Tajna kontrola polskiego złota z zasobów NBP

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 09 kwiecień 2014

Odsłony: 7211

W pokontrolnym raporcie Najwyższej Izby Kontroli „Zarządzanie przez Narodowy Bank Polski rezerwami dewizowymi” ujawniono, że w 2013 r. po raz pierwszy przynajmniej od 2009 r. dokonano kontroli rezerw złota NBP. NIK stwierdza: „Większość złota dewizowego 3.151,7 tys. uncji (około 98 ton), tj. około 95% zdeponowano w Bank of England, a pozostałe 157,2 tys. uncji (około 4,9 tony) w skarbcach Narodowego Banku Polskiego. Kontrola złota dewizowego w Bank of England przeprowadzona w sierpniu 2013 r. przez pracowników NBP nie wykazała nieprawidłowości. Obejmowała ona weryfikację zgodności z danymi w rejestrze Bank of England oznaczeń zamieszczonych na wybranych losowo 157 sztabach oraz sprawdzenie wagi 18 sztab i ich struktury w badaniu ultrasonograficznym. Była to pierwsza kontrola w badanym okresie. Nie potwierdziły się wątpliwości wyrażane w publikacjach prasowych dotyczące stanu zasobu złota dewizowego przechowywanego w Bank of England.”

Nie ujawniono jaka jest masa pojedynczej sztaby naszego złota. Jeżeli sztaby mają standard Good Delivery (400 uncji trojańskich) typowy dla międzynarodowego obrotu złotem pomiędzy bankami, to w Bank of England znajduje się ok. 7879 sztab polskiego złota. Badaniu poddano zatem  tylko 0,2 % sztab. Raport NIK w ogóle nie wspomina o badaniu składu chemicznego jakiejkolwiek sztaby, w tym próby złota (ryzyko fałszerstwa wolframem).

Czytaj więcej: Tajna kontrola polskiego złota z zasobów NBP

Dwie drogi niepodległej Afryki

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 09 kwiecień 2014

Odsłony: 7241

Kamil Cebulski

Czy możliwe jest, aby biedna Białoruś przegoniła gospodarczo Niemcy, a bogata Wielka Brytania pogrążyła się w biedzie? Taki scenariusz rozegrał się w ciągu ostatnich 40 lat w Afryce

W latach 70. tereny dzisiejszego Zimbabwe były najbogatszym (poza RPA) regionem subsaharyjskiej Afryki. Najbiedniejsza w Afryce i w zasadzie na świecie była wtedy  Botswana. Dzisiaj role się odwróciły. Zimbabwe to trzeci najbiedniejszy kraj świata, a Botswana jest zdecydowanie najzamożniejszym państwem czarnej Afryki, z PKB wyższym  niż Polska czy RPA.

W drugiej połowie XX w. kraje afrykańskie zaczęły odzyskiwać wolność. W 1963 r. Zambia oraz Malawi uzyskały niepodległość od Brytyjczyków. Trzy lata później Botswana. W 1980 r. niepodległość ogłosiło Zimbabwe. Po zakończeniu wojny domowej, w 1987 r., w pierwszych „wolnych" wyborach prezydentem kraju został Robert Mugabe. Wykształcony na Oxfordzie i finansowany przez Chińczyków zwolennik marksizmu, zaczął zmieniać kraj. Wprowadził państwową edukację, później publiczną służbę zdrowia. Aby utrzymać się u władzy, stworzył także sieć państwowych monopoli, w których stanowiska przyznawał zasłużonym dla władzy „krewnym i znajomym królika".

Ze szczytu na dno

Kolejne posunięcia to podniesienie podatków i wprowadzenie wysokich ceł, aby chronić państwowe, niewydolne monopole. Cło na samochody wynosiło 50 proc., Mugabe wprowadził opłatę za przejazd każdą asfaltową drogą, obecnie opłata wynosi jednego dolara i jest pobierana co około 50 kilometrów. Wystarczyło 15 lat socjalistycznych zmian, aby Zimbabwe zadłużyło się po uszy, a kraj pogrążył w recesji. Koniec XX w. to dla Zimbabwe niekończące się strajki. Mugabe winą za kryzys obwinił potężną suszę w 1992 r. oraz... białych ludzi, którzy wyzyskują czarnych, zatrzymując cały zysk dla siebie, nie dzieląc się z ludem pracującym. W efekcie takiej polityki nasiliły się prześladowania białych farmerów, które zakończyły się w 1999 r. znacjonalizowaniem białych gospodarstw i de facto zmusiły farmerów do emigracji. Pozyskaną w ten sposób ziemię (ok. 50 proc. powierzchni kraju) rozparcelowano pomiędzy czarnoskórą ludność. Doprowadziło to do potężnego głodu, jaki przetoczył się przez kraj w pierwszej połowie XXI w. Polski misjonarz w Zimbabwe wspomina, że w tym okresie nawet psy zostały zjedzone. Sytuacja z roku na rok stawała się coraz trudniejsza. W końcu Robert Mugabe, wybitny marksistowski ekonomista, wymyślił sposób, jak zapobiec katastrofie. 7 lipca 2007 r. nakazał dekretem prezydenckim wszystkim właścicielom sklepów, fabryk itp. obniżyć ceny o połowę. Aresztowano 1500 najbardziej opornych przedsiębiorców, a dziesiątki tysięcy wyemigrowało z kraju. Pod koniec 2007 r. weszło w życie prawo nakazujące wszystkim firmom zagranicznym oddanie 51 proc. udziałów czarnym mieszkańcom Zimbabwe. W ciągu zaledwie roku znacjonalizowano w ten sposób 700 zagranicznych korporacji, w tym między innymi zakłady Coca-Coli.

Czytaj więcej: Dwie drogi niepodległej Afryki

Na kogo głosować? Nie pokładajmy nadziei w kundlach!

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 09 kwiecień 2014

Odsłony: 7641

Ostatnio znów ludzie w zdenerwowaniu pytają:  Na kogo głosować? Lub udzielają pewnych ale zacietrzewionych odpowiedzi.

 W latach 90-tych jeszcze miałem nadzieję (z wieloma mądrymi ludźmi – szefem był Jerzy PRZYSTAWA ) na racjonalne rozwiązania, więc z ogniem i wiarą mówiłem i pisałem: Na SWOJEGO, znanego od paru pokoleń ! czyli  walcz o Jednomandatowe Okręgi Wyborcze. Taniej, poprawia znacznie poziom posłów.

Ale - kasta u koryta i służalcze media zablokowały tę oczywistą SPRAWĘ. Mielenie jęzorem nie wystarcza do zwycięstwa.

 Od dziesięciu lat, niezmiennie odpowiadam:

1)                          NIE  na kundli partyjniackich (tj. dożywotnich polityków zarabiających na dostatnie życie dzięki ordynacji Geremka). Nawet, gdy używają patriotycznych sloganów.

Czytaj więcej: Na kogo głosować? Nie pokładajmy nadziei w kundlach!

Jaki hetman, tacy żołnierze

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 09 kwiecień 2014

Odsłony: 7554

Trwa kampania wyborcza do europarlamentu i jak uczy nas przeszłość akurat te wybory nie cieszą się wśród Polaków wielkim zainteresowaniem. Frekwencja będzie oscylowała gdzieś w okolicach 20 procent. Załóżmy na moment, co dla wielu z nas nie będzie łatwe, że Tusk jest człowiekiem uczciwym i to co mówi jest tylko i wyłącznie powodowane troską o Polskę i Polaków. Jeszcze raz serdecznie przepraszam za to absurdalne wstępne założenie, ale potrzebne nam ono będzie do wykazania, że ten człowiek jest nie tyle osobnikiem dla Polski szkodliwym, co przede wszystkim niezwykle niebezpiecznym i zdolnym do każdej podłości niegodziwości oraz zdrady by tylko utrzymać się u steru władzy.

Oto w swoim ostatnim wystąpieniu tak przekonywał:

„Te wybory europejskie być może są o tym, czy dzieci w Polsce 1 września
w ogóle pójdą do szkoły”

(…) Tusk tą wypowiedzią próbuje wtłoczyć w głowy Polaków prosty i czytelny przekaz. Jeżeli zagłosujesz na hetmana i jego żołnierzy z PO to dzieci
1-go września spokojnie podrepczą do szkoły, a jeżeli przy urnie popełnisz nieodpowiedzialny błąd to będzie wojna.

Jest pewne, że jakaś część obywateli ulegając tej psychozie strachu i w obawie przed wybuchem wojny zagłosuje na Tuska uważając go za gwarancję pokoju. Ja jednak wierzę, że spora część Polaków pomyśli nieco inaczej. Skoro kandydaci z list PO wygrywając wyborczy wyścig są w stanie według Tuska zapobiec wojnie światowej to ich skład musi być jakimś niezwykłym środkiem odstraszania potencjalnych najeźdźców. Czymś w rodzaju politycznych głowic nuklearnych, albo cudowną polityczną wunderwaffe.

Czytaj więcej: Jaki hetman, tacy żołnierze