Pamięć Walka i Męczeństwo

Szczegóły

Kategoria: Pamięć Walka i Męczeństwo

Opublikowano: 31 październik 2009

Odsłony: 8868

W świadomości zdecydowanej większości Polaków, istnieją zaledwie trzy wystąpienia zbrojne naszego Narodu. Są to powstania: listopadowe, styczniowe oraz warszawskie. Stosunkowo niedawno, z powodu okrągłych rocznic w mediach można było usłyszeć także o obchodach powstań śląskich i zrywu wielkopolskiego. Na lekcjach historii młodzież dowiaduje się również o insurekcji kościuszkowskiej.

Artykuł ten ma celu przybliżyć czytelnikowi wiedzę o jeszcze jednym polskim zrywie zbrojnym, który miał miejsce w północno-wschodniej Polsce, a konkretnie na ziemi sejneńskiej w roku 1919.
Powstanie sejneńskie jest drugim polskim zrywem zbrojnym, po powstaniu wielkopolskim, które zakończyło się sukcesem. Zryw ten został przemilczany przez historiografię PRL na tyle skutecznie, że do dziś próżno szukać o nim jakichkolwiek informacji, chociażby w większości podręczników do historii klas licealnych. Brak edukacji o tym wydarzeniu w szkołach jest równoznaczne z tym, że społeczeństwo prawdopodobnie nigdy nie dowie się o bohaterskim wyczynie Polaków z okresu walk o granice II RP, a takie skromne publikacje internetowe są jedynie kroplą w morzu potrzeb i mają za zadanie zwrócenie uwagi na wypełnienie przez ośrodki decyzyjne białej plamy w historii naszego kraju.
Decyzja o wystąpieniu zbrojnym mieszkańców Suwalszczyzny, a przede wszystkim Sejn nie została podjęta spontanicznie. Była wynikiem kilku złożonych czynników, które po skumulowaniu pozostawiły walkę zbrojną jako jedyny możliwy środek rozstrzygnięcia sporu polsko – litewskiego.

Czytaj więcej: Sejny 1919 - Przemilczany zryw

Szczegóły

Kategoria: Pamięć Walka i Męczeństwo

Opublikowano: 19 październik 2009

Odsłony: 8951

Sytuacja Kościoła zawsze będzie taka sama, jaka będzie sytuacja ludzi. Przecież Kościół to nie tylko hierarchia  kościelna, ale to cały lud Boży, te milionowe rzesze ludzi, którzy tworzą Kościół w bardzo szerokim pojęciu, i kiedy ludzie cierpią, kiedy ludzie są prześladowani, to i Kościół również odczuwa to na co dzień.
Misja Kościoła to bycie z ludźmi na co dzień, uczestniczenie w ich bólach, cierpieniach. Oczywiście, że ksiądz Prymas czy biskupi mają na uwadze troskę o wszystkich ludzi i dlatego konieczna jest czasami na wysokim szczeblu pewna dyplomacja, by uchronić ludzi od cierpień i poniewierki tam, gdzie można to zrobić. Może  to czasami budzić nieporozumienie i sprzeciw ze strony ludzi, którzy chcieliby, aby Kościół bardzo zdecydowanie stanął  przeciwko władzy.
Jednak nie jest to zadanie Kościoła.
Kościół upominał się wielokrotnie i upomina się o poszanowanie godności ludzkiej, która nie jest przecież szanowana, o uwolnienie uwięzionych. Poprzez Kościół i istniejący przy nim Komitet Pomocy Więźniom pomoc trafiała do tych najbardziej prześladowanych. To wszy-stko daje chyba jak najlepsze świadectwo Kościołowi, który swoje zadania i swoje posłannictwo w czasie stanu wojennego spełnił.

Czytaj więcej: "Jestem gotowy na wszystko"

Szczegóły

Kategoria: Pamięć Walka i Męczeństwo

Opublikowano: 21 październik 2009

Odsłony: 8912

Podczas II wojny światowej Kowalscy z Ciepielowa ratowali swoich żydowskich sąsiadów, za co zostali spaleni żywcem przez Niemców. Dziś w Warszawie odbywa się premiera filmu „Historia Kowalskich”, poświęconego bohaterskim Polakom.

- Do tej pory nie powstał film, który pokazywałby różnicę między sytuacją Polaków, którzy ratowali Żydów podczas II wojny światowej, a przedstawicielami innych narodowości. Bardzo wielu Polaków zginęło za pomoc niesioną swoim braciom, gdy w Europie zachodniej groziły za to o wiele mniejsze sankcje – mówi portalowi Fronda.pl reżyser filmu, Maciej Pawlicki.
Adam i Bronisława Kowalscy jesienią 1942 roku ukryli swoich żydowskich sąsiadów przez nazistami. W grudniu za karę wraz z pięciorgiem dzieci, a także sąsiadami, zostali zamordowani przez Niemców. Zamknięto ich w domu i spalono żywcem, niektóre osoby zastrzelono, ciała zaś wrzucono do płonącego budynku.

Czytaj więcej: Za ratowanie Żydów palono Polaków żywcem. Dziś premiera filmu o rodzinie Kowalskich

Szczegóły

Kategoria: Pamięć Walka i Męczeństwo

Opublikowano: 14 październik 2009

Odsłony: 9809

Funkcjonariusze UB wyprowadzili biskupa kieleckiego ks. Czesława Kaczmarka z jego domu po zmroku, 21 stycznia 1951 r.
Przez ponad dwa i pół roku Episkopat Polski ani kuria kielecka nie wiedzieli, co się z nim dzieje.

Śledztwo

Oślepiając ks. biskupa Czesława Kaczmarka skierowaną prosto w oczy żarówką, przesłuchiwali go po 30-40 godzin kolejni, zmieniający się ubecy.
Wyczerpany brakiem snu i pożywienia, bez możliwości korzystania z toalety, ks. biskup Czesław przestawał panować nad odruchami fizjologicznymi. Drwiono wtedy z niego: "Ekscelencja nie potrafi się zachować", i karano karcerem.

Podczas zimy przetrzymywano ordynariusza kieleckiego w samej koszuli, przy otwartym oknie. Wycieńczony organizm z trudem walczył ze skutkami wielostopniowych mrozów.
Było i tak, że zanurzony po szyję w ekskrementach musiał odpowiadać na pytania śledczych.
Później napisał: "...cierpiałem głód, wyniszczający tak dalece, iż zachorowałem na szkorbut, utraciłem 19 zębów w więzieniu i doznałem ogólnego rozstroju całego organizmu tak, iż byłem bliski śmierci".

Czytaj więcej: Męczennik czasów komunizmu