WŁADZA POCHODZI OD BOGA

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 17 sierpień 2010

Odsłony: 4198

Owszem, źródłem władzy jest sam Bóg. Kościół wierzył tak zawsze i prawda ta -- jeśli w nią naprawdę uwierzymy -- może nas bardzo wzbogacić. Fakt zaś, że budzi ona nieporozumienia albo że jest nadużywana, wydaje się wobec jej wewnętrznego sensu czymś drugorzędnym, a w każdym razie bylibyśmy małoduszni, gdybyśmy z powodu nadużycia prawdy chcieli odrzucać albo przemilczać samą prawdę.

Choć jest to prawda niezmienna, zawarte w niej wezwania mogą być bardzo różne, zależnie od konkretnej sytuacji. Przypomnijmy sobie na przykład, jak różnie objawiała się ta prawda dla Kochanowskiego i dla Mickiewicza. Obaj poeci przyjmowali ją równie dosłownie, żyli jednak w krańcowo odmiennych okresach naszej ojczystej historii, praktyczne znaczenie tej prawdy wiary siłą rzeczy było więc dla nich inne.

Kochanowski w Odprawie posłów greckich pisał:

Wy, którzy pospolitą rzeczą władacie,
a ludzką sprawiedliwość w ręku trzymacie,
Miejcie to przed oczyma zawżdy swojemi,
Żeście miejsce zasiedli Boże na ziemi.

Kochanowski pisze tak, żeby uzasadnić swoje postulaty pod adresem rządzących. Celem władzy jest służba dobru wspólnemu. Taki cel wyznaczył jej Bóg, m.in. przez posługę sprawujących władzę chce obdarzać nas dobrem i czynić nas uczestnikami swojego Boskiego porządku, który jest zawsze po stronie dobra, a przeciwko złu. Otóż poeta nie żywi nawet cienia wątpliwości co do tego, że władza w ówczesnej Rzeczypospolitej jest prawowita, nie zarzuca jej również istotnego sprzeniewierzenia się swoim obowiązkom. Poeta lęka się tylko, że rządzący nie dostrzegają pewnych określonych zagrożeń dobra wspólnego i zwraca im na to uwagę. A czyni tak w imię tego, że ich władza pochodzi od Boga, a więc winni się starać spełniać swoje obowiązki jak najlepiej.

Czytaj więcej: WŁADZA POCHODZI OD BOGA

Wy wójta się nie bójta

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 17 sierpień 2010

Odsłony: 5947

---

Długo starałem się unikać tematu krzyża przed pałacem prezydenckim, ale w końcu i na mnie przyszła kolej. Trochę musztarda po obiedzie, bo już tyle na ten temat powiedziano, że z pewnością nic nowego nie dodam. Jednak nie powstrzyma mnie to od zajęcia stanowiska, choćby dlatego, żeby inni wiedzieli co o tym myślę.

Dla mnie ta cala smutna, by nie powiedzieć tragiczna sytuacja jest odzwierciedleniem pewnej rzeczywistości, w której przyszło nam dziś żyć.  Rzeczywistości, której wiele osób nie rozumie i dlatego nie może się z nią pogodzić.

Polska przez lata, żeby nie powiedzieć przez wieki, była pod panowaniem albo rządów narzuconych przez inne mocarstwa, albo w ogóle nie istniała jako państwo. Te obce rządy mniej lub bardziej skutecznie zwalczały naszą wiarę, bo wiara Polaków zawsze była przesączona patriotyzmem. Dobry katolik zawsze był prawdziwym patriotą, rozumieją, że zdrada Ojczyzny jest grzechem.

Prawdę mówiąc dzisiaj, wbrew temu, co wielu stara się udowodnić, mamy najbardziej demokratyczną formę rządów w całej dotychczasowej polskiej historii. Nigdy jeszcze nie było tak, byśmy mogli w sposób wolny, nieograniczony tworzyć partie polityczne, głosować na swoich kandydatów, pisać o nich i o ich przeciwnikach. Demokracja pełną gębą.

Czytaj więcej: Wy wójta się nie bójta

Krzyż a kwestia „wykształciucha”

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 17 sierpień 2010

Odsłony: 5453

„Kaczyński znowu czeka na cud” – stwierdza pan Rafał Ziemkiewicz. Cóż, może i prezes PiS czeka na cud, trudno zajrzeć komuś w duszę, ale czyż zastępy ludzi w Polsce, którzy nie uznają III RP za swoje państwo i chcieliby budowy nowego, nie oczekują właśnie cudu? Bo w jaki sposób rozgonić to całe oligarchiczno – bezpieczniackie towarzystwo, które żeruje na polskim społeczeństwie już 20 lat tzw. „wolnej Polski”?

Pan Ziemkiewicz i inni uważają, że obecną władzę można pokonać wypunktowując jej błędy w polityce ekonomicznej (no powiedzmy roboczo, że rząd prowadzi jakąś politykę w tym zakresie). Konferencje krytykujące władzę za podnoszenie VAT –u czy „rabunek” OFE mają załatwić pisowskiej opozycji przepustkę do ringu, na którym pokona złego peowskiego Lewiatana! Zapominają tylko, że elektorat ma gdzieś „profesorskie” ględzenie o gospodarce. Udowodniły to ostatnie wybory. Pani Kluzik Rostkowska – jedna z trzech „aniołków” Kaczyńskiego, (dwie pozostałe panie, ekspertki od spraw ekonomicznych właśnie, jak wiemy zginęły) nie zdobyła dla prezesa urzędu prezydenckiego, nawet przy pomocy pana Poncyliusza. Elektoratowi spodobał się Palikot i jego gumowe gadżety! Elektorat lubi dym i happening! I tego mu władza dostarcza. Stanie na uboczu, wycofanie się do uniwersyteckich katedr, jak chcieliby tego krytycy ostatnich, ostrych wystąpień Kaczyńskiego – to oddanie pola wrogowi. Sprawa Krzyża przed pałacem to dowód, że nie należy odpuszczać walki o proste, zrozumiałe dla wszystkich symbole. Jeśli sprawa Krzyża zostanie przegrana – to będzie to dowód na to, że społeczeństwo polskie po prostu nie zasługuje na nowe państwo.

Czytaj więcej: Krzyż a kwestia „wykształciucha”

Unia Europejska za dolary

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 17 sierpień 2010

Odsłony: 14606

Czytałem ostatnio książkę Daniela Estulina pt. „Prawdziwa historia Klubu Bilderberg” (Wydawnictwo Sonia Draga, Katowice 2009). Ogólnie rzecz biorąc zawiera informacje, które czytelnicy Opoki w Kraju już znają, materiał jest jednak ładnie uporządkowany, są miejsca i daty spotkań, zestawy nazwisk uczestników itd. Książka traktuje nie tylko o Bilderbergu, ale również o Komisji Trójstronnej i o amerykańskiej Radzie Stosunków Międzynarodowych (CFR). Zawiera też informacje o tym, jak to międzynarodowi bankierzy z Wall Street wspierali rewolucję w Rosji. Jest wspomniany fakt, że to Amerykanie wspierali ruch na rzecz zjednoczenia Europy (o tym za chwilę). Książka kończy się informacjami o planach zjednoczenia Ameryki Północnej (NAFTA – North American Free Trade Association i pochodne inicjatywy mające połączyć USA, Kanadę i Meksyk, również unią walutową - amero) i w dalszej kolejności zjednoczenie Ameryki Północnej z Unią Europejską.

          W tej ostatnie sprawie są cytowane dwa artykuły Jerome Corsi: w jednym z nich pisze o powołaniu „Transatlantyckiej Rady Gospodarczej (TEC), powołanej przez Stany Zjednoczone i Unię Europejską na mocy porozumienia podpisanego przez prezydenta Busha, niemiecką kanclerz Angelę Merkel – [wówczas] przewodniczącą Radzie Europejskiej – oraz przewodniczącego Komisji Europejskiej, Joségo Manuela Barroso” („Bush OK’s integration with European Union”, World Net Daily 8.V.2007). W drugim pisze: „Ekonomista z Banku Światowego dowodził na piśmie, że następstwem planów Jean Monneta, kluczowego intelektualnego architekta Unii Europejskiej, będzie stworzenie Transatlantyckiego Wspólnego Rynku ze świadomością, że integracja gospodarcza musi w sposób nieunikniony doprowadzić do integracji politycznej” („7 year plan aligns US”, World Net Daily, 16.I.2008). Współprzewodniczącym TEC z ramienia Unii Europejskiej jest dobrze nam znany Niemiec Günter Verheugen. W sumie wolę integrację z USA, czy choćby z całą NAFTA niż z Niemcami, ale, jeżeli mają to w naszym imieniu załatwiać Niemcy, to nic z tego dobrego dla nas nie wyniknie.

Czytaj więcej: Unia Europejska za dolary