PRZYJDĘ TAM Z KWIATAMI

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 07 sierpień 2010

Odsłony: 3980

Na krzyżu się nie skończy. Dzisiaj radykalni są obrońcy krzyża, jutro radykałami zostaną ci, którzy w ogóle będą chcieli się czegoś dowiedzieć o przyczynach katastrofy, pojutrze zaś ci, którzy nie zgodzą się obarczać winą za tragedię Lecha Kaczyńskiego. 

Utkwiły mi w głowie wstrząsające sceny z pierwszej połowy lat osiemdziesiątych - moi rówieśnicy przywozili do kościoła św. Stanisława Kostki w Warszawie krzyże, które na polecenie władz usuwano ze szkół. Władza była gotowa użyć całej swojej siły, by nie dopuścić do "klerykalizacji miejsc publicznych". Wtedy też powstała wzruszająca piosenka ze słowami "nie zdejmę Krzyża z mojej ściany, nie wyrwę Krzyża z mojego serca".
Krzyż w szkołach potraktowano podobnie jak kazania ks. Jerzego Popiełuszki: "nadużycie wolności sumienia". Stawianie krzyży uważano za przejaw działalności politycznej. W pewnym sensie komuniści mieli rację: Krzyż był wtedy nie tylko znakiem religijnym, ale i symbolem niezgody na kłamstwo i wołaniem o wolność. Nie wolno było sprzeciwiać się kłamstwu i nie wolno było domagać się wolności.

Czytaj więcej: PRZYJDĘ TAM Z KWIATAMI

Premier ostrzega Polaków

Szczegóły

Kategoria: video

Opublikowano: 06 sierpień 2010

Odsłony: 10870

Długi powrót z Kazachstanu - Dr Robert Wyszyński

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 06 sierpień 2010

Odsłony: 6767

Powolna, nieskuteczna, niesprawiedliwa - tak wygląda dziś polityka tzw. repatriacji Polaków z Kazachstanu. Czas oczekiwania na powrót do Macierzy wynosi od 7 do 10 lat! Dlatego wielu naszych rodaków straciło już nadzieję na naprawienie krzywd i uzyskanie polskiego obywatelstwa. Sytuację może zmienić społeczny projekt ustawy o powrocie z Kazachstanu.
Aspekt historyczny losów polskiej diaspory w sposób bardzo znaczący do dziś wpływa na losy potomków przesiedleńców. Zakłamanie w okresie PRL i świadome przemilczanie zbrodni komunistycznych doprowadziło do całkowitego wyparcia ze zbiorowej pamięci losów Polaków w byłym ZSRS.
Po zakończeniu wojny polsko-rosyjskiej w 1920 roku na terenie ówczesnego Związku Sowieckiego było około 1,3 miliona Polaków. Głównie w okolicach Mińska na Białorusi oraz na terenach Podola i Wołynia na Ukrainie sowieckiej, za graniczną rzeką Zbrucz. Na obszarach z przewagą ludności polskiej powołano dwa okręgi autonomiczne. Jeden nazywany Dzierżyńszczyzną na Białorusi (w okolicach Mińska) ze stolicą w Kojdanowie - przemianowanym na Dzierżyńsk, oraz tzw. Marchlewszczyznę na Podolu ze stolicą w Dowbyszu - przemianowanym na Marchlewsk.
Po dojściu Stalina do władzy swoisty eksperyment, jakim były rejony autonomiczne, zakończył się krwawo. Na mocy rozkazu Biura Politycznego KC WKP(b) nr 000485 z 9 sierpnia 1937 r. podpisanego przez Jeżowa rozpoczęto tzw. operację polską. W jej wyniku rozstrzelano na terenie Związku Sowieckiego 111 tysięcy Polaków i osób podejrzewanych o związki z polskością, a ponad 60 tysięcy zesłano na 10 do 15 lat łagru.

Czytaj więcej: Długi powrót z Kazachstanu - Dr Robert Wyszyński

Raport przepchnięty kolanem, czyli wyciszanie afery hazardowej

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 06 sierpień 2010

Odsłony: 3786

I stało się. Sejmowa komisja śledcza badająca tzw. aferę hazardową, w którą zamieszani byli prominentni politycy Platformy Obywatelskiej – m.in. Mirosław Drzewiecki  i Zbigniew Chlebowski - głosami ich partyjnych kolegów wspartych przez reprezentanta Polskiego Stronnictwa Ludowego w tej komisji przyjęła na dzisiejszym posiedzeniu raport sporządzony przez przewodniczącego Mirosława Sekułę. Warto podkreślić, że była to druga wersja raportu przewodniczącego Sekuły, gdyż pierwsza była tak beznadziejna, że sam autor doszedł do wniosku, że należy ją poprawić, aby totalnie się nie skompromitować. Jakby tego było mało pierwszą wersję raportu poseł Platformy Obywatelskiej, który przewodniczy obradom komisji hazardowej przesłał treść swojego raportu drogą mailową w późnych godzinach nocnych w przeddzień posiedzenia komisji. Takie zachowanie przewodniczącego komisji świadczy dobitnie o braku szacunku nie tylko do parlamentarzystów zasiadających    w sejmowej komisji śledczej badającej tzw. aferę hazardową, ale także do wyborców, ale także o chęci zamiecenia afery pod dywan, aby opinia publiczna nie poznała całej prawdy dotyczącej afery, w której niechlubny udział mieli politycy Platformy Obywatelskiej.

Czytaj więcej: Raport przepchnięty kolanem, czyli wyciszanie afery hazardowej