feed-image W SERCU POLSKA RSS

Szczegóły
Kategoria: Warto przeczytać
Odsłony: 9035

Ocena użytkowników: 3 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
Jednym z wielu problgenerał Gustaw Orlicz-Dreszeremów odziedziczonych w spadku po okresie rozbiorów przez odradzające się Niepodległe Państwo Polskie był roblem wychodźstwa. Odzyskanie niepodległości w 1918 r. nałożyło na władze polskie obowiązek opieki nad licznymi przedstawicielami narodu polskiego, rozproszonymi po całym świecie. Polityka społeczna zaborców doprowadziła bowiem do masowych emigracji popowstaniowych, do których doszły liczne wyjazdy podyktowane trudną sytuacją gospodarczo-społeczną na ziemiach polskich. Zadanie, jakie przyniosła nowa rzeczywistość po zakończeniu I wojny światowej polegało przede wszystkim na jak najszybszym stworzeniu instrumentów prawnych oraz powołaniu organów administracyjnych, regulujących sprawy emigracji oraz reemigracji. Władze II RP zdawały sobie również sprawę z tego, iż muszą wobec problemu wychodźstwa przyjąć postawę aktywną. W przeciwnym razie emigracyjny „żywioł” rozproszy się po całym świecie i bardzo szybko ulegnie wynarodowieniu.
Bilans emigracyjny II RP jest ujemny, blisko 1,05 miliona ludzi (E. Kołodziej Wychodźstwo zarobkowe z Polski 1918–1939. Studia nad polityką emigracyjną II Rzeczypospolitej, Warszawa 1982). Nie jest to jednak bilans jednostronny. Wprawdzie ponad 2,2 miliona obywateli Państwa Polskiego zdecydowała się w tym okresie na emigrację, ale z drugiej strony wróciło do kraju ponad 1 milion ludzi (największa dobrowolna reemigracja w historii Polski). Dzięki wysiłkowi władz polskich ujemny bilans emigracyjny II RP nie przyjął formy „drenażu mózgów”. Emigrowali przede wszystkim ludzie biedni i nie wykształceni. Powracali do kraju w dużej części wykształceni i fachowcy, którym stworzono w Polsce odpowiednie warunki do rozwoju i egzystencji. Bez tych ludzi, ich doświadczenia, pracy dla dobra Polski nie byłaby możliwa odbudowa kraju i sukces gospodarczy II RP.
Z dzisiejszej perspektywy warto przypomnieć czytelnikom jak wyglądała ówczesna polityka Polski w stosunku do wychodźstwa, szczególnie, że obecne władze III RP podobnie jak władze PRL nie mają pomysłu na to jak „zagospodarować” emigrację. Współcześnie podobnie jak w czasach PRL (lata 80. XX w) masowe wyjazdy, szczególnie ludzi młodych mają bardzo często charakter klasycznego „drenażu mózgów”. Aby temu zapobiec nie korzysta się ani z doświadczeń II RP ani z doświadczeń innych krajów europejskich (np. Hiszpania, Portugalia, Włochy, Irlandia), które również wielokrotnie w swojej historii dotknął problem wychodźstwa. 

Emigracja z ziem polskich do listopada 1918 r.

Szczegóły
Kategoria: Warto przeczytać
Odsłony: 9329

Ocena użytkowników: 4 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka nieaktywna
Dziś 87. rocznica zamachu majowego i jednocześnie rocznica śmierci Józefa Piłsudskiego. Nie przestaje mnie dziwić to, jak nominalni zwolennicy rządów prawa, demokracji i praw człowieka łatwo rozgrzeszają tamten przewrót, który był podeptaniem świeżo wspólnie ustanowionej Konstytucji i który postawił Polskę na skraju wojny domowej w której zginęło ok. 400 ofiar, a kolejny 1000 został ranny.

Pojawiają się z reguły dwa uzasadnienia: wewnętrzne ("sejmokracja") i zewnętrzne (słabość polskiej państwowości). Żadne z nich nie wydaje mi się wystarczające. Zarzut o tym, że polska demokracja "nie działała" to po części wynik idealizowania ustroju demokratycznego dziś przez obóz lewicowoliberalny, a po części wynik pomajowej propagandy politycznej sanacji. W rzeczywistości ustrój działał, a państwo w nie najgorszym tempie było budowane i scalane. W czym znaczny udział mieli endecy, dający dowody zdolności do bardzo daleko idących kompromisów z politycznymi rywalami. Sanacyjna dyktatura zamiast kompromisów swym rywalom miała do zaproponowania emigrację, bicie, pokazowe procesy i więzienia. Dla tego jak się obeszli z Witosem czy Korfantym nie znajduję wręcz słów... Co do drugiego uzasadnienia - zagrożenia zewnętrznego - to właściwie nie ma o czym dyskutować, jako że było ono wówczas czysto potencjalne. Jeśli przyjąć taką logikę, że przypuszczenie co do potencjalnych zagrożeń usprawiedliwia zamach stanu, to właściwie wszelka praworządność staje się fikcją.

Tak naprawdę sądzę, że przyczyny przymykania oko na zamach majowy i prymitywizm polityczny pomajowego reżimu są zupełnie inne. Po pierwsze ta postawa prawie zawsze podszyta jest niechęcią do obozu narodowego i słabo skrywaną satysfakcją, że został on zepchnięty na margines, na którym przez resztę polskiej niepodległości się rozpaczliwie szamotał. Po drugie jest w tej postawie element satysfakcji, że polski sanacyjny "faszyzm" miał lewicowo-postępowe oblicze. Po trzecie demokratyzm przez lewicowoliberalne elity rozumiany jest z reguły nie klasycznie - jako udział Ludu w rządzeniu - ale raczej jako realizowanie katalogu lewicowych postulatów. A te, na naszej ziemi, prawie zawsze trzeba było realizować wbrew Ludowi, który przejawiał z reguły postawę zachowawczą.

Szczegóły
Kategoria: Warto przeczytać
Odsłony: 7952

Ocena użytkowników: 3 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna

Ewa Polak-Pałkiewicz

Zmiana partii rządzącej: media, sąsiednie mocarstwa, organizacje międzynarodowe, te które lubią światła reflektorów i te, które ich nie znoszą -  szaleją z radości. Tylko te pięć milionów Polaków, które sobie zmiany nie życzyło, nie znajduje żadnych powodów do świętowania. Ale cóż to jest, pięć milionów Polaków…Tak było w 2007 roku w Polsce. Ale już ponad sto lat temu, przeczuwając dzisiejsze czasy i wydarzenia, Wojciech Dzieduszycki, filozof, historyk, poseł na galicyjski Sejm Krajowy oraz minister do spraw Galicji, ziemianin z Podola, pisał:

 „Ludzie okuci w łańcuchy ekonomiczne będą niewolnikami rządu. (…) Tyrania będzie się stroić w imię wolność, a stanowiska rządu będą tak intratne, że zręczni awanturnicy będą ciągle jedni drugich strącać, wydając na pośmiewisko pojęcie rządu. Będzie źle i będzie haniebnie (…) Barbarzyństwo zalegnie ziemię, czyniąc państwo i mamonę jedynymi bogami ziemi”. 1.)

Jarosław Kaczyński, były szef rządu, który wówczas podawał się do dymisji, w jednym z wywiadów przywołał, jako ukrytą sprężynę tamtych wydarzeń, niebywały postęp – a wręcz przewrót naukowy – w dziedzinie awangardowych technik, którymi posługują się media, oddziaływujące na milionowe masy. Istotnie, z ich strony był to atak, jakiego dotąd w Polsce nie było. Trudno było, zdaniem premiera Kaczyńskiego, przetrwać rządowi PiS, skoro nic, co realne nie miało w tych wyborach znaczenia, bo „establishment był tak wystraszony, iż był gotów ogłosić, że w Polsce panuje ludożerstwo, aby tylko nie pozwolić nam rządzić”.

Współczesny odbiorca mediów, jak zauważa pan premier Kaczyński, żyje w dwóch rzeczywistościach: tej prawdziwej i tej medialnej. Po to, by ukazać rządy PiS jako katastrofę, kompromitację i zagrożenie „skonstruowano cały opis rzeczywistości, całą narrację mówiącą o jakiejś zupełnie innej rzeczywistości”. Mocne to stwierdzenia w ustach polityka, któremu nieustannie zarzucano, że nie docenia siły mediów. Jarosław Kaczyński przypuszczał wówczas, że całe przedwyborcze  przedsięwzięcie medialno – polityczne to część wielkiej operacji, ostatniej z trzech naprawdę dużych manipulacji, które miały w Polsce miejsce po wojnie. Przeprowadzonych po to, by odwrócić uwagę od prawdziwych sprawców ludzkich krzywd, a  gniew, pretensje i żądania rozliczeń skierować pod adresem oponentów.

Pierwsza z nich, to rok 1956. Wówczas to, „stalinowcy, i to tej najgorszej odmiany, przedstawili się jako liberalni komuniści, którzy wprowadzają zmiany, i udało im się utrzymać dużą część władzy”. Kolejna wielka manipulacja to Okrągły Stół, który „pozwolił ludziom wprowadzającym stan wojenny wyjść ze wszystkiego suchą nogą i nawet później zostali jeszcze uznani przez niektórych za ludzi honoru, a ich bliscy współpracownicy doszli do władzy”. Teraz zaś (czyli u schyłku 2007 r.)  - sukces grupy odpowiedzialnej za lata 90. „za to, że ta cena za przemiany była dużo wyższa niż musiała być, za to że się uwłaszczyła nomenklatura, że to wszystko było i niesprawiedliwe i nieefektywne”.  Skutecznie odwrócono uwagę od wymiernego zła epoki transformacji i zwalono całą winę za rzekomą porażkę Polski na tych „którzy jako pierwsi dla zwykłych ludzi coś zrobili”.

Szczegóły
Kategoria: Pamięć Walka i Męczeństwo
Odsłony: 18637

Ocena użytkowników: 3 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna

To, co się stało na Wołyniu i na całych Kresach Wschodnich

w latach 1939-47, to było Ludobójstwo - Świadoma, planowa zagłada Polaków przez UPA –

ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski.

 Niechaj nikt nie próbuje przekonywać mnie i moich Rodaków, że my Polacy z Ukraińcami jesteśmy słowiańską rodziną, bo może go spotkać nieszczęście!!! – Leszek Makowski
 "Pierwszy elitarny solidarny otworzył dziób nazywając ukraińskie rzezie na polskiej ludności Wołynia ludobójstwem. Dodajmy wyjątkowo strasznym, okrutnym i prymitywnym ludobójstwem. Jest to wyłamanie się z linii tokowania pomarańczowych Ukraińców dla wspólnego atakowania Rosji, kosztem tłumienia prawdy o bandytyźmie sojusznika strategicznego"
- Zygfryd Gdeczyk (cyklista.wordpress.com)

Zalewski: rzezie na Wołyniu były ludobójstwem
 
70 rocznica rzezi wołyńskiej to ostatnia szansa, by ją obchodzić z ludźmi, którzy pamiętają tamte wydarzenia, mówi "Rzeczpospolitej" eurodeputowany PO, współprzewodniczący Polsko-Ukraińskiego Forum Partnerstwa, Paweł Zalewski.
Paweł Zalewski. Fot. Wojciech Olkusnik / Agencja Gazeta
Paweł Zalewski.
Zapytany czy wcześniejsze okazje zmarnowaliśmy, przypomina, że pięć lat temu prezydent Lech Kaczyński praktycznie wycofał się z udziału w obchodach rocznicowych. Stało się tak głównie za sprawą jego doradców, którzy odbierali wysokie odznaczenia państwowe z rąk prezydenta Wiktora Juszczenki. Tego samego, który przywódcę UPA Stepana Banderę uczynił bohaterem narodowym Ukrainy.

Szczegóły
Kategoria: Wiadomości
Odsłony: 4723
Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
Organizacja Planned Parenthood, aborcyjny potentat w Stanach Zjednoczonych, zawiesiła wykonywanie aborcji chirurgicznych w stanie Delaware. Do takiej decyzji zmusiło ją ujawnienie opinii publicznej skandalicznych warunków sanitarno-epidemiologicznych panujących w prowadzonej przez PP „klinice” w miejscowości Wilmington.
Leżący na Wschodnim Wybrzeżu niewielki Delaware jest pierwszym od czasu zalegalizowania przerywania ciąży w 1973 r., w którym nie będą wykonywane zabiegi aborcji chirurgicznej. Co ciekawe, Delaware od dawna miał przydomek Fist State (Pierwszy Stan), ponieważ jako pierwszy ratyfikował Konstytucję Stanów Zjednoczonych.

Planned Parenthood zastrzegła, że zamknięcie ośrodków aborcyjnych w Dover i Wilmington jest sprawą tymczasową. „Kliniki” będą gruntownie sprzątnięte, wyczyszczone i odnowione. Właściciel ma również zamiar zatrudnić nowy personel medyczny. Dotychczasowy został bowiem zwolniony dyscyplinarnie.
Klinikę w Wilmington prowadził zagorzały aborcjonista, dr  Eric Schaff. Przed laty głośna była sprawa kary dyscyplinarnej wymierzonej mu za fałszowanie dokumentacji medycznej pacjentek w ośrodku w Nowym Jorku.

  1. POLSKA HISTORIA DLA POLAKÓW
  2. Kulisy prowadzonego śledztwa w sprawie zamachu na Papieża Jana Pawła II , Część II.
  3. Banki centralne i prywatna kontrola pieniądza
  4. Czy Bóg istnieje?

RadioMaryja.pl

14 styczeń 2025

Katolicki Głos w Twoim domu