feed-image W SERCU POLSKA RSS

Szczegóły
Kategoria: Naród
Odsłony: 8021

Ocena użytkowników: 3 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
         Obecnie propaguje się koncepcję armii zawodowej. Ma ona zastąpić poborową służbę wojskową. To błąd. Służba wojskowa, w założeniu, miała być rekompensatą człowieka za prawa jakie otrzymał on od państwa. Zawodowa armia ten naturalny porządek rzeczy odwraca, czyniąc żołnierza „obywatelem drugiej kategorii”. Są dwa czynniki dowodzące, że armia zawodowa krzywdzi wojskowych: żołnierz, w społeczeństwie z armią zawodową, ma takie same prawa co reszta pomimo zwiększonego ryzyka, oraz jest w nim marionetką, na której można testować wszystkie typy broni, w przeciwieństwie do „nietykalnego cywila”.
         Obowiązek służby wojskowej powinien dotyczyć każdego objętego przywilejem praw, a nie tylko mężczyzn. Feministki, domagające się „praw dla swojej płci”, nieustannie drące gęby o rzekomej „dyskryminacji kobiet” (jasne, szczególnie były „dyskryminowane” na Titanicu) nie zwróciły uwagi na fakt: kobiety nie odbywały służby wojskowej. Nie narażasz się, nie masz praw! Coś za coś. Niech nikt tu do licha w sklepie nie daje nikomu bułek za darmo „na ładne oczy”. To poniżej socjalizmu! Slogany typu: „kobiety rodzą dzieci” niech sobie wsadzą pod kieckę. Po pierwsze, masa damulek dziś deklaruje „karierę ponad rodzenie” (często w pakiecie z aborcjami), więc taki argument w tej sytuacji nie ma żadnego znaczenia. Po drugie, ktoś pracuje i opiekuje się tą ciężarną mamą, i ten ktoś to najczęściej tata. Po trzecie mężczyzna nie może rodzić dzieci, więc przywilejowanie kogoś z racji możliwości biologicznych, lub ich braku, jest de facto praktyką dyskryminacji płci (pies zjada tu własny ogon). Kobieta rodzi dzieci, mężczyzna płodzi dzieci i opiekuje się ciężarną żoną, bułki w sklepie kupujemy, a nie bierzemy za darmo. Wątek zamknięty.
         Armia poborowa sprawia, że prawie całe społeczeństwo potrafi walczyć. Każdy pełnoletni przedstawiciel społeczeństwa po czasie oddaje przysługę krajowi za dobra jakie mu oferował (oczywiście tutaj jest przedstawiony idealizm, wiemy jak to jest w praktyce). Pobór zapewnia państwu, w razie konfliktu, maksymalną liczbę walczących, wielokroć większą niż wojsko zawodowe. Poborowi stanowią trzon szeregowców i wielu podoficerów. Dowódcy są zawodowcami. Wojsko zawodowe jest zbyt mało liczne, więc istnieje ryzyko szybkiej utraty wszystkich sił. Ponowne przeszkolenie trwa jakiś czas, co najmniej kilka miesięcy, więc w obliczu potencjalnej kampanii, która trwa dziś mniej niż miesiąc, nie jest w stanie dostarczyć nowych żołnierzy na czas. To oznacza klęskę.
         Armia zawodowa stworzyła chory twór „szeregowego zawodowego”.

Szczegóły
Kategoria: Warto przeczytać
Odsłony: 7545

Ocena użytkowników: 5 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywna
Na stronie postelpeerowskiego CRSIO[1] dr Wojciech Wierzejski męczy swych widzów „wykresem, który daje nam co najmniej cztery ćwiartki i pośrodku tych, którzy mają poglądy centrowe” oraz propozycją „nowego ujęcia podziałów ideowych sceny politycznej” w poszukiwaniu złotego środka między liberalistycznym indywidualizmem i tzw. komunitaryzmem[2], czyli – w jego pojęciu – między stanowiskiem prawicowym i lewicowym. Uważając te wysiłki za „wyważanie otwartych drzwi” i szykowanie podglebia dla ewentualnej liberalno-komunitarystycznej „partii ciepłej wody w kranie”[3], proponujemy czytelnikom zapoznanie się z endecką definicją prawicy i lewicy, przypomnianą przez „Nowy Przegląd Wszechpolski”.

„Jędrzej Giertych o prawicy
Zamieszczone poniżej fragmenty artykułu pt. „Prawica”, napisanego przez Jędrzeja Giertycha w 1978 roku, są nadal aktualnym przewodnikiem dla osób nie potrafiących odróżnić ludzi, środowisk i haseł prawicy od personalnych, organizacyjnych i programowych emanacji/mutacji światopoglądowej lewicy, w tym także od sztucznie wytwarzanych, coraz to nowych postaci tzw. łże-prawicy. Artykuł ten wydaje się być ważnym z kilku powodów. Po pierwsze, wprowadza ład pojęciowy i wytycza kierunek działania dla Polaków-katolików, pogrążanych ostatnio celowo w bagnie fałszywej prawicowości („Dziś wszyscy chcieliby przyznać się do prawicy, ale podstawiają pod nią dowolne treści, zwykle lewicowe.” – zauważył już w 1997 r. prof. Maciej Giertych[4]). Po drugie – artykuł jest pewnym podsumowaniem doświadczeń Autora w jego wieloletniej walce o narodowy interes Polaków i o prawdziwie chrześcijański, a zatem personalistyczny charakter stosunków społeczno-gospodarczych w Polsce i w Europie. Po trzecie – pozwala nam lepiej zrozumieć, dlaczego zarówno otwarcie wojująca lewica, jak i zwłaszcza różnego rodzaju „łże-prawica” deprecjonowały i krytykowały przez wszystkie te lata dorobek polityczny i publicystyczny Jędrzeja Giertycha – Polaka-katolika, narodowca i ideologa prawdziwej prawicy. (GG.)

Szczegóły
Kategoria: Warto przeczytać
Odsłony: 6781

Ocena użytkowników: 5 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywna
W dzisiejszych czasach, kiedy przyklejanie komuś etykietki antysemityzmu stało się dla niektórych wygodnym orężem w ideologicznej walce z różnego rodzaju oponentami, modne też stało się u niektórych kojarzenie tego co katolickie, czy w ogóle chrześcijańskie, z tym co nazistowskie.

            Czyni się tak oczywiście w tym celu, aby uderzyć w katolicyzm, czy w ogóle w chrześcijaństwo. Antysemita, często niezależnie od tego, czy został nim jedynie „z nominacji”, czy faktycznie nim jest, staje się bowiem z reguły człowiekiem publicznie przegranym, skreślonym, bez jakiejkolwiek możliwości samoobrony i dalszego funkcjonowania w jakimkolwiek zakresie życia publicznego. Ten mechanizm publicznej porażki antysemitów niektórzy próbują uskutecznić w swej walce z Kościołem, przypisując Adolfowi Hitlerowi katolicyzm, a tym samym katolickie motywy działania w jego zbrodniczym szaleństwie. Swego czasu widziałem, jak pewien gorliwiec porozklejał po warszawskich przystankach autobusowych nalepkę z napisem: „Hitler był katolikiem!”. Ten pełen ekspresji manifest „uświadamiający” miał prawdopodobnie uzmysłowić katolickiej części naszego społeczeństwa, że bycie nadal katolikami równa się dla nich od tej pory byciu kimś takim jak Hitler – następnymi potencjalnymi zbrodniarzami tego kalibru. Skoro bowiem Hitler „był katolikiem”, to tym samym również jego chory plan rozpętania II Wojny Światowej i unicestwienia Żydów był katolicki. Jako katolik Hitler kierował się bowiem w życiu zasadami swej wiary katolickiej; będąc antysemitą i katolikiem zarazem, był jedynie ofiarą katolickiej doktryny, doktryny iście antysemickiej rzecz jasna, skoro doprowadziła ona „katolika Hitlera” do takich a nie innych działań.

 Stawiając sprawę nieco ironicznie i uszczypliwie można powiedzieć, że w czasach, gdy największym grzechem (zdaniem niektórych nie do odpuszczenia nawet przez samego papieża) jest bycie antysemitą, bycie katolikiem staje się zatem - według norm wyżej wspomnianych adwersarzy wysuwających zarzut „katolicyzmu Hitlera” - równie niepoprawne, jak bycie samym Hitlerem, a tego grzechu (zdaniem niektórych) nawet wszyscy na raz wzięci papieże nie daliby rady odpuścić. Ba, bycie katolikiem staje się w tym momencie jeszcze większym grzechem niż bycie Hitlerem (skoro ten ostatni był jedynie ofiarą katolicyzmu), a tego grzechu nie daliby rady odpuścić nie tylko wszyscy na raz wzięci papieże, ale i nawet sam święty Piotr, który był Żydem. W tej sytuacji bycie nawet samą matką, czy ojcem Hitlera byłoby już chyba lepszym wyjściem, pod warunkiem, że owa matka, czy ojciec, nie byliby rzecz jasna katolikami. Tym samym, Hitler, aby stać się czarną owcą w oczach współczesnego konsumenta informacji medialnej, nie musiał rzecz jasna nigdy zostawać antysemitą, skoro prawie zawsze nim był.

Szczegóły
Kategoria: Komentarz polityczny
Odsłony: 5762

Ocena użytkowników: 5 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywna
Jeśli ktoś miał cień wątpliwości co do natury Unii Europejskiej, to może już teraz z czystym sumieniem pozbyć się wszelkich złudzeń. Unia Europejska to nic innego jak zinstytucjonalizowane i zalegalizowane marnotrawstwo grosza publicznego na apokaliptyczną skalę.

To system, na którym żeruje klasa próżniacza nowego typu. To specjaliści od przerobu unijnej forsy: „politycy” którzy dorabiają się milionów na służbie publicznej w Europarlamencie, samorządowcy zadłużający po uszy lokalne wspólnoty i urzędnicy, dopieszczani środkami z PO Pomoc Techniczna. To również dziennikarze tzw. mainstreamu którzy zamienili zawód zaufania publicznego na pospolite kurewstwo.

Taki wniosek nieodparcie nasuwa się po lekturze sprawozdania specjalnego nr 12/2013 Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w Luksemburgu na temat Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich 2007-2013.

Szczegóły
Kategoria: Komentarz polityczny
Odsłony: 14488

Ocena użytkowników: 3 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna

Jak to już bywało wielokrotnie w polskich dziejach, a zwłaszcza jak to w samej już zasadzie dotyczy polityki wschodniej III RP (którą w istocie, prawdę mówiąc, trudno nazwać w ogóle polityką, w każdym bądź razie polityką polską!), i tym razem nasi PT zachodni „sojusznicy” wystawili nas bezceremonialnie „do wiatru”. Mówiąc wprost, III RP odegrała w całej tej majdanowej farsie, w tej rzekomo ukraińskiej rewolcie „narodowo-wyzwoleńczej” i zarazem „proeuropejskiej” rolę ślepego (w dodatku za własną aprobatą), bezwolnego wykonawcy, którego wykorzystuje się do fizycznego przeprowadzenia najbrudniejszych i potencjalnie najbardziej kompromitujących czynności, obmyślonych i zaplanowanych całkiem gdzie indziej, a potem pozostawia na pastwę losu, nawet nie kwapiąc się do zrekompensowania mu w jakikolwiek sposób poniesionych nieuchronnie z tego tytułu całego szeregu negatywnych konsekwencji – obdarowując go za to w zamian sporą dozą dyplomatycznych słodkości.

Piszę to oczywiście w kontekście reakcji świata zachodniego na ostatnie wydarzenia na Ukrainie, wywołane niezwykle stanowczymi, energicznymi działaniami broniącej twardo własnych interesów państwowych w tym obszarze Rosji. I tak, bawiący właśnie na dniach w Warszawie w tymże właśnie w/w celu wiceprezydent USA Joe Biden, przywiózł nam zapewnienia, iż Stany Zjednoczone „są przygotowane na zwiększenie sankcji wobec Rosji”, i, przede wszystkim, przywiózł „gwarancje bezpieczeństwa dla Polski”. Oraz oczywiście przywiózł, przede wszystkim, kolejną dawkę tanich pochwał i płaskich komplementów, wypowiedzianych nie w jakiejś tam rozmowie telefonicznej, ale w toku oficjalnych, bezpośrednich spotkań z miejscowymi oficjelami: „Jesteście jednym z najlepszych sojuszników, jakiego Stany Zjednoczone mogą sobie życzyć”. Cóż, p. Biden wypowiedział tu akurat – co się nie tak często amerykańskim czynnikom oficjalnym zdarza – czystą prawdę, nawet jeśli jest to tylko „sojusz” w jedną stronę.

  1. Kraj bez przywództwa
  2. Oligarchiczna tajemnica III Rzeczpospolitej
  3. Ks. Stanisław Małkowski: DAĆ ŚWIADECTWO WIARY I UFNOŚCI
  4. Wyszedłem z piekła. Przekleństwo – Joga – Wiedza Tajemna – Okultyzm

RadioMaryja.pl

07 listopad 2024

Katolicki Głos w Twoim domu