„Chrześcijanin wg Talmudu” oraz „Ks. Pranajtis i jego przeciwnicy” to dwa głosy w obronie obiektywizmu badawczego i rzetelności naukowej, głosy dwóch różnych osobowości, które dzieli blisko sto lat.
Jesteśmy spadkobiercami tych kilku odważnych myśli ś.p. dr Ratajczaka, ś.p. A, Niemojewskiego, ś.p. J. Pranajtisa i wszyscy jesteśmy im winni jedno: nie możemy dopuścić, wbrew wszystkiemu, aby odszukana przez nich prawda przepadła mimo wysiłków tych, którym oni tę prawdę rzucili w twarz. Polecamy dwa zamieszczone tutaj teksty celem ich dalszego rozpowszechniania.
Ale my, Polacy, mimo trudnych warunków miewamy ładne prywatne księgozbiory i wspomagamy się wzajemnie. (Andrzej Niemojewski – powinno być to mottem tworzonego na tej stronie księgozbioru Biblioteki Narodowej)
„…Kwestja naukowego zbadania, co Talmud mówi o Jezusie, wypłynęła dopiero w r. 1890, czego się podjął na życzenie Stracka Henryk Laible przy udziale Dalmana. Kto zna pracę Laiblego “Jesus Christus im Thalmud” z przedmową Stracka i z wyciągami tekstów hebrajskich Dalmana, oraz Stracka “Jesus, die Haeretiker und die Christen” wraz z tekstami hebrajskiemi — czego “Nowa Gazeta” nie przedrukowałaby za żadne moralne skarby świata — ten przyzna, że ks. Pranajtis pracował zupełnie samodzielnie. Wystarczy wspomnieć choćby to, co napisał o “krzyżu” w Talmudzie…”
„…Jeżeli żydzi dla wyperswadowania nam “odwiecznego przesądu” (wiary w mord rytualny) używają takich krętactw i kłamstw, jeżeli posługują się takiemi fałszerstwami, jeżeli ośmielają się tak szargać pozwanego przez sąd eksperta, to wprost sugestjonują nas, że są zdolni do wszystkiego…”
Czytaj więcej: W obronie ks. Pranajtisa – dr D. Ratajczak i A. Niemojewski
