Wilki zmieniły skórę

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 05 czerwiec 2014

Odsłony: 9839

Mam dla Państwa dobrą wiadomość: 4 czerwca skończył się w Polsce komunizm – taki komunikat przekazała 4 czerwca 1989 roku za pośrednictwem państwowej telewizji aktorka Joanna Szczepkowska. Było w tym komunikacie znacznie więcej optymizmu niż realizmu, ale nie powinniśmy obwiniać za to akurat pani Szczepkowskiej, bo w swoim optymizmie nie była ona bynajmniej odosobniona. Cóż takiego jednak zdarzyło się w Polsce 4 czerwca 1989 roku, że nie tylko pani Szczepkowska za pośrednictwem państwowej telewizji przekazała ten komunikat, ale – przede wszystkim – że w ogóle jej na to pozwolono?

4 czerwca 1989 roku odbyły się w Polsce wybory, których ramowe wyniki zostały wcześniej ustalone podczas rozmów – jak to się wtedy nazywało – „okrągłego stołu”, ale tak naprawdę podczas rozmów, jakie generał Czesław Kiszczak w towarzystwie swych jawnych współpracowników przeprowadzał z gronem zaufanych osobistości reprezentujących tak zwaną „stronę społeczną” (w którym to gronie znajdowali się również tajni współpracownicy generała).

Zgodnie z tymi ustaleniami 65 procent posłów wybranych do sejmu miało pochodzić z Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i tak zwanych „stronnictw sojuszniczych”, czyli Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego i Stronnictwa Demokratycznego, 35 procent zaś miało reprezentować „stronę społeczną”. Oprócz tego do sejmu mieli zostać wybrani posłowie z tak zwanej „listy krajowej” w liczbie trzydziestu pięciu. Kandydatów z tej listy również wystawiały PZPR i „stronnictwa sojusznicze.

Koniec komunizmu?

4 czerwca 1989 roku ponad 62 procent obywateli uprawnionych do głosowania wybrało 427 posłów – bo kandydaci umieszczeni na liście krajowej zostali przez większość zamaszyście skreśleni. Niektórzy jednak wyborcy aż tak zamaszyście całej listy krajowej nie skreślali, w związku z czym komisja wyborcza rada w radę uradziła, że kandydat Mikołaj Kozakiewicz i kandydat Adam Zieliński mandaty zdobyli, ale reszta – nie.

Czytaj więcej: Wilki zmieniły skórę

BRICS - 5 potęg

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 04 czerwiec 2014

Odsłony: 7281

Jeszcze nie tak dawno nad światem dominował tylko jeden hegemon – Stany Zjednoczone. Dziś USA słabną. Na arenie międzynarodowej pojawia się coraz więcej istotnych graczy. Na naszych oczach zmieniają się geopolityczne układy i sojusze. 

Kraje BRICS czyli Brazylia, Rosja, Indie, Chiny oraz od niedawna RPA – to pięć mocarstw, które jeszcze nie tak dawno w większości były uznawane za kraje trzeciego świata. Obecnie to najważniejsze kraje rozwijające się. Stany Zjednoczone muszą sie z nimi liczyć, gdyż Ameryka nie jest w stanie rozwiązywać samodzielnie globalnych problemów. Cele zrzeszonych krajów są ambitne. Ich rządy chcą stworzenia nowego systemu walutowego, zwiększenia roli państw rozwijających się w światowych instytucjach walutowych czy zreformowania ONZ. To budzi obawy, bo tak na prawdę nikt nie wie, jaki byłby rezultat realizacji tych żądań dla przyszłości świata. Tym samym powstaje nowy światowy ład, w którym tzw. kraje rozwijające się będą posiadały coraz większy głos na arenie międzynarodowej.

Współpraca Południe-Południe nabiera tempa

Kaje południa od ponad 20 lat coraz bardziej zacieśniają współpracę między sobą. Jednakże ta współpraca zaczęła się tak naprawdę juz w 1964 roku, gdy została utworzona Grupa 77, skupiająca początkowo 77 państw rozwijających się. Jest to luźna forma współpracy państw rozwijających, która na celu ma zwiększenie transferu środków finansowych z państw bogatej Północy na rzecz biedniejszego Południa.

Czytaj więcej: BRICS - 5 potęg

KIEDY W POLSCE SKOŃCZYŁ SIĘ KOMUNIZM?

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 04 czerwiec 2014

Odsłony: 5044

Zbigniew Herbert pisał przed laty, że jeżeli Polska odzyska utraconą niepodległość, to wybiegnie na ulice Paryża i będzie krzyczał w kierunku każdego napotkanego przechodnia Viva la Polonia. Jednak, naszemu wielkiemu wieszczowi nie przyszło do głowy wybiec na ulice Paryża w dniu 4 czerwca 1989 roku. Nie zrobił tego nigdy, aż do chwili swojej śmierci w 1998 roku.

Pomimo wielkiej fety, jaką zorganizowano w Polsce, w 20 rocznicę wyborów kontraktowych. Pomimo tego, że mediom często zdarza się nawet twierdzić, że jest to rocznica „pierwszych wolnych wyborów” w Europie Wschodniej, ba publicznie stwierdził to sam premier Donald Tusk. To jednak nie wszyscy Polacy ulegają podobnym nastrojom i nie podlegają zbiorowej amnezji świętowania. Na najbardziej popularnym serwisie społecznościowym nasza-klasa, samorzutnie ktoś wymyślił i stworzył plakat z hasłem: „4 czerwca 1989 upadła komuna na cztery łapy”. Błyskawicznie zdjęcie to do swoich profili zaczęli dołączać także inni użytkownicy. W każdym razie, wśród moich znajomych, jest już całkiem spora grupa tych - którzy tak właśnie zrobili...   

Mówi ostatni więzień komunizmu

Przecież wybory z 4 czerwca 1989 były klasycznym przykładem wyborów niedemokratycznych, gdyż ich wynik z góry ukartowano w wyniku porozumień Okrągłego Stołu. Gwarantując w nich 65 proc. miejsc dla PZPR i jej satelickich organizacji partyjnych, a tylko 35 proc. dla tzw. strony społecznej. A jak się plan za pierwszym razem nie powiódł, bo wyborcy odrzucili tzw. listę krajową, to zrobiono tzw. dogrywkę z wyborów. Żartowano wtedy w szeregach tzw. opozycji „niekonstruktywnej”, że Wałęsa z Jaruzelskim i Kiszczakiem zafundowali nam 35 proc. demokrację, a wiadomo, tak jak nie ma 35 proc. dziewictwa, tak i niemożliwa jest 35 proc. demokracja.  

Czytaj więcej: KIEDY W POLSCE SKOŃCZYŁ SIĘ KOMUNIZM?

Anatomia frekwencji

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 04 czerwiec 2014

Odsłony: 6782

Dziś będzie o frekwencji – ale nie w ławach szkolnych. Na początek krótka rekapitulacja z najnowszych dziejów demokracji w Polsce przez pryzmat frekwencji wyborczej.

Wybory do Sejmu Ustawodawczego w 1919 r. – pierwsze powszechne w dziejach państwa polskiego –  od 60 do 90 % (w zależności od terytorium).

Wybory parlamentarne 1922 r. – 67,7 %.

Wybory parlamentarne 1928 – 78,3 %.

O wyborach niedemokratycznych z okresu dyktatury sanacyjnej oraz pseudowyborczych fars Polski Ludowej nie ma sensu pisać, gdyż oficjalne dane nie odzwierciedlają rzeczywistości.

Czytaj więcej: Anatomia frekwencji