Dojenie i ssanie Rzeczypospolitej

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 03 listopad 2010

Odsłony: 3606

W roku 1990 reaktywowany został w Polsce samorząd terytorialny na poziomie gminnym. Za komuny bowiem samorządu terytorialnego nie było z uwagi na obowiązującą podówczas rewolucyjną teorię jednolitej władzy państwowej. Jak wiadomo, władzę sprawował wówczas lud pracujący miast i wsi – ale to była tylko taka rewolucyjna teoria. Rewolucyjna praktyka władzę ludu składała w ręce jego awangardy w postaci partii-przewodniczki, której najtwardszym jądrem były tzw. „organy”, czyli bezpieka. W ramach rewolucyjnej teorii jednolitej władzy państwowej powoływane były sowiety, czyli inaczej mówiąc – rady, które podejmowały uchwały podyktowane przez partię-przewodniczkę. Reaktywacja samorządu terytorialnego stanowiła odejście od rewolucyjnej teorii, bo – w odróżnieniu od poprzednich rad – samorządy zostały wyposażone we własność mienia w ramach tzw. komunalizacji części majątku państwowego.

Kiedy jednak w 1997 roku okazało się, że rządząca w latach 1993-1997 koalicja SLD-PSL „zawłaszczyła państwo”, to znaczy – ulokowała ludzi ze swego politycznego zaplecza w takich miejscach, z których nie mogła wycisnąć ich nawet zmiana rządu, koalicja ZWS-UW, która w roku 1997 przejęła zewnętrzne znamiona władzy, postanowiła wprowadzić wiekopomne reformy, by w organizm Rzeczypospolitej wprawić mnóstwo nowych klamek, na których mogliby uwiesić się członkowie politycznego zaplecza nowej koalicji. Ta myśl skrzydlata przybrała wkrótce postać reformy samorządowej, która polegała na dodaniu do istniejącego samorządu gminnego dwóch dodatkowych szczebli – samorządu powiatowego i samorządu wojewódzkiego. W rezultacie mamy obecnie w Polsce 16 województw, 375 powiatów – w tym 65 grodzkich, to znaczy – miast na prawach powiatu oraz 314 ziemskich oraz 2479 gmin, w tym 306 miejskich, 597 miejsko-wiejskich i 1576 wiejskich. Ponieważ czteroletnia kadencja samorządów właśnie dobiega końca, na 21 listopada wyznaczony został termin wyborów do rad samorządowych wszystkich szczebli oraz na stanowiska prezydentów miast, burmistrzów i wójtów.

Czytaj więcej: Dojenie i ssanie Rzeczypospolitej

Brak lustracji, kłamstwo smoleńskie, ks. Małkowski - zdanie ks. Isakowicza

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 02 listopad 2010

Odsłony: 7448

Chciałbym wiedzieć, czy w "Gazecie Wyborczej" i innych mediach są jacyś TW, czy nie
Z ks. Tadeuszem Isakowiczem - Zaleskim rozmawiała Aldona Zaorska

"Gazeta Wyborcza "- potrafi bardzo brutalnie zaatakować ludzi, mających inne zdanie, ale w momencie, kiedy sama zostanie skrytykowana - natychmiast pozywa krytyka do sądu. To jest taka metoda Kalego - jak ktoś Kalemu ukraść krowę, to jest zły uczynek, jak Kali komuś ukraść krowę - dobry.

Przyjaciel ks. Popiełuszki, ks. Stanisław Małkowski powiedział w wywiadzie dla Warszawskiej Gazety, że w Smoleńsku doszło do zamachu, że był on aktem agresji wymierzonym w Polskę i Polaków a stał się możliwy dzięki współpracy trzech czynników - rosyjskiego, polskiego i zachodniego i przyzwolenie tego ostatniego. To bardzo śmiała teza, nawet jeśli przez przyzwolenie Zachodu rozumieć tylko zgodę Unii na agresywną politykę Putina, nakierowaną na odbudowanie mocarstwowej pozycji Rosji i jej dominacji w regionie. Czy jest Ksiądz skłonny zgodzić się z tą teorią?

Jako duchowny nie mam odpowiedniej wiedzy, aby wypowiedzieć się na ten temat. Nie mogę więc tej teorii ani potwierdzić, ani jej zaprzeczyć. Natomiast jako bulwersujące oceniam dwa fakty, którym nie sposób zaprzeczyć, niezależnie od tego, czy w Smoleńsku rzeczywiście doszło do zamachu, czy nie.

Sprawa pierwsza to niesłychane, podkreślam - niesłychane wprost ustępstwa strony polskiej wobec Rosji przy wyjaśnianiu tej sprawy. Drugą kwestią są ewidentne matactwa Rosji przy śledztwie. Nie wiem, czy Rosjanie doprowadzili do rozbicia samolotu, czy nie, ale widać jest wyraźnie, że przy śledztwie po prostu mataczą w sposób bezczelny. I zadziwiające dla mnie jest, że władze polskie na to pozwalają. Te dwie sprawy oceniam jednoznacznie negatywnie.

Czytaj więcej: Brak lustracji, kłamstwo smoleńskie, ks. Małkowski - zdanie ks. Isakowicza

Brawa dla rzeszowskiego IPN!

Szczegóły

Kategoria: Pamięć Walka i Męczeństwo

Opublikowano: 02 listopad 2010

Odsłony: 10284

Zdarza mi się na moim blogu krytykować Instytut Pamięci Narodowej za nieprzestrzeganie reguł naukowych w swoich opracowaniach i publikacjach. Często krytykowałem tę instytucję za używanie teczek Tajnych Współpracowników Służby Bezpieczeństwa do gier i gierek politycznych, co nie ma nic wspólnego z rzetelną pracą instytutu, który rości sobie prawo do nazywania siebie naukowym. Jednakże tym razem muszę pochwalić i napisać słowa uznania dla rzeszowskiego oddziału IPN.

Otóż IPN w Rzeszowie stworzył stronę internetową na której są zamieszczone informacje o grobach osób, które zginęły w walce o wolną Polskę a są zaniedbane i wymagają opieki nad nimi. Ktoś powie, że państwo powinno się zająć opieką nad grobami patriotów. Owszem, powinno. Tylko, że nie żyjemy w normalnym kraju i nie rządzą nami ludzie dbający o świadomość historyczną i patriotyczną kolejnych pokoleń Polaków.
Dlatego inicjatywa rzeszowskiego IPN jest świetnym pomysłem i warto zaznaczyć, że baza tych mogił bohaterów jest ciągle poszerzana. Fajnie, że ktoś wpadł na taki pomysł i mam nadzieję, że pozostałe oddziały IPN pójdą w ślady swoich koleżanek i kolegów z Rzeszowa. Takimi sprawami powinien właśnie zajmować się IPN, a nie przekazywaniem drogą tzw. „przecieków” dziennikarzom teczek TWiaków z czasów króla Ćwieczka, które służą do doraźnych rozgrywek politycznych.

Czytaj więcej: Brawa dla rzeszowskiego IPN!

Kościół potrzebuje nowej apologetyki

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 02 listopad 2010

Odsłony: 3417

Projekt apologetyczny po Soborze Watykańskim II został potraktowany drugorzędnie, m.in. ze względu na ekumeniczną perspektywę i czasy dialogu międzyreligijnego. W efekcie dziś spotykamy wielu katolików, którzy nie znają swojej wiary

Z ks. kard. Williamem J. Levadą, prefektem Kongregacji Nauki Wiary, rozmawia o. Zdzisław Klafka

Upłynęło już pięć lat od objęcia Stolicy Piotrowej przez Benedykta XVI. Które momenty tego pontyfikatu są, zdaniem Eminencji, najważniejsze?
- Pontyfikat Ojca Świętego Benedykta XVI w trakcie tych pięciu lat przyniósł nam wielkie bogactwo treści. Myślę, że ks. kard. Joseph Ratzinger sam nie spodziewał się wyboru na Papieża i nie był przygotowany do tego, że będzie musiał odnaleźć się w świetle reflektorów i pod okiem prasy. Ale wyraźnie dorósł na naszych oczach do tej misji.
Podczas audiencji generalnych i podróży do różnych krajów widzieliśmy, jak zachowywał się coraz swobodniej - umiał docierać do ludzi i tworzyć relacje, choć podejrzewano, że będzie miał z nimi kłopoty. Cennym wkładem posługi Benedykta XVI jest prostota i klarowność, które widać w papieskim dyskursie i w homiliach, podczas środowych audiencji i w czasie katechez. Papież posiada dar, rozwijany przez długie lata bycia profesorem, oddawania istoty rzeczy w sposób zrozumiały dla ludzi, do których się zwraca. To naprawdę zdumiewa. Słuchacz zawsze odkrywa, że jest wzbogacony, słuchając Papieża, kiedy on przemawia.
Benedykt XVI ma ogromną umiejętność wyrażania głębokich myśli językiem zrozumiałym, prostym i bardzo poruszającym.

Jak odbierane są propozycje Benedykta XVI odnośnie do roli chrześcijan w życiu publicznym? Czy istnieje tendencja do ignorowania tego, co głosi, przez polityków, intelektualistów, media?
- Myślę, że papieskie komentarze czasem spotykają się z murem milczenia... To nic nowego. Myślę, że politycy, naukowcy, spotykając osobiście Benedykta XVI, otwierają się na rozumienie jego samego i jego nauczania. Nie doświadczyliby tego, gdyby czytali o nim tylko z gazet. Nie jestem przekonany, że można powiedzieć, iż rządzący tak po prostu ignorują Papieża. Prezydent Nicolas Sarkozy, zmagając się z problemami w swoim kraju, złożył specjalną wizytę właśnie Papieżowi. Jestem pewien, że ludzie cenią sobie bardzo jego wyważone rady, mądrość, jaką wnosi przez swe analizy życia politycznego. Powiedziałbym, że w przeciwieństwie do tego, co może być czasami prezentowane w powierzchowny sposób przez media, myślący i rozsądni ludzie ze sfery życia politycznego zwracają coraz większą uwagę na nauczanie Ojca Świętego.

Czytaj więcej: Kościół potrzebuje nowej apologetyki