Trzeba mieć honor

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 16 lipiec 2010

Odsłony: 4908

Wypowiedzi bp Pieronka i ks. Sowy pokazują jak bardzo „poprawność polityczna” zagnieździła się w Kościele.

Hilary Clinton czasami przypomina „Robocopa” z amerykańskiego filmu. Wyćwiczone gesty, lodowate oczy i oczywiście zero ciepłych uczuć. Widać to było szczególnie w czasie jej niedawnej wizyty w Krakowie. Niektórzy spodziewali się, że uczucia te jednak nasz gość okaże, choćby poprzez odwiedzenie grobu Tadeusza Kościuszki, który przecież za wolność Ameryki walczył, lub poprzez złożenie wieńca na sarkofagu Lecha Kaczyńskiego, wiernego sojusznik USA.  Niestety, choć Clinton ma wiele cech męskich, to jednak na taki gest się nie zdobyła. Cała sprawa została zbyła króciutkim postojem po Krzyżem Katyńskim. Co więcej, na spotkanie z rodzinami poległych pod Smoleńskiem nie zaproszono ani rodziny śp. Janusza Kurtyki, ani śp. Zbigniewa Wassermanna, choć to rodziny krakowskie. Nie zaproszono także, co już bardzo szokuje, nikogo z krewnych śp. Pary Prezydenckiej. No cóż, wdzięczność nie jest typową amerykańską cechą. Poza tym, nie wszyscy wielcy politycy, chcą pamiętać, że kiedyś będą oceniani  przez historię nie tylko za swą skuteczność, ale także za to, czy postępowali z honorem czy bez.

Innym wydarzeniami w Krakowie, niestety też niehonorowymi, były wypowiedzi dwóch duchownych: biskupa Tadeusza Pieronka i ks. Kazimierza Sowy. Pierwszy z nich nie jest biskupem krakowski, choć od lat mieszka na Wawelu Swego czasu został posłany do robotniczego Zagłębia, ale praktycznie nigdy tam posługi duszpasterskiej nie podjął. Za niskie progi na tak ważne nogi. W 1998 r. sam przerwał tę fikcję i złożył rezygnację z funkcji sosnowieckiego biskupa pomocniczego.

Czytaj więcej: Trzeba mieć honor

Uwstecznianie gatunkowe i polityczne

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 16 lipiec 2010

Odsłony: 4849

„Niedawno jeszcze parasol – jak wiemy z przyrody – był latającym gadem” – twierdzi poeta. Żarty żartami, ale faktem jest, że z przyrody niejednego można się dowiedzieć. Na przykład – o istnieniu wiedzy apriorycznej. Jest to wiedza, którą osobnik posiada bez uprzedniej edukacji. Im niższe miejsce gatunku na drzewie życia, tym większy zasób wiedzy apriorycznej u jego przedstawicieli. Bakterie umieją wszystko natychmiast po podziale, podobnie jamochłony, a nawet owady, bo przecież z poczwarki wyłania się osobnik dorosły. Wszystko umieją również gady, ale już ptaki muszą się uczyć, nie mówiąc o ssakach, wśród których najdłużej uczy się człowiek. Ale bo też zasób wiedzy posiadany przez bakterię jest nieporównanie mniejszy od zasobu wiedzy człowieka. To znaczy – był, dopóki zewnętrzne znamiona władzy w Polsce nie zostały przekazane przez razwiedkę Platformie Obywatelskiej. Od tej pory w tym środowisku obserwujemy proces motywowanego politycznie uwsteczniania gatunkowego, który w ostatnich miesiącach wyraźnie przyspieszył.

Oto okazało się, że rankiem 10 kwietnia minister Radosław Sikorski powiedział Jarosławowi Kaczyńskiemu, że przyczyną katastrofy pod Smoleńskiem był błąd pilota. Skąd minister Sikorski mógł wiedzieć takie rzeczy, kiedy nawet sama Tatiana Anodina nie zdążyła jeszcze przeprowadzić żadnej czynności śledczej? Uprzejmie wykluczam zarówno to, że „nie wiedział, a powiedział”, jak i to, że o takiej przyczynie katastrofy został poinformowany już 7 kwietnia, po spotkaniu premiera Tuska z premierem Putinem.

Czytaj więcej: Uwstecznianie gatunkowe i polityczne

Wnoszę o ekshumację ciała Mariana Palikota, alkoholika i szmalcownika, ojca Janusza Palikota!

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 16 lipiec 2010

Odsłony: 4554

Jak to łatwo być medialnym?

Wcale nie tak łatwo. Ale przecież media podejmują skandaliczne tematy, dość wspomnieć na przykład coś takiego: „Wyjąć ciało Kaczyńskiego i sprawdzić czy nie ma w ciele wódki”. Inny przykład: „Czy Jarosław Kaczyński jest gejem szantażowanym przez rozmaite strefy wpływów?”, „Czy ojciec Kaczyńskiego był komunistycznym sługusem, zdrajcą idei AK?”. Wszystkie te tematy stały się medialne, żaden z tych tematów nigdy nie został wyjaśniony, potwierdzony jako prawda, albo fałsz, wszystkie funkcjonują jako plotka, której nadaje się rangę intelektualnej i potrzebnej prowokacji, zaś samego prowokatora uważa się za herosa słusznej sprawy. W dochodzeniu do prawdy nie liczy się ani forma, ani metoda, w retoryce i filozofii działania Janusza Palikota żywi mają nosić brzemię zmarłych, udowodnić swoja niewinność, przyjąć karę za grzechy krewnych. Każdą prowokacyjną hipotezę Palikota media podejmują natychmiast i ciągną latami, natomiast żadnej hipotezy postawionej przeciw Palikotowi media nie utrzymały dłużej niż kilka dni, a niektórych w ogóle nie podjęły. W związku z tym, mam co najmniej kilka bardzo uzasadnionych pytań i prosiłbym o rozwianie wszystkich wątpliwości, o wyjaśnienie kwestii do ostatniego kawałeczka prawdy. Pytania są ważne, ponieważ Janusz Palikot występuje w roli recenzenta cudzego życia i śmierci, zatem konieczne jest przebadanie moralnych kompetencji Palikota.
1)    Czy to prawda, że Marian Palikot, ojciec Janusza Palikota, w czasie II WŚ był szmalcownikiem i za pieniądze wysyłał polskich Żydów do Majdanka i Auschwitz?

Czytaj więcej: Wnoszę o ekshumację ciała Mariana Palikota, alkoholika i szmalcownika, ojca Janusza Palikota!

Czy Palikot wezwie Michnika do przeprosin?

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 16 lipiec 2010

Odsłony: 4138

Janusz Palikot napisał, że Marta Kaczyńska i Jarosław Kaczyński powinni przeprosić wdowy po tych, którzy zginęli w katastrofie smoleńskiej „za to, że Lech wymusił lądowanie, a oni zginęli”. Podążając za logiką wywodu Palikota rodzina powinna przepraszać za swoich bliskich. Osobiście mogę przyjąć taką dziwną co prawda i pokręconą logikę Palikota, ale wobec tego z zainteresowaniem i niecierpliwością czekam na to aż Palikot wykaże się konsekwencją i zwróci się do Adama Michnika.
Czekam teraz na to, że Palikot będzie publicznie wzywał Adama Michnika do przeproszenia Polaków za jego brata Stefana Michnika, który jest oskarżany o zbrodnie stalinowskie. Brat Michnika był sędzią w Wojskowym Sądzie Rejonowym w Warszawie w latach 1951-1953, gdzie był przewodniczącym składów sędziowskich orzekających często karę śmierci na żołnierzach podziemia niepodległościowego, wywodzących się z dawnych oddziałów AK, BCh i NSZ.

Czytaj więcej: Czy Palikot wezwie Michnika do przeprosin?