Świat łaciński

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 19 czerwiec 2017

Odsłony: 2888

W sposób oczywisty świat jakim go znamy ulega zmianie. Niektóre zmiany są przewidywalne, inne nie. Wydaje mi się, że warto mieć wizję co do tych zmian, trzeba do czegoś dążyć. Nie wszystko uda się zrealizować, ale warto mieć przed oczyma jakiś ideał, do którego się dąży.

Ja jestem propagatorem myśli Feliksa Konecznego. Akceptuję jego wizję podziału świata na cywilizacje i tezę, iż nie ma syntez między cywilizacjami. Multi-kulti to ewidentnie nieudany projekt. Teza, iż różne cywilizacje mogą żyć w zgodzie, przenikać się i wzajemnie się wzbogacać nie sprawdziła się. Zgodnie z nauką Konecznego dziś na świecie jest 9 cywilizacji (w kolejności starożytności): chińska, bramińska, żydowska, tybetańska, numidyjska (Berberzy), turańska (Rosja, Turcja), bizantyńska (Prusy, Serbia), łacińska (zachodnio-europejska) i arabska. Nie ma możliwości by się one zjednoczyły.

            Pojawiają się dziś głosy, że trzeba troszczyć się o czystość swojej cywilizacji i o jej zwycięstwo. Oto przykład. Niedawno E. Michael Jones napisał („The Jews and Moral Subversion”, 2016, Fidelity Press, South Bend Indiana, str. 58), że „prawem życia cywilizacyjnego jest zasada, że albo opanujesz swoje własne terytorium cywilizacyjne, albo będzie ono zdobyte przez obce siły.” To samo twierdził Koneczny.

            Cywilizacja albo jest w ekspansji, albo się kurczy ustępując innym. To, czy nasza będzie w ekspansji, czy będzie się kurczyć, zależy od nas, od naszego pokolenia. Trzeba mieć postawę nie tylko obrony własnej tożsamości, ale i wolę jej rozszerzania na inne ludy słabiej broniące swojej cywilizacji. Pragnę przedstawić projekt działań na rzecz obrony i ekspansji naszej łacińskiej cywilizacji.

Czytaj więcej: Świat łaciński

Maciej Giertych: Transfery ludności jako narzędzie polityki

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 19 czerwiec 2017

Odsłony: 2871

Ocena użytkowników: 5 / 5

Kiedyś Karol Hubert Rostworowski, narodowiec, w dramacie „Antychryst” napisał w 1925 r.:

... bo nie ma ugody

Gdzie w jednym kraju żyją dwa żywe narody

Pragnień im nie odejmiesz, ziemi im nie dodasz –

Jeden musi ustąpić, gość albo gospodarz.

Problem terroryzmu spowodował, że powrócił temat transferu ludności jako metody załatwienia konfliktów międzycywilizacyjnych. Może warto jest przypatrzeć się jak transfery ludności wyglądały w przeszłości i jaki przynosiły skutek.

Najczęściej temat transferu ludności pojawiał się w historii w stosunku do Żydów. Już w Starym Testamencie mamy opis niewoli babilońskiej: Żydów wysiedlono z Palestyny i osiedlono w Babilonii. Potem, gdy mieli okazję wrócić do Palestyny, nie wszyscy z tego skorzystali. Rozproszyli się po całym świecie, zajmując się główni handlem i bankowością.

Żydzi to specyficzny naród, który na ogół nie integruje się z ludnością lokalną, a jeżeli się integruje, to tak, że tylko w dla siebie wiadomy sposób utrzymują nadal wzajemną więź opartą na solidarności. Często byli oskarżani o uprawianie lichwy i z różnych krajów wypędzani.

Oto zestawienie, kiedy wypędzano Żydów z różnych miejsc w Europie w ciągu ostatnich 1000 lat (w oparciu o książkę Andrew Carrington Hitchcock „The Synagogue of Satan”, 2007):

Czytaj więcej: Maciej Giertych: Transfery ludności jako narzędzie polityki