Pomnikowanie czas zacząć! - Józef Bizoń

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 16 sierpień 2010

Odsłony: 4029

A opowiada się tak, aby było to z korzyścią dla opowiadającego.

Podobno wszystko można rozeznać po czynach. Szkopuł jednak w tym, że znowu tutaj się opowiada, które czyny są ważne, a które nie mają żadnego znaczenia. Ostatecznie, gdy niecnych czynów nie da się ukryć lub nie sposób je obronić – to się je przemilcza.  

Stosowanie strategii „najciemniej jest pod latarnią” ma się u nas bardzo dobrze. A jeśli to wszystko umiejętnie i sugestywnie wymiksować z wiarą i polskimi narodowymi świętościami, to sukces SOROSA jest murowany.  Nikłe są bowiem  szanse na dotarcie z racjonalnymi argumentami do tak zaczadzonych, bo brak już jest u nich miejsca na własny rozum – bo został on skutecznie wyparty rozumem cudzym.

10 kwietnia 2010 r. odsłania nam w całej ostrości skalę dokonanej i dokonywanej manipulacji na Narodzie Polskim. Nagle okazało się, że ważne jest jedynie to, że zginęli śmiercią tragiczną. Reszta wcześniejszych dokonań stała się nagle nieważna – i to o dziwo dla wszystkich bez żadnego wyjątku. W rozwikłaniu tej zagadkowej sytuacji mogą pomóc  wykłady odbyte w 2005 r. w Fundacji Batorego George’a Sorosa.

Czytaj więcej: Pomnikowanie czas zacząć! - Józef Bizoń

Czy Lech Kaczyński zasłużył na pomnik ?

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 16 sierpień 2010

Odsłony: 4431

Drodzy Przyjaciele. Otrzymałem dzisiaj "Myślę ze warto podać dalej" a więc to czynie.
Chodzi o pomnik dla Lecha Kaczyńskiego jako byłego Prezydenta Polski proponowany przez  "Warszawianie i przyjaciele Warszawy ".
Uważam to za słuszną myśl, bez względu na to kto jest faktycznie autorem tego "Listu otwartego", i kim są te osoby już podpisały się pod nim, dla zachowania ciągłości charakteru prezydentur Polski od pierwszego Prezydenta Polski Bolesława Bieruta który także wrócił w trumnie z tego samego terenu zwanego wtedy ZSRR.
Życiorysu Bolesława Bieruta, jego zasług i osiągnięć uczyłem się na pamięć i nie tylko ja w szkole podstawowej. ("syn kolejarza i biednej praczki wychowany na bruku warszawskim ..."). Życiorysy i zasługi następnych prezydentów zostały wbite w historie już innymi sposobami jeszcze bardziej skutecznymi gdyż sama pamięć może być zawodna, z czego zdawano sobie sprawę, ale także może być zadziwiająco długa i ktoś może pamiętać np. z jakim nazwiskiem urodził się były Prezydent Polski Aleksander Kwaśniewski. Jednak w "pisane" ludzie wierzą a wiec nawet jeśli autor czy autorzy podpisują się "Warszawianie i przyjaciele Warszawy " ale jest to  "pisane" a więc jest wiarygodne.
Proponuje jednak mimo wszystko nauczyć się tego "Listu otwartego" na pamięć, wprowadzić do programów szkół i przedszkoli jako materiał obowiązkowy, oponentów oskarżyć o antysemityzm, ukarać i wybudować pomnik jak w proponowanym liście. Publicznych, pożyczonych od wspaniałomyślnych zaprzyjaźnionych bankierów, pieniędzy jest dosyć i nie trzeba wcale naruszać budżetu na Irak czy Afganistan, muzea żydowskie, import Muzułmanów i innych "mniejszości", lub naruszać budżety innych nieodzownych dla Polski przedsięwzięć o które tak szlachetnie dbał Lech Kaczyński.

Czytaj więcej: Czy Lech Kaczyński zasłużył na pomnik ?

I ciekawa zagadka: Gdzie był Marszałek Józef Piłsudski 15 sierpnia 1920 roku.

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 15 sierpień 2010

Odsłony: 8414

Ocena użytkowników: 5 / 5

 12 maja 1935 roku, wieczorem o godz. 20:45 umarł Józef Piłsudski.

Piłsudski Józef Klemens, pseud. Ziuk, Wiktor, Mieczysław, ur. 5 XII 1867, Zułów (Litwa), zm. 12 V 1935, Warszawa, polityk, mąż stanu, Marszałek Polski. Urodzony w rodzinie ziemiańskiej na Wileńszczyźnie, w trakcie studiów uniwersyteckich nawiązał kontakty z rosyjskimi narodnikami, 1887 aresztowany i zesłany na Syberię. Po odbyciu kary (1892) rozpoczął działalność w Polskiej Partii Socjalistycznej, zajmując się redakcją i drukiem pisma „Robotnik” (1894–1900), od 1895 był członkiem Centralnego Komitetu Robotniczego (CKR), a w praktyce przywódcą partii …
Św. s. Faustyna widziała śmierć Józefa Piłsudskiego, warto przeczytać i przeanalizować, co wtedy się działo.
W dzienniczku siostry Faustyny czytamy:  „(Dz.424) W pewnej chwili, 12 V 1935 rok. Wieczorem, zaledwie się położyłam do łóżka, zaraz zasnęłam, ale jak prędko zasnęłam, tak jeszcze prędzej zostałam zbudzona. (…)
(Dz.425) Wtem ujrzałam pewną duszę, która się rozłączała od ciała w strasznych mękach. O Jezu, kiedy to mam pisać, drżę cała na widok okropności, które świadczą przeciw niej. Widziałam, jak wycho­dziły z jakiejś otchłani błotnistej dusze małych dzieci i większych, jakie dziewięć lat; dusze te były wstrętne i obrzydliwe, podobne do najstraszniejszych potworów, do rozpadających się trupów, ale te trupy były żywe i głośno świadczyły przeciw duszy tej, którą widzę w skonaniu: a dusza, którą widzę w skonaniu, jest to dusza, która była pełna zaszczytów i oklasków światowych, a których końcem jest próżnia i grzech. Na koniec wyszła niewiasta, która trzymała jakoby w fartuchu łzy, i ta bardzo świadczyła przeciw niemu.

Czytaj więcej: I ciekawa zagadka: Gdzie był Marszałek Józef Piłsudski 15 sierpnia 1920 roku.

WÓDZ PRAWDZIWY! - Adam Wojtasiewicz

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 15 sierpień 2010

Odsłony: 14115

Ocena użytkowników: 5 / 5

Bitwa Warszawska 1920 r. – Naczelny Wódz Józef Piłsudski dokonał Cudu Nad Wisłą pokonując przeważające siły bolszewików. Każde dziecko o tym wie ale nie ma w tym słowa prawdy. Żadnego "cudu" nie było – była ciężka praca dowódców, żołnierzy i radiowywiadu; siły Armii Czerwonej były mniej więcej takie same jak polskie; Józef Piłsudski nie był w trakcie bitwy Naczelnym Wodzem bo dzień przed jej rozpoczęciem złożył dymisję i opuścił Warszawę udając się najpierw do kochanki i córek pod Tarnów a potem do kwatery w Puławach i nie brał udziału w walkach. Twórcą planu i głównodowodzącym w bitwie był generał Tadeusz Rozwadowski.

Bitwa Warszawska czyli decydująca bitwa wojny polsko – bolszewickiej rozegrała się w dniach 13 – 16 sierpnia 1920 r. Kilka tygodni wcześniej Piłsudski przechodzi psychiczne załamanie, widzi klęskę, chce sobie strzelić w łeb (zresztą nie pierwszy i nie ostatni raz) w czym powstrzymał go min. gen. Rozwadowski. Bolszewicy nacierają, Piłsudski 12 sierpnia składa dymisję na ręce premiera Wincentego Witosa, w obecności wicepremiera Ignacego Daszyńskiego i ministra spraw wewnętrznych Leopolda Skulskiego. Treść dymisji (pisownia oryginalna):

Belweder, 12. VIII. 1920 r.

Wielce Szanowny Panie Prezydencie!

Przed swym wyjazdem na front, rozważywszy wszystkie okoliczności nasze wewnętrzne i zewnętrzne, przyszedłem do przekonania, że obowiązkiem moim wobec Ojczyzny jest zostawić w ręku Pana, Panie Prezydencie, moją dymisję ze stanowiska Naczelnika Państwa i Naczelnego Wodza Wojsk Polskich.

Powody i przyczyny, które mnie do tego kroku skłoniły, są następujące:

Czytaj więcej: WÓDZ PRAWDZIWY! - Adam Wojtasiewicz