Wolność Słowa - Wolne media - Wolna Polska

Szczegóły

Kategoria: Wiadomości

Opublikowano: 17 kwiecień 2012

Odsłony: 3520

foto: Antoni Klusik 

Pod takim właśnie hasłem zebrało się 15 kwietnia w Opolu parę osób. Może nawet trochę więcej niż parę. Na tym zdjęciu widać sporą ich część, ale mniej niż połowę. Ilość tych zebranych ważna jest z różnych powodów. Tak jak wolność słowa jest ważna z różnych powodów. Powiem może tylko o tym, który uważam za najważniejszy.

Po jaką cholerę jest ona tak naprawdę potrzebna? Moim zdaniem ma ona wielkie znaczenie dla bezpieczeństwa Państwa jako takiego. Tylko w swobodnej, niczym nie skrępowanej dyskusji mają szansę się przebić i być zrealizowane najlepsze pomysły, najlepsze idee dotyczące urządzania życia w naszym kraju. Brak wolności słowa, to złe rządzenie, a w konsekwencji upadek państwa. Władza walcząca ze swobodnym wypowiadaniem opinii przez obywateli działa na swoją niekorzyść. Państwo upadnie i nie będą mieli czym zrządzać!

Czytaj więcej: Wolność Słowa - Wolne media - Wolna Polska

Koneczny komentuje Unię Europejską zza grobu

Szczegóły

Kategoria: Myśl Narodowa

Opublikowano: 12 kwiecień 2012

Odsłony: 14619

W książce „Prawa dziejowe” Feliksa Konecznego znajduje się fragment, który przytaczam poniżej (str. 171-173, 190 wydania londyńskiego z 1982 r.), stanowiący świetny komentarz do zjawiska politycznego jakim jest Unia Europejska: 

          Uniwersalizm polityczny Aleksandra Wielkiego oparł się o mylne mniemanie, jakoby dało się w sposób sztuczny wyhodować „nowego człowieka” wyższego ponad „przesądy” (że użyję dzisiejszej terminologii) religii, rasy, narodu; człowieka persko-greckiego, przejętego „ideałem ludzkości”. Zasługą historyczną Aleksandra jest, że nikogo nie chciał prześladować, a wprowadzał równość polityczną wszystkich ludów. Jego uniwersalizm był ideowym, podczas gdy wszystkie poprzednie nie miały na myśli niczego innego, jak tylko rozszerzanie granic i panowania „czterem stronom świata”. Rzymski uniwersalizm poszedł także tym śladem. Później dopiero dostrzeżono, że dobrodziejstwem była „pax romana”.

          Następuje uniwersalizm bizantyński. Ideałem granice jak najszersze i nie ma w działalności Bizancjum żadnego innego motywu, jakkolwiek było to już państwo chrześcijańskie. Cesarz ma być zwierzchnikiem całego świata; z tego założenia wyprowadza się wszelkie wnioski. Społeczeństwo nie ma głosu w polityce; państwo bizantyńskie stało się nawet antyspołecznym.

Czytaj więcej: Koneczny komentuje Unię Europejską zza grobu

Ad limina masonorum

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 11 kwiecień 2012

Odsłony: 9803

Wybory prezydenckie we Francji tuż, tuż, więc – jak zwykle – poglądy, wypowiedzi, zachowania i szanse kandydatów są przedmiotem zainteresowania komentatorów. Mało kto jednak (u nas) zwraca uwagę na zwyczaj tak bardzo już utrwalony w związku z tą okolicznością, że można śmiało uznać go za „tradycję republikańską”, a mianowicie przedwyborcze spotkania pretendentów do urzędowania w dawnej rezydencji Madame Pompadour  (przez lud zwanej mniej wytwornie „Domem dziwki króla”) ze zwierzchnikami lóż masońskich.

We Francji albowiem – nie dość tego przypominać ignorantom – masoneria nie udaje, że nie istnieje albo, że jeśli nawet istnieje, to jest apolitycznym kółkiem hobbystycznym. Przeciwnie, nie ukrywa swego zainteresowania życiem politycznym i przy każdej okazji podkreśla swoje „zasługi” w dziele laicyzacji państwa, edukacji oraz „wywalczenia” takich postępowych reform, jak rozwody, aborcja, „związki partnerskie” itp.

W szczególności dotyczy to najbardziej radykalnego i otwarcie ateistycznego odłamu masonerii, jakim jest Wielki Wschód Francji, który może się pochwalić największą ze wszystkich obediencji liczbą głów państwa, premierów, ministrów, deputowanych, senatorów i innych wyższych funkcjonariuszy w historii wszystkich francuskich republik. Już sam gmach GOdF przy rue Cadet 16 w Paryżu (od dwóch lat będący także, na mocy decyzji Ministerstwa Kultury, Muzeum Masonerii) – o fasadzie monumentalnego bunkra – musi budzić wśród postronnych respekt należny każdej władzy realnej, czyli niewybieralnej, stałej, nieprzerwanej i od nikogo niezależnej, a zatem wyczerpującej znamiona Bodinowskiej władzy suwerennej (La souveraineté est la puissance absolue et perpétuelle d’une République).

Czytaj więcej: Ad limina masonorum

Uśpiona Tyrania

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 11 kwiecień 2012

Odsłony: 6364

Tekst wymaga poprawek stylistycznych !!!

 

I zawiódł go diabeł na górę wysoką, i ukazał mu w oka mgnieniu wszystkie królestwa całego świata.  I rzekł mu: Tobie dam całą tę potęgę

i chwałę ich; bo mnie są oddane, a daję je, komu chcę. Jeśli więc ty pokłonisz się przede mną. Będą twoje wszystkie. A odpowiadając Jezus, rzekł mu: Napisane jest: »Panu Bogu twemu będziesz się kłaniał, i jemu samemu służył«.

 

Św. Łukasz 4,5-8

 

Pismo Święte.

 

Pismo Święte w opinii wybitnych naukowców i wielu badaczy Biblistów, jest niepowtarzalną i niezwykle wyjątkową księgą w skali całego świata.  Jest także jedyną na świecie księgą proroczą, gdzie zarówno proroctwa stare jak i nowe w stu procentach, całkowicie się potwierdzają.

Oczywiście nie tylko proroctwa można przy pomocy Pisma Świętego tłumaczyć. W książce pt. "Stwórca czasu i przestrzeni" amerykański autor, Chuck Missler, dowodzi, że w Biblii uważny czytelnik może znaleźć wiele niezwykle trafnych stwierdzeń naukowych o fizycznej naturze wszechświata. Już w pierwszym wersecie Biblii czytamy:

Księga Rodzaju: 1,1. "Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię." to oznacza, że słowa "Na początku" mówią o właściwości fizycznej, jaką jest czas, niebo oznacza przestrzeń a ziemia stanowi materię.

Od tysięcy lat najtęższe głowy zastanawiały się nad tym, jak i z czego powstał wszechświat. W XX w. fizycy ustalili, że na początku składał się z przestrzeni, czasu i materii.

Ostatnio na przykład Saul Perlmutter (USA), Brian P. Schmidt (Australia) i Adam G. Riess (USA) zostali wyróżnieni nagrodą Nobla z dziedziny fizyki za odkrycie, że wszechświat stale się rozszerza poprzez pośrednią obserwacje supernowych. Dla czytających Biblię nie jest potrzebne dwa tysiące lat do odkrycia - aby wiedzieć, że gwiazd na niebie nie jesteśmy w stanie policzyć. Ta informacja od wieków jest już zawarta w Piśmie Świętym.

Czytaj więcej: Uśpiona Tyrania