Stanowisko ukraińskiego PEN Clubu ws. sytuacji w Ukrainie

Szczegóły

Kategoria: Wiadomości

Opublikowano: 24 styczeń 2014

Odsłony: 18634

 Ukraina podążą naszymi śladami to co ich teraz oburza my już dawno przeżyliśmy. Nie wiadomo tylko jak się to skończy czy dadzą się "doprowadzić" do tzw. demokracji i NWO po dobroci , spokojnie, i "pokojowo" tak jak miało to miejsce u nas - czy będzie to jatka, która różnie może się skończyć. Jak my na tym wyszliśmy to wiemy, jak oni to rozstrzygną .. czas pokaże . Podział Ukrainy się zbliża ? Czyżby ktoś porozumiał się nad ich głowami? Obawiam się że nie wróży to nic dobrego dla Polski !

- zjw

---

---

Za prośbę przyjaciół z ukraińskiego PEN Clubu tłumaczymy i publikujemy ich stanowisko ws. aktualnych wydarzeń w Ukrainie.

Trzeba zapobiec eskalacji przemocy w Ukrainie!

W dniu 16 stycznia władze Ukrainy przekroczyły granicę, która oddziela reżim pół-autorytarny od autentycznej dyktatury. W drodze groteskowego głosowania przez podniesienie rąk parlament w ekspresowym tempie zatwierdził pakiet przepisów, które mocno ingerują w prawa obywatelskie i swobody polityczne obywateli Ukrainy, między innymi w wolność słowa, informacji i zgromadzeń. Nowe regulacje zakazują działalności organizacji pozarządowych, niezależnego monitorowania poczynań organów rządowych, likwidują resztki niezawisłego wymiaru sprawiedliwości oraz praktycznie wykluczą wolną konkurencję na arenie politycznej Ukrainy.

Uchwalenie tych niekonstytucyjnych przepisów doprowadziło, co było do przewidzenia, do zaostrzenia antyrządowej akcji protestacyjnej, której początki sięgają drugiej połowy listopada ubiegłego roku. Po raz pierwszy w historii niepodległej Ukrainy doszło do użycia przemocy podczas demonstracji: dwóch demonstrantów w Kijowie zostało zastrzelonych przez policję, a wielu innych odniosło rany.

Szczególnie niepokoi nas fakt brutalności policji wobec dziennikarzy. Wszystkie dowody wskazują na to, że policja nie tylko nie zwraca uwagi na identyfikatory i kamizelki, w których poruszają się dziennikarze, ale wręcz umyślnie bierze ich za cel swoich działań: przedstawiciele mediów stają się ofiarami zatrzymań, a także pobić, niszczone są kamery i nagrane materiały wideo. Najbardziej niepokojące są jednak przypadki uprowadzeń osób, dokonywanych przez tajnych funkcjonariuszy służby bezpieczeństwa lub prorządowych najemników nazywanych „tituszkami“. Takie zdarzenia mają miejsce w różnych miastach Ukrainy. Fakt wykorzystania takich działających poza prawem grup paramilitarnych do nękania działaczy obywatelskich i organizowania różnego rodzaju prowokacji stawia ukraińskich rządzących w jednym szeregu z najbardziej odrażającymi współczesnymi dyktaturami.

Czytaj więcej: Stanowisko ukraińskiego PEN Clubu ws. sytuacji w Ukrainie

Czy padną polskie lasy?

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 23 styczeń 2014

Odsłony: 9332

Choć jako Polacy jesteśmy przede wszystkim ludem rolniczym – a więc z największym zamiłowaniem podchodzimy do uprawy ziemi, która w dawnych wiekach musiała być wydzierana zalegającym nasz kraj puszczom – to przecież nigdy nie dążyliśmy do tego, by lasy wyciąć w pień, a drewno sprzedać wyłącznie dla zysku.

 Las był ważnym elementem nie tylko równowagi przyrodniczej, zwanej dziś ekosystemem, ale również wkraczał do naszej kultury, a zwłaszcza do malarstwa i poezji. Z jakimż zachwytem oglądać możemy wiekowe dęby Wyczółkowskiego, dziewiczą puszczę Chełmońskiego czy tatrzańskie smreki Juliana Fałata. Las zawsze nas pociągał i zachwycał. Mickiewicz opiewał las z takim rozczuleniem, że i dziś, choć tyle się zmieniło, chcielibyśmy wejść do litewskiego boru, usiąść pod wysmukłą sosną, wdychać zapach żywicy i ziół, słuchać śpiewu ptaków, a choćby nawet samego szumu liści. Las jest piękny i powabny o każdej porze roku, o każdej porze dnia i nocy, w każdej minucie, choć my, wzorem mieszkańców Soplicowa, najbardziej lubimy czas grzybobrania. To nasza narodowa specjalność.

Cóż, gdy Polska traciła niepodległość, zaborcy i handlarze rzucali się na polskie lasy. Wiadomo, drzewo jest w cenie, można wyciąć, sprzedać i zarobić. Można wyciąć wszystko, zostawiając tylko piaski. Mickiewicz użalał się: „Pomniki nasze! Ileż co rok was pożera / Kupiecka, lub rządowa, moskiewska siekiera” („Pan Tadeusz”, IV). Była siekiera moskiewska, pruska, austriacka, no i siekiera międzynarodowych handlarzy, dla których priorytetem jest wyłącznie zysk.

Czytaj więcej: Czy padną polskie lasy?

„Pamiętaj Lasze, że do Wisły to nasze”

Szczegóły

Kategoria: Pamięć Walka i Męczeństwo

Opublikowano: 23 styczeń 2014

Odsłony: 16726

Jednak nie wszyscy dali się tak wmanewrować w nagonkę przeciwko Polakom. Nie pozwalali na mordy. Ci ludzie byli w okrutny sposób, tak samo jak Polacy, mordowani, bo to jest w jakiś dziwny sposób pojęta Swobodna Ukraina. Polacy wtedy uciekali na Zachód, za Bug, żeby schronić się przed mordami, albo na Wschód za Zbrucz. Na tamtych terenach za Żytomierzem, koło Winnicy, gdy się tylko dostali byli przez miejscowych ochraniani. Nie dopuszczono do mordów na nich. Trudno o tym dzisiaj pisać bo zakłamanie w tej sprawie jest olbrzymie.

Pracując już w Sejmie, wspólnie z marszałkiem Bąkiem i Panią Dmochowską powołaliśmy Koło Tradycji Niepodległościowych i w ramach tego koła wyjechałem do USA - wspomina Zygmunt Mogiła-Lisowski. - Celem wyjazdu było nawiązanie kontaktów z polską emigracją, zarówno przedwojenną jak i powojenną. Była to pierwsza taka delegacja polskiego Sejmu do tego kraju. W ciągu dwóch tygodni odwiedziliśmy środowiska polonijne w Nowym Yorku, New Jersey, Waszyngtonie, Detroit i Chicago. Przyjmowani byliśmy bardzo gościnnie i dużo spraw wspólnie omówiliśmy, do dzisiaj te kontakty pozostały. Niestety, wiele kwestii wtedy rozpoczętych rozmyło się. Powołana później Wspólnota Polska  zajęła się innymi sprawami, a w niewielkim zakresie kontynuowała nasze  działania. Szczególnie oddawała się pracy z Polakami na Wschodzie. Będąc na emeryturze ubolewam, że wszystkie sorawy związane z Wołyniem nie zostały załatwione, jak należy. Dla władz Polski, niezależnie od aktualnej ekipy, Wołyń jest tematem niewygodnym. Najchętniej nigdy by go nie podejmowały  i zamiotły pod dywan. Tysiące bestialsko zamordowanych przez Ukraińców Polaków Warszawa chciałaby złożyć na ołtarzu dobrych stosunków z Ukrainą, co ta po mistrzowsku wykorzystuje, a przecież jedno drugiemu nie przeszkadza - z Niemcami utrzymujemy dobre kontakty pomimo, że SS jak również NKWD były wrogie Polsce, mordowały Polaków i nie tylko Polaków.

Wyjątkowi zwyrodnialcy

- W stosunku do UPA istnieje jakieś tabu. IPN goni tego króliczka, tylko nie może go dogonić. Półki z dokumentami o mordach jakich UPA dokonywała, uginają się zaś pod ich ciężarem, jest sporo relacji świadków mordu. Jest książka  dokumentująca  ludobójstwo autorstwa Ewy i Władysława Siemaszków. Można w niej przeczytać w jaki straszny sposób UPA robiła czystki, mordując Polaków od niemowląt do starców. Znane było wśród Ukraińców głośne powiedzenie: „Popatrzcie jak Polskie orły latają w górę” i na widły nabijano dziecko, niemowlaka i rzucano go w powietrze. To było nagminne.

Czytaj więcej: „Pamiętaj Lasze, że do Wisły to nasze”

“Chciałbym dożyć takich dni”

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 23 styczeń 2014

Odsłony: 14582

POLACY!!!  „GDYBYŚCIE ZBOJKOTOWALI TE WYBORY, MÓWIĄC, ŻE NIE MA KANDYDATÓW POLAKÓW I NIE POSZLI GŁOSOWAĆ NA ICH WYBÓR – TO BY *ŻYDZI* NIE ZOSTALI WYBRANI !!!

---

 

“Dekret cara Aleksandra II który Żydom i każdemu innemu nadawał taki majątek. Wie pani za co? Za zdradę Polski. Polski, która jako jedyne państwo na świecie przyjmowała Żydów ze wszystkich krajów, które Żydów wyrzucały. A wyrzucały liczne kraje Europy – dekretami królów, wyrzucały wielokrotnie na przestrzeni kilku wieków.”

[...] Będąc [w marcu] w sanatorium w Ciechocinku. trafiłem do “Związku Nauczycielstwa Polskiego”, czyli do dużego sanatorium, gdzie posiłki były podawane na dwie tury, po 500 osób każda.

Okazuje się, że jestem rozpoznawalny, mimo upływu lat. A poza tym w sanatorium nazwisko jest często na ogłoszeniach w sprawie zabiegów i badań. Tak że po każdym posiłku ludzie zaczęli dostawiać krzesła do stolika, przy którym siedziałem i zaczynały się pytania i rozmowy.

Później, za zgodą dyrekcji, na takie spotkania w gronie kuracjuszy udostępnili nam duży hol, gdzie mogło śmiało pomieścić się tu ponad sto osób. Na pierwsze takie spotkanie przyszło właśnie około setki osób, wszyscy prawie to emeryci, a zatem osoby, które okres PRL-u znają … i porównują go z obecną sytuacją w Polsce i na świecie.

Czytaj więcej: “Chciałbym dożyć takich dni”