Jak wynika z najnowszego raportu amerykańskiego Centrum Analiz Strategicznych i Budżetowych – w interesie Stanów Zjednoczonych leży, aby eskalacja wojenna w Europie Środkowej doprowadziła do zawarcia korzystnego kompromisu z Rosją. Czy polska krew, ruina majątkowa i upadek państwa mają po raz kolejny pieczętować sojusz mocarstw ponad naszymi głowami?
Przypominamy
O roli Żydów w globalnym społeczeństwie, o tym, kim są i co knują w swych umysłach.
Jesteśmy obecnie świadkami przedstawienia okrutnego i zafałszowanego obrazu Polaków w filmie pt „Pokłosie”, w reżyserii Władysława Pasikowskiego. W związku z tym wydarzeniem i atmosferą, jaka toczy się wokół tej produkcji, pragnę podjąć się próby niewielkiej, skrótowej analizy i wyjaśnienia pewnych faktów, pojęć oraz stereotypów, dotyczących tzw „narodu wybranego”, jak i stosunków z nim panujących, o których sporo ludzi nie ma pojęcia.
Moją intencją, wyrażoną w tym artykule, jest wyłącznie przedstawienie zwyczajnych faktów historycznych i komentarz do nich, a nie promowanie nienawiści i zachęcanie do aktów wrogości o jakimkolwiek charakterze!
Co oznacza termin „Żyd”? Wiele osób nie posiada wiedzy o tym, kto to jest Żyd i co stanowi o „żydowskości”. Czy aby na pewno przynależność rasowa? Absolutnie nie! O żydowskości w pierwszej linii traktuje religia, wyznawanie judaizmu (który na przełomie V i VI wieku zakończył swą metamorfozę, reformację, na skutek zburzenia Świątyni Jerozolimskiej i jako forma wrogiej i krawej opozycji do chrześcijaństwa, przyjął w pierwszej mierze drogę wskazywaną przez rabinów, zawartą w „Talmudzie”, występujący w dwóch głównych odmianach.
To tzw judaizm „rabiniczny”, „talmudyczny”, bądź nazywany „Synagogą” - pierwszy i główny wróg Kościoła Chrystusowego.). Wdg żydów „ortodoksyjnych”, czyli wyznawców tradycyjnej formy judaizmu, żydem jest tylko osoba, która ma ortodoksyjną (wierzącą, praktykującą) matkę lub przeszła konwersję na judaizm (wtedy piszemy przez małe „ż”). Jednak zwykło się tym terminem określać osoby, które z judaizmem nie mają nic wspólnego – Żydów ateistycznych, ewentualnie mieszkańców Izraela, aczkolwiek w tym przypadku nie jest to forma właściwa, gdyż ludność zamieszkującą to państwo zwie się prawidłowo Izraelczykami.
Należy przemyślnie posługiwać się twierdzeniem o tym, że żydzi są Semitami. Oczywiście – mogą nimi być, lecz oprócz żydów semickich: Mizrachim, Sefardim, istnieją jeszcze inne grupy etniczne, które nie należą do ludności semickiej, takie jak: Marati, Mizo i Koczin – trzy indyjskie, Juhurim, Aszkenazim, czy południowoafrykańskie plemię Lemba. Obecnie judaizm, jak i Izrael, to istny tygiel wieloetniczny (pracę naukową na temat narodu żydowskiego popełnił prof. historii Shlomo Sand, pt: „Kiedy i jak wynaleziono naród żydowski”). Izrael jest państwem obywatelskim, a judaizm jako religia zakłada misyjność i zdobywanie konwertytów.
Najliczniejsi spośród nie – semitów są aszkenazyjczycy, pochodzący od plemienia Chazarów/Khazarów, które w średniowieczu posiadało swój chanat, na terenie dzisiejszej Ukrainy i Kazachstanu. Chazarzy byli ludem tureckim, wywodzącym się ze stepów Azji Środkowej, którzy w VIII w. przyjęli konwersję na judaizm. Aszkenazyjczycy zamieszkiwali państwo polskie już u samego zarania, natomiast z czasem zaczęli napływać Sefardyjczycy, zwłaszcza w XVI wieku, ale i znacznie wcześniej. Istniały przypadki, że Aszkenazim mieszali się ze Słowianami i Germanami, a także – co jest oczywiste – przede wszystkim z Sefardim. Aszkenaz znaczy Niemcy.
