Państwo

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 07 styczeń 2016

Odsłony: 2660

Ocena użytkowników: 5 / 5

35 lat temu pojawiła się na krótko w Polsce nadzieja dla ludzi pracy i całego społeczeństwa ale zakończyła się po 16. miesiącach wprowadzeniem stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku klęską, której skutki doznajemy do dziś i długo jeszcze będziemy odczuwań.

Po porozumieniu się z komunistami w 1989 roku grupa kolaborantów, oszustów, złodziei, hochsztaplerów przejęła władzę w kraju pod uzurpowanym podstępnie szyldem NSZZ „Solidarność” i sprawuje ją do dziś pod różnymi nazwami: Związku Chrześcijańsko-Demokratycznym, Unii Demokratycznej, Unii Wolności, Unii Pracy, Platformy Obywatelskiej, Prawa i Sprawiedliwości, Sojuszu Lewicy Demokratycznej, Unii, ZSL (obecnie PSL) a działo się to wszystko za cichą lub oficjalną aprobatąKościoła, a nawet Papieża JP II (słowa do Polaków podczas pielgrzymki „nie lękajcie się”, zamiast przestrogi – lękajcie się oszustów). Dziś chętnie i wstydliwie o tym się milczy.

Prasa i inne media milczą albo jak zawsze przeinaczają fakty lub wręcz kłamią. Również byli członkowie, działacze i kierujący po 1989 roku obozem„Solidarności” wspominając tamte wydarzenia ograniczają się jedynie do wymieniania skutków jakie spowodował dla wielu obywateli stan wojenny, a świadomie pomijają jego przyczyny. Zwykła ludzka i obywatelska uczciwość, przyzwoitość, szacunek dla prawdy, dla społeczeństwa, wymagają przypomnienia faktycznych przyczyn tamtych wydarzeń. Przemilczanie ich, ukrywanie prawdy pod pretekstem nie rozdrapywania jeszcze niezabliźnionych ran jest błędem, oszustwem i nieuczciwością. Taka postawa toruje bowiem drogę do utrwalania czasowo w świadomości społeczeństwa kłamstwa, które wcześniej lub później zostanie zdemaskowane. Zdumiewające, że zarówno obóz postsolidarnościowy, jak i postpezetpeerowski oraz Kościół, solidarnie dążą do przemilczania i przeinaczania faktycznych przyczyn poprzedzających wprowadzenie stanu wojennego. Dzieje siętak dlatego, że ludzie tych obozów pragną ukryć, przemilczeć lub przeinaczyć fakty dowodzące, że po sierpniu 1980 roku toczyła sięzażarta walka o władzę w państwie. Tylko o władzę, o korzyści płynące z jej sprawowania, o przywileje jakie może ona zapewnićsprawującym, a nie o żadne wartości moralne, społeczne, religijne, cele narodowe. Walka toczyła się o dostęp do żłobu, do koryta, a nie o żadne wartości; choćby przekład Wałęsy, Frasyniuka, Rulewskiego, braci Kaczyńskich, Zdrojewskiego…

Dlatego wywodzący się z ówczesnego obozu rządzącego PRL, a następnie z III RP, są dziś tak samo przeciwni powracaniu pamięci o niewygodnych, sierpniowych wydarzeniach, do przypominania Umowy z Rządem z sierpnia 1980 roku, do wynegocjowanych 21 postulatów, przypominania przyczyn wprowadzenia stanu wojennego; bo to kompromituje obie strony i Kościół. Z reguły początki buntów sierpniowych 1980 zaczynają od przedstawiania daty 13 grudnia 1981 roku a następnie przeskakujądo 1989 roku, do spotkań zaaranżowanych przez SB w Magdalence do doboru uczestników „okrągłego stołu”. Przed tą datą, ich zdaniem, nic się interesującego godnego przypomnienia nie działo co Polacy powinni wiedzieć. A działo się bardzo wiele. Trwała walka o zachowanie pracowniczego charakteru ruchu związkowego NSZZ. Szczególnie we Wrocławiu i na całym Dolnośląskim toczyła sięzażarta walka ludzi pracy z przeciwnikami sierpniowych osiągnięć pracowniczych i zamierzonych zmian.

Czytaj więcej: Dr Leszek Skonka - 35. rocznica klęski ludzi pracy i utraconych nadziei Narodu