Krzysztof Baliński: POLAK, TUREK, DWA BRATANKI

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 26 wrzesień 2016

Odsłony: 2880

Ocena użytkowników: 5 / 5

"Afera z Turcją dowodzi, że w Polsce nie odbywa się żadna debata nt. strategii polityki zagranicznej. A jeśli się odbywa, to w Fundacji Batorego."

Meandry polityki zagranicznej w wykonaniu Witolda Waszczykowskiego trudno rozszyfrować. Po zbudowaniu strategicznego sojuszu z Ukrainą, przyszła kolej na Turcję. W Ankarze zadeklarował: Chcielibyśmy Turcję widzieć w niedalekiej przyszłości, jako członka UE.

W wywiadzie dla tureckich mediów był pełen uznania dla Turcji, przypomniał, ile jej zawdzięczamy: „Polskę i Turcję łączy przyjaźń, która nie ma odpowiednika w historii politycznej. To Turcja udzieliła schronienia polskim żołnierzom po powstaniu listopadowym, umożliwiając im osiedlenie we wsi Adampol (...) będziemy robić, co tylko w naszej mocy, aby przywrócić stabilność na Bliskim Wschodzie, wspólnie z naszym przyjacielem przez wieki, Turcją”. Jednym słowem  „Polak, Turek – dwa bratanki”, i kolejne państwo, ku któremu zwracają się oczy naszego dyplomaty, król Jan III do lamusa, a Longinus Podbipięta won z lektur szkolnych. Waszczykowski natychmiast przystąpił też do zabiegów w Brukseli dla zniesienia wiz dla Turków, tj. zniesienie ostatniej zapory oddzielającej Polskę od „przyjaciół przez wieki” i od uchodźców, przed którymi jeszcze tak niedawno dzielnie nas broniła premier Beata Szydło. W ślad za tymi buńczucznymi, i co tu dużo mówić, głupimi oświadczeniami poszły genialne analizy: „Polska i Turcja mają wspólne interesy w kwestii bezpieczeństwa narodowego, są państwami, które są zaniepokojone wzrostem ekspansjonizmu rosyjskiego i próbami odbudowy pozycji Rosji na całym postsowieckim obszarze. Stąd współpraca obronna i militarna obu państw jest jak najbardziej wskazana”. Czy członkostwo Turcji w Unii leży w polskim interesie? Czy nie prowadzi w prostej linii do kolejnego miliona muzułmańskich imigrantów w Europie? Czy państwo poważnie może składać deklaracje zagrażające jego podstawowym interesom, rujnujące jego powagę na arenie międzynarodowej?

Piąta kolumna Ankary

Czytaj więcej: Krzysztof Baliński: POLAK, TUREK, DWA BRATANKI

Kto ty jesteś? – Polak mały. – bardzo mały Polak

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 26 wrzesień 2016

Odsłony: 2885

Ocena użytkowników: 5 / 5

Jeżeli naród zrezygnuje z nacjonalizmu, stanie do walki z siłami kosmopolitów bezbronny i walkę tę z pewnością przegra.

Roman Dmowski napisał w “Myślach nowoczesnego Polaka “, że do najistotniejszych cech, jakie winny charakteryzować elity narodowe należą:
”…siła przywiązania do idei Ojczyzny, gotowość ponoszenia ofiar na cele publiczne, bez domagania się za to osobistych korzyści. Ten wyższy, szlachetniejszy rodzaj patriotyzmu można nazywać nacjonalizmem”.

---

A co będzie, jak się ten człowiek dowie, że Wojsko Polskie ma na sztandarach wypisane „Bóg, Honor, Ojczyzna” ? 
- J.B.

---

Prymas Polski, Wojciech Polak a „pełzający rozwój nacjonalizmu”.

Kokos 26

Powiem szczerze, że coraz bardziej martwi mnie, a momentami nawet przeraża postawa sporej części naszych najwyższych kościelnych hierarchów. Oto na naszych oczach dochodzi do zmasowanych ataków na Kościół, Polskę i  tradycyjną rodzinę, a oni tchórzliwie milczą. Niektóre tak zwane katolickie organizacje i media wraz ze środowiskami LGBT i za pieniądze wroga chrześcijańskiej cywilizacji, Georga Sorosa organizują  akcję „Przekażmy sobie znak pokoju”. Dzisiaj żydowski spekulant giełdowy i grandziarz, który swoimi milionami dolarów wspiera zabijanie dzieci poczętych wraz z tęczowymi sługusami szatana chce uczyć polskich katolików miłości bliźniego.

Nie trzeba być prorokiem by przewidzieć do czego prowadzi ta ofensywa lewackiej międzynarodówki dewiantów, bo przecież widzimy co stało się w innych państwach, w których zalegalizowano „jednopłciowe małżeństwa” i pozamykano katolickie ośrodki adopcyjne tylko dlatego, że nie chciały oddawać dzieci parom homoseksualnym. Na temat homoseksualizmu zarówno Stary jak i Nowy testament mówi jednoznacznie, że nie podoba on się Bogu i jest Mu obrzydliwy. Sięgnijmy do listów św. Pawła:

List św. Pawła do Rzymian 1; 26-28: Dlatego to wydał ich Bóg na pastwę bezecnych namiętności: mianowicie kobiety ich przemieniły pożycie zgodne z naturą na przeciwne naturze. Podobnie też i mężczyźni, porzuciwszy normalne współżycie z kobietą, zapałali nawzajem żądzą ku sobie, mężczyźni z mężczyznami uprawiając bezwstyd i na samych sobie ponosząc zapłatę należną za zboczenie. A ponieważ nie uznali za słuszne zachować prawdziwe poznanie Boga, wydał ich Bóg na pastwę na nic niezdatnego rozumu, tak że czynili to, co się nie godzi.

Czytaj więcej: Kto ty jesteś? – Polak mały. – bardzo mały Polak

Liberalizm, Ekumenizm, Kolegializm

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 26 wrzesień 2016

Odsłony: 3235

Ocena użytkowników: 5 / 5

"W obecnej sytuacji to właśnie Obrona Wiary jest kwestią kluczową. Zobacz jak bardzo jest zagrożona." 
- J.B.

Zawsze wierni, nr 5 (186) wrzesień 2016

abp Marcel Lefebvre

Jestem dziś wśród Was, aby mówić o kryzysie w Kościele, o któ­rym pan przewodniczący wspomniał przed chwilą. Nie przybyłem tu, aby bronić moich własnych poglądów czy też usprawiedliwiać stanowiska, jakie zajmuję wobec problemów Kościoła, ale jedy­nie aby bronić wiary. To właśnie obrony wiary katolickiej oczekują, według mnie, ci wszyscy świeccy oraz kapłani, którzy są świadomi powagi sytuacji, w jakiej znalazł się obecnie Kościół. Dołożę więc wszelkich starań, aby przedstawiać im źródła tego kryzysu, ukazu­jąc równocześnie środki niezbędne do jego przezwyciężenia. To właśnie z tego powodu zaprosiliście mnie tutaj, z tego też powodu zostałem zaproszony w zeszłym miesiącu do Kanady, wcześniej zaś do Anglii i Belgii. Chętnie odpowiadam na te zaproszenia świec­kich, zaniepokojonych tym, co dzieje się w Kościele, aby pomóc im zrozumieć, w jaki sposób możemy przezwyciężyć obecny kryzys.

Kościół i liberalizm

Myślę, że aby zrozumieć obecną sytuację w Kościele, konieczne jest przypomnienie pokrótce historii minionych dwóch wieków. Od końca wieku XVIII papieże tacy jak, Pius VI, Pius VII, Grzegorz XVI, Pius IX, św. Pius X i Pius XII byli zmuszeni prowadzić walkę z liberalizmem oraz liberalnym katolicyzmem. Musieli nieustan­nie przypominać, że Kościół jest prawdą, że koniecznym należy wierzyć w Kościół, będący jedyną drogą, jedyną Arką Zbawienia, jedynym depozytariuszem pełni prawdy objawionej przez nasze­go Pana Jezusa Chrystusa. Papieże ci uważali za swój główny obo­wiązek obronę Kościoła, prowadzenie niestrudzonej walki z teza­mi głoszonymi przez liberałów. A jednak pomimo wszystkich tych potępień owe błędy uporczywie powracały – co stanowi wyjaśnie­nie obecnej sytuacji w Kościele.

Czytaj więcej: Liberalizm, Ekumenizm, Kolegializm

Stanisław Michalkiewicz: Panie Prezydencie, co Pan obiecał Żydom?

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 23 wrzesień 2016

Odsłony: 2334