Wiara

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 23 lipiec 2018

Odsłony: 2120

Z ks. Faustem Buzzim, asystentem przełożonego dystryktu włoskiego Bractwa Św. Piusa X, rozmawia Franiszek Boezi z „Il Giornale”.

Co nadal oddziela Bractwo Św. Piusa X od Kościoła katolickiego?

Należy przede wszystkim z naciskiem podkreślić, że Bractwo Św. Piusa X w żaden sposób nie jest odłączone od Kościoła katolickiego. Pozostajemy złączeni z Kościołem i nigdy się od niego nie odłączyliśmy, pomimo różnic w poglądach pomiędzy nami a władzami rzymskimi. To nie my ponosimy odpowiedzialność za pojawienie się tych rozbieżności. Arcybiskup Lefebvre zawsze powtarzał, że został potępiony za te same rzeczy, za które papieże (zwłaszcza Pius XII) go chwalili. Tym, kto się zmienił, był Rzym, który podczas II Soboru Watykańskiego zdystansował się od wielowiekowej Tradycji Kościoła.

Pewien proboszcz powiedział mi kiedyś: „Wielu ludzi mówi o schizmie, nie posiadają jednak wiedzy teologicznej Marcelego Lefebvre’a”. Czy sądzi Ksiądz, że ta uwaga jest słuszna?

Wielu krytykuje lub potępia Bractwo Św. Piusa X, nie zetknąwszy się z nim osobiście i nie posiadając wiedzy na temat przyczyn napięć pomiędzy nami a obecnymi władzami Kościoła. Dziś wielu ludzi – zarówno duchownych, jak świeckich – zaczyna się zastanawiać nad tym, co dzieje się w Kościele i zadawać sobie pytanie, czy właśnie ci, którzy przez wiele lat byli stygmatyzowani jako schizmatycy, nie są przypadkiem najbardziej wierni i lojalni wobec Kościoła katolickiego oraz – paradoksalnie – również papiestwa. Arcybiskup Lefebvre pragnął, abyśmy studiowali w naszych seminariach Sumę teologiczną św. Tomasza z Akwinu oraz inne klasyczne traktaty teologiczne. Uważam, że możliwość otrzymania tak gruntownej i solidnej formacji była dla nas wielką łaską.

Czytaj więcej: Tradycja to jedyna możliwa przyszłość Kościoła Świętego

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 29 marzec 2018

Odsłony: 2248

Ocena użytkowników: 5 / 5

“Ostatnia Wieczerza i mowa P. Jezusa w Wieczerniku

(Czwartek wieczór, od 6-tej do 10-tej)

P. Jezus zakończył publiczne nauczanie proroctwem o zburzeniu Jerozolimy i opisem Sądu Ostatecznego. Wówczas poszedł do Betanii gdzie przebywał w gronie najbliższych przyjaciół, Łazarza i jego sióstr. Równocześnie przedniejsi kapłani i uczeni naradzali się, jak można by wygodniej wykonać wyrok śmierci, który postanowiono już pod koniec lutego. Było to we wtorek wieczorem. W pierwszym dniu przaśnikó (było to chleby nie kwaszone z mąki pszennej – t.zw. mazzoth – «mace» – dał Jezus uczniom zlecenie przygotowania Paschy, to jest uczty, na której miał spożywać z uczniami po raz ostatni baranka wielkanocnego. Zabijanie baranka według liturgii żydowskiej dokonywało się pod koniec dnai 14-go Nisan, który to czas według pojęć żydowskich należał już do dnia następnego 15 Nisan (pierwszy dzień przaśników). Uczta paschalna rozpoczynała się o zmierzchu, koło godziny 6-ej w sali należącej według tradycji do rodziny św. Marka. Do tego domu wrócili później Apostołowie po Wniebowstąpieniu. Chrystus Pan zastosował się prawdopodobnie do rytuału obchodzenia uczty paschalnej. Otwiera się ucztę błogosławieństwem pierwszego kielicha, mówiąc: «Bierzcie i dzielcie się między wami». To wino było jeszcze nie konsekrowane. Następnie P. Jezus umył nogi uczniom, chcąc dać im naukę pokory: kto tej nauki nie przyjmuje i nie stosuje, nie może wejść do żywota wiecznego. Pod koniec wieczerzy Chrystus wziął chleb i błogosławiąc rzekł: « – to (co trzymam w ręku moim) jest Ciało moje…» Po konsekracji chleba nastąpiła konsekracja wina. Była to pierwsza Msza św. W miejsce Ofiary Baranka Starego Testamentu, przyszła ofiara Nowego Przymierza, która stała się ośrodkiem nowego życia. Równocześnie Chrystus ustanawia Kapłaństwo Nowego Testamentu, mówiąc: «To czyńcie na moją pamiątkę». Te słowa zawierają upoważnienie, a zarazem i rozkaz, aby tę czynność ofiarną powtarzać, a przez to uobecniać stale w Kościele Czyn Chrystusowy.

Czytaj więcej: Męka Chrystusa. Zegar Męki Pańskiej

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 02 czerwiec 2018

Odsłony: 2439

ks. Vidko Podržaj, Zawsze wierni, nr 3 (196) czerwiec 2018

W trakcie mających miejsce 13 października 1917 roku w Fatimie objawień, Łucja, Franciszek oraz Hiacynta ujrzeli Święta Rodzinę. Św. Józef trzymał w swych ramionach Dzieciątko Jezus. Obaj odziani byli w czerwone szaty i znajdowali się po lewej stronie słońca. Obaj też mieli uniesione prawe ręce, błogosławiąc trzykrotnie znakiem krzyża zgromadzony tego dnia siedmio-tysięczny tłum. Po prawej stronie słońca stała Najświętsza Maryja Panna, odziana w białą szatę i błękitny płaszcz. Dzieciątko Jezus miało około dwóch lat. Następnie Łucja ujrzała Matkę Bożą Bolesną oraz Matkę Bożą z Góry Karmel, po której to wizji miał miejsce słynny Cud Słońca, znak dany rodzajowi ludzkiemu w tych przerażających czasach, które być może stanowią zapowiedź zbliżających się czasów ostatecznych. Fakt, że św. Józef i Dziecię Jezus błogosławili obecnych znakiem krzyża, jest bardzo ważny i znaczący - podkreśla on doniosłą rolę św Józefa zarówno w odkupieniu rodzaju ludzkiego, jak i w naszym indywidualnym zbawieniu.

Wizja ta miała na celu nakłonienie nas do kultywowania nabożeństwa do św. Józefa oraz uznania roli, jaką z woli Boga Ojca powinien on odgrywać w naszym życiu, roli wynikającej z faktu, iż jest on prawowitym przybranym ojcem Jezusa - i jako taki - reprezentuje Boże ojcostwo względem całego rodzaju ludzkiego oraz każdego rodzica.

Hierarchia osób i autorytetu

Czytaj więcej: Rola Św. Józefa w czasach zbliżonych do Ostatecznych.

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 09 marzec 2018

Odsłony: 2281

Ocena użytkowników: 5 / 5

8 kwietnia 1998 roku Kuria Diecezjalna Warszawsko-Praska wydała zgodę nr 401/K/98 na Egzorcyzm prosty do prywatnego odmawiania. Jest to Modlitwa o odrzucenie złych duchów za przyczyną Niepokalanej.
Uwagi:
1) w miejscu † żegnamy się, wykonując znak krzyża, bez wypowiadania słów.
2) Modlitwę trzeba odmówić przynajmniej 9 razy. Po jednym razie każdego dnia.
W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.
(przeżegnać się wodą święconą i pokropić nią mieszkanie)

Bądź pozdrowiona Niepokalana Dziewico, która od pierwszej chwili swego Niepokalanego Poczęcia, zwyciężyłaś pychę szatana.
Bóg Ojciec tak Cię umiłował, o Maryjo, że wybrał Ciebie na Matkę swego Jednorodzonego Syna i tak umiłował świat, że wysłał Jezusa, “aby każdy, kto w Niego wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16). Twój Boski Syn, umierając na krzyżu za nasze grzechy, uczynił Cię naszą duchową Matką, Szafarką łask, abyś wspomagała nas, przybrane dzieci Ojca niebieskiego, w dochowaniu wierności przymierzu chrzcielnemu.

Uproś nam wiarę żywą, która działa przez miłość, byśmy wypełniając przykazania Boga, we wszystkim wykonywali Jego świętą wolę. Tak bardzo tego pragnęłaś, zwracając się do sług w Kanie ze słowami: Czyńcie, cokolwiek Jezus wam powie! A ty. Panie, nasz Zbawicielu, mówisz nam, abyśmy miłowali Boga z całego naszego serca, z całej naszej duszy i z całej naszej mocy, i miłowali ludzi tak jak Ty ich umiłowałeś. Matko nasza i Królowo! Kiedy atakuje nas nasza własna słabość, szatan i świat, wstawiaj się za nami do Jezusa, aby nam okazał swoją łaskę i zmiłowanie. Posyłaj nam na pomoc twojego Hetmana niebieskiego, Michała Archanioła, wodza Zastępów Pańskich i Twoich Aniołów, których również jesteś Panią i Królową.

Czytaj więcej: Modlitwa o odrzucenie złych duchów za przyczyną Niepokalanej