Naród

W załączeniu przesyłam krótki tekst o dziele O. Krąpca "Szczęśliwy Naród, który ma Filozofa"
Niektóre wykłady O. Krąpca można wysłuchać na kanale youtube Polskiego Towarzystwa Tomasza z Akwnu
 
video:
http://www.youtube.com/user/pttapl
 
pozdrawiam serdecznie
Stanisław Papież

Interesowała Go rzeczywistość. Był i JEST zaprzeczeniem opinii, jaką współczesna świadomość obarczyła słowo FILOZOF. W życiu i działalności Ojca prof. M. A.Krąpca trudno znaleźć przypisywaną przez nowożytną mentalność Pierwszej Filozofii – Metafizyce, zajmowanie się abstrakcyjnymi problemami. Całym bogatym i obfitym życiem udowodnił, że rzeczywistość otaczającego nas świata, jego bogactwo bytowe jest ze swej istoty zadające pytania. Odpowiedzi, które poszukuje człowiek dotyczące sensu życia trudno szukać w gąszczu sprzecznych aksjomatów czy opinii serwowanych przez etatowych ekspertów i doradców uprawiających za pomocą liberalnego tele- sektora-info-rozrywkowego kolorowe projekcje rzeczywistości. Zapraszał do szukania odpowiedzi usensawiających ludzkie życie w samej rzeczywistości, a nie w opiniach o rzeczywistości, prezentowanych przez współczesnych sofistów na areopagach medialnych czy politycznych.

Ojciec prof. M. Krąpiec był i jest niewątpliwie uosobieniem prawdy, którą dostrzegł św. Tomasz z Akwinu -  ze nie po to studiuje się filozofię, aby wiedzieć jak ktoś myślał, ale po to, aby wiedzieć jak JEST NAPRAWDĘ  

Filozofia w ujęciu Ojca Krąpca to nie zbiór bajek, opinii, sądów, ocen czy twierdzeń, jak zwykło się potocznie uważać, ale budujący realizm, który zmierza do do poznania realnie istniejącego świata. Orginalnym  określeniem Ojca Profesora, które wielu zmobilizowało intelektualnie do zainteresowania się filozofią bytu było powtarzane przez Niego stwierdzenie, ze każdy z nas ma przygodę z filozofią, kiedy zaczyna sobie uświadamiać, że jest człowiekiem. Zaczyna się to już u najmłodszych
                                       
 dzieci kiedy zadają pytania : „Dlaczego jest świat?” „Po co jest świat?” Od prawdziwości odpowiedzi na te pytania zależy wychowanie człowieka i jakość tworzonej kultury.
Za Arystotelesem i św. Tomaszem z Akwinu - klasykami naturalnego i nadprzyrodzonego nastawienia do świata Ojciec Krąpiec na nowo uczył nasze pokolenie poprzez swoje wykłady i prace naukowe zadawać to pierwsze pytanie filozofii – DLACZEGO ?
Kiedy studiuje się Jego dzieła, nietrudno zauważyć, że było  ono najważniejszym pytaniem w życiu Ojca Profesora.
Uczył je zadawać i miał na nie odpowiedz Filozofa czyli człowieka, który wie – bo zadał sobie trud Kontemplacji (oglądania) świata.

We współczesnej kulturze naznaczonej relatywizmem poznawczym i moralnym udowodnienie, że rzeczywistość jest poznawalna było aktem nie tylko uczciwości naukowej, ale także aktem odwagi. Zaproszenie do wyjścia ze współczesnej jaskini platońskich ideii – aby zobaczyć  „świat realny” przysparzało Mu wrogów wśród architektów ideologicznych koncepcji przeorientowanych na postmodernistów byłych marksistów i liberałów  redukujących  najstarszy dział kultury - naukę do kategorii nauk szczegółowych oraz  za Kartezjuszem i Kantem redukującym ludzkie poznanie do  myślenia, zaś Prawdę do kategorii subiektywnych mniemań... Ale właśnie tym większe zyskiwał grono tych, którzy studiując Jego dzieła „porzucali świat absurdów” na rzecz odkrywania Prawdy.
Kiedy jako Filozofa pytano Ojca profesora o radę jak  owocnie i szczęśliwie żyć ? Niezmiennie odpowiadał: „nie ufać rozumowi, ale go używać w całym kontekście swego człowieczeństwa...”
Zależało Mu na tym, aby człowiek umiał właściwie odczytywać i rozumieć rzeczywistość. Rozumienie jest bowiem najwyższym aktem poznawczym.
                                          
 Ojciec prof. Krąpiec w nowy oryginalny sposób przypomniał naszym czasom naznaczonym z jednej strony przez ateistycznych „racjonalistów” a z drugiej przez tych co wykluczają rozum z kultury o wielkim odkryciu starożytnych – o rozumności, która ulega dzisiaj wskutek manipulacji człowiekiem jako Osobą różnym deformacjom. Studiując Jego dzieła. możemy lepiej zrozumieć spostrzeżenie  Arystotelesa wyrażone w „Zachęcie do Filozofii” że, „człowiek pozbawiony postrzegania i rozumu staje się podobny do rośliny, pozbawiony tylko rozumu staje się podobny do zwierząt, natomiast człowiek obdarzony rozumem staje się podobny do Boga”. To samo odkrycie Stagiryty potwierdził św. Tomasz z Akwinu, że rozum upodabnia nas do Boga. Dlatego jeżeli rozum ludzki oderwie się od poznawania rzeczy i zastąpi go znakami i pojęciami, to otwiera się drogę do manipulacji. Człowiek żyje w środowisku racjonalnym – jak zauważył Akwinata – a nie w świecie absurdu. Człowiek jest bytem racjonalnym, zdolnym poznać Prawdę i wybrać dobro, które spełnia się w aktach osobowych. Dlatego człowiek jako wyróżniony w świecie bytów potrzebuje żywiołu filozofii realistycznej, która w gąszczu mitów, utopii i rynku idei  oświetla rzeczywistość, aby nie zagubić Prawdy.
Ojciec Krąpiec całe życie poświęcił „Odzyskiwaniu świata realnego”  Był niewątpliwie współczesnym Sokratesem, który jak ktoś trafnie zauważył „stawiał na nogi przewróconą do góry nogami przez współczesnych sofistów Filozofię” Podobnie   jak historyczny Sokrates mówił nam że jest Prawda, którą warto w  cierpliwością odkrywać używając do tego jako narzędzia filozofii bytu która jest filozofią wieczystą. Pozostawił po sobie sumę mądrości zawartą w swoich dziełach i przeświadczenie, że są
trzy rzeczy warte życia: Bóg – Polska i Filozofia.

Stanisław Papież

W kręgu Fides et Ratio