„Unia nieświęta” przyjaciół banderowców i pachołków Brukseli

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 03 grudzień 2013

Odsłony: 5834

Ocena użytkowników: 5 / 5

Jacek Bartyzel

Kiedy w sierpniu 1914 roku teutońska nawała runęła na Francję, miażdżąc po drodze neutralną Belgię, pisarz Maurycy Barrès rzucił hasło „unii świętej” (union sacrée) wszystkich patriotów francuskich, bez względu na ich światopogląd i przekonania polityczne, w obronie Ojczyzny. Ten apel o jedność był ze wszech miar słuszny, wręcz oczywisty. Lecz jedność – jak uczy św. Tomasz z Akwinu – jest czymś najlepszym, jeżeli chodzi jakieś dobro, ale najgorszym, gdy cel jest zły: „jak korzystniejsze jest, aby moc dobroczynna była bardziej zespolona, po to, by skutecznie czynić dobro, tak bardziej szkodliwe jest, gdy moc złoczynna ulega zespoleniu” (De regno, 4,3).

W tej chwili oglądamy właśnie – od kijowskiego Majdanu po Warszawę – tragikomiczny spektakl takiego zespolenia mocy złoczynnej. W Kijowie prezes Prawa i Sprawiedliwości Jarosław Kaczyński, wiceprzewodniczący Parlamentu Europejskiego, Jacek Protasiewicz z Platformy Obywatelskiej (a wcześniej Paweł Kowal z PJN), otoczeni wianuszkiem feministek i gejowskiego aktywisty z „Krytyki Politycznej”, stają ramię w ramię z przywódcami neobanderowców, aby gardłować przeciwko legalnym władzom suwerennego państwa. Premier Donald Tusk chwali prezesa PiS i karci ministra Sikorskiego za jego powściągliwość w tej kwestii. Również „Gazeta Wyborcza” chwali Kaczyńskiego piórem red. Jarosława Kurskiego, nie omieszkując wszelako wypomnieć mu tej myślozbrodni, że jeszcze kilka miesięcy temu domagał się, aby w uchwale Sejmu na temat rzezi wołyńskiej wpisać termin „ludobójstwo”, co ponoć „zrujnowałoby pojednanie obu narodów”. Sam Adam Michnik, jak również palikociarze, „solidarnie” demonstrują pod ambasadą ukraińską. Były prezydent Aleksander Kwaśniewski „troszczy się” o to, jak prezydent Jakunowycz „wyjdzie z tego zaułka”. Prezydent urzędujący Bronisław Komorowski zapowiada zwołanie Rady Bezpieczeństwa Narodowego.

Czytaj więcej: „Unia nieświęta” przyjaciół banderowców i pachołków Brukseli

Nienawiść ku Jezusowi, fragment Książki Księdza Kazimierza Naskręckiego

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 02 grudzień 2013

Odsłony: 10694

Ocena użytkowników: 5 / 5

Zaledwie Dzieciątko Boże przyszło na świat i uboga Matka wraz z ubogim Opiekunem zanieśli Je do świątyni, jak starzec Symeon wyrzekł nad niem: „Oto Ten położon jest…
na znak któremu sprzeciwiać się będą”. To dziwne proroctwo w 30 lat potem wypowie, tylko innemi słowy, Sam Jezus, gdy rzecze do uczniów Swoich:   „Jeśli was świat nienawidzi, wiedzicie, iż Mnie pierwej, niż was, nienawidził… Jeśli Mnie prześladowali, i was prześladować będą” (Jan 15, 18-20).
Że te słowa się spełniły, świadczą o tym i bogobójczy naród żydowski, i pogańscy cesarze i króle, i cała obecna działalność lóż masońskich. Dzisiaj może więcej niż kiedykolwiek ma Chrystus nieprzyjaciół.  Oto Kapłan, który latami całemi się wycieńcza nad szerzeniem Królestwa Bożego, jako sługa wszystkich, nikomu zła nie uczynił, a wielu zrobił dobrze; dla czegóż spotykają go specjalne prawa i szykany? Bo jest on przedstawicielem Jezusa.
Oto zakonnica w ochronce, wyrzekłszy się wszelkich przyjemności świata, pracowała nad wychowaniem małych dzieci, nie biorąc za swą pracę ani grosza; dlaczegóż została wypędzoną, jako przestępczyni? Bo była przedstawicielką Jezusa. Podobnież wyrzucane bywają: katechizm, Ewangelia, Krzyż, jako mówiące o Jezusie, o Jego dla nas ofierze.
       

W imię wolności należałoby pozwolić rodzicom wychowywać swe dzieci tak, jak sami byli  wychowywani, to jest w chrześcijańskich szkołach, przez nich zbudowanych i utrzymywanych. Ale nie!  Dla uczni Jezusowych wolność nie istnieje!  W imię równości należałoby dopuścić ludzi do publicznych urzędów, nie wymagając od nich wyrzekania się wiary i religijnych tradycji przodków.  Ale nie!  Dla wyznawców Jezusowych równość nie istnieje. W imię prawa własności, należałoby uszanować klasztor,  szkołę, które były nabyte i prawnie zajmowane przez spokojnych obywateli.  Ale nie!  Dla sług i służebnic Jezusowych prawo własności nie istnieje! Choćby na tej walce przeciw Chrystusowi cierpiała moralność, cierpiał kraj cały – mniejsza o to!   Byleby tylko Chrystus mógł zginąć.
       Fakt ten, wrogiego usposobienia wielu przeciw Chrystusowi jest oczywisty. Poznajmy:
czego dowodzi?   I czem się tłumaczy?

Czytaj więcej: Nienawiść ku Jezusowi, fragment Książki Księdza Kazimierza Naskręckiego

Pacierz Polaka

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 27 listopad 2013

Odsłony: 7876

Ocena użytkowników: 5 / 5

Bić się! gdy istnieje realna szansa na odniesienie sukcesu.

• Drukuj
• E-mail

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 27 listopad 2013

Odsłony: 7122

Wiarus

6 września 1831 r., skłuty  rosyjskimi bagnetami, oddał ducha generał Józef Longin Sowiński, bohaterski obrońca Woli. Jego śmierć upamiętniła poezja narodowych wieszczów. Niewiele jednak brakowało, aby ów dzielny żołnierz wcale nie trafił do panteonu chwały romantyków. Zaledwie 9 miesięcy wcześniej, w Noc Listopadową 1830 r., w pierś generała mierzył bagnet polskiego spiskowca...

Powstanie Listopadowe i wojna polsko-rosyjska lat 1830-1831 zapisały się tragicznie w dziejach polskiej generalicji. Poległo 15 generałów (nie licząc 4 innych, zmarłych w tym czasie). Podwójny tragizm tych śmierci wynikał z faktu, iż zaledwie czterech polskich dowódców zginęło na polach bitew: poza Sowińskim byli to generałowie Franciszek Żymirski – padły w boju pod Grochowem (25 II 1831) oraz Henryk Kamieński i Ludwik Kicki, polegli pod Ostrołęką (26 V 1831). Aż jedenastu generałom zadała śmierć polska ręka!

Rewolucja „półgłówków”

Uważa się powszechnie, iż Powstanie Listopadowe było zgodne z duchem epoki, z mickiewiczowskim „mierz siły na zamiary, nie zamiar podług sił”. Zaiste, wypada się zgodzić, że nad tym przedsięwzięciem unosił się upiór Wielkiej Improwizacji...

Czytaj więcej: Bić się! gdy istnieje realna szansa na odniesienie sukcesu.