Dr Cezary Mech: Kryzys demograficzny napędza dług

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 27 sierpień 2010

Odsłony: 7953

Prognoza Eurostatu zakłada, że do 2060 r. ubędzie aż 18 proc. ludności naszego kraju, i to mimo założenia, iż w tym samym czasie przybędzie dwumilionowa rzesza imigrantów, a dzietność w polskich rodzinach znacząco się powiększy

Od przyszłego roku będą obowiązywały trzy stawki podatku od towaru i usług. VAT na nieprzetworzoną żywność wzrośnie z 3 do 5 proc., na budownictwo i leki z
7 do 8 proc., a najwyższa stawka zostanie podniesiona z 22 do 23 procent. 100-miliardowy deficyt finansów publicznych jest faktem, z którym władze muszą się zmierzyć.

Podatek to inwestycja, która może być dobrze albo źle ulokowana. Może ona przynosić korzyść dla całego społeczeństwa lub przyczyniać się do wzrostu marnotrawstwa. Należy właśnie skoncentrować się na inwestowaniu dochodów podatkowych w te dziedziny, które mogą generować miejsca pracy i wzrost gospodarczy, tak jak to było planowane w programie gospodarczym Prawa i Sprawiedliwości z 2005 r., a później niestety zostało zmienione na obniżki podatkowe dla grup najbogatszych.
Tocząca się obecnie debata akcentuje konieczność zmniejszenia zadłużenia Polski. Zadłużenie państw strefy euro wzrosło o 20 punktów procentowych w okresie ostatnich czterech lat. W tym czasie zadłużenie w Stanach Zjednoczonych i Japonii zwiększyło się o 35-45 punktów procentowych. Carmen Reinhard i Kenneth Rogoff w swoich analizach zauważyli, że graniczny poziom zadłużania się krajów w relacji do PKB - zanim nastąpi negatywna kontrakcja w postaci spowolnienia wzrostu o 1 punkt procentowy dla krajów rozwijających się, do których zalicza się Polskę - wynosi 60 proc., a dla krajów wysoko rozwiniętych 90 procent. Następujący obecnie proces zmniejszenia zadłużenia gospodarek będzie w znacznym stopniu utrudniony, ponieważ w krajach wysoko rozwiniętych i w Polsce wystąpiło zjawisko starzenia się społeczeństw. W sytuacji kiedy zmniejsza się liczba osób zdolnych do pracy, gospodarka rozwija się wolniej i przez to zdolność państwa do spłaty długów jest niższa, a wzrost skali zobowiązań emerytalno-zdrowotnych staje się piramidą finansową, z której bardzo trudno się wydostać. Ponadto proces starzenia się będzie z jednej strony wymagał wzrostu nakładów i świadczeń, a z drugiej będzie nimi obciążona mniejsza liczba pracowników.

Czytaj więcej: Dr Cezary Mech: Kryzys demograficzny napędza dług

prof. Mieczysław Ryba: Wakacyjna odsłona politycznego matriksa

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 27 sierpień 2010

Odsłony: 2810

Aż dziw bierze, jak mało miejsca w polskich dyskusjach politycznych zajmuje najnowszy projekt ekonomiczny Platformy Obywatelskiej dotyczący podwyższenia podatków. W gruzach legły wszystkie zapewnienia o tanim państwie, o obniżce obciążeń obywateli. Mało kto się jednak nie sprzeciwia projektom PO. Wydaje się, że marketingowcy PO bezwzględnie wykorzystują konflikt wokół krzyża, by odwrócić uwagę opinii publicznej od swoich klęsk i porażek.

Do takich klęsk najpewniej można zaliczyć totalne wyeliminowanie Polaków z dyplomacji unijnej. „Wielki sukces”, jakim miał być rzekomo traktat lizboński, spycha nasz kraj na margines życia międzynarodowego. Mieliśmy za pośrednictwem tworzącej się dyplomacji unijnej zwiększyć skalę swojego oddziaływania na całą Unię, a zarazem zwiększyć możliwości obrony polskiego interesu narodowego. O tym, jak bardzo UE liczy się z naszym interesem, świadczą decyzje o obsadzie stanowisk dyplomatycznych. Oczywiście można w jakiejś mierze mówić o błędach polskiego MSZ, które nie podjęło agresywnej walki o posady dyplomatyczne dla Polaków. W o wiele jednak większym stopniu obnażone zostały kłamstwa, jakie towarzyszyły kampanii zorganizowanej wokół ratyfikacji traktatu lizbońskiego. Za unijne dotacje rezygnujemy z całej serii atrybutów własnej suwerenności, zajmując w samej Unii marginalną pozycję. Oczywiście niewiele tu znaczy fakt, iż Polak jest przewodniczącym parlamentu europejskiego. Tam gdzie zapadają strategiczne decyzje, jesteśmy raczej spychani na margines, na osłodę otrzymujemy funkcje reprezentacyjne. Wszystko to świadczy o „strategii” naszego rządu zamkniętej w zawołaniu: dobrze wypaść medialnie, uciekać od realnej władzy i realnej decyzyjności.

Czytaj więcej: prof. Mieczysław Ryba: Wakacyjna odsłona politycznego matriksa