feed-image W SERCU POLSKA RSS

Szczegóły
Kategoria: Komentarz polityczny
Odsłony: 5995

Ocena użytkowników: 5 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywna

65 rocznica bestialskiego mordu w Hucie Pieniackiej niedaleko Lwowa, kiedy to 28 lutego 1944 r. jednostki ukraińskiej 14 Dywizji Grenadierów SS(SS „Galizien”), oddziały UPA i nieregularne bojówki ukraińskie, zabiły w mękach przynajmniej 900-1000 Polaków, stały się okazją do kolejnego pokazu sztucznego pojednania polsko-ukraińskiego. Pod pomnik ofiar – który nie wymienia przynależności zbrojnej i narodowości morderców - przybyli prezydenci Lech Kaczyński i Wiktor Juszczenko oraz nieliczni ocaleli z rzezi Polacy i ich potomkowie z Ukrainy i Polski. Nasi najczęściej niemajętni rodacy z kraju, przyjechali tam na własny koszt, ponieważ Urząd ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych nie znalazł dla nich funduszy na tę podróż. Same uroczystości wyglądały skromnie i prowincjonalnie, sklecone jakby na ostatnią chwilę i z musu, nie było nawet kompanii honorowej wojsk ukraińskich, panowała atmosfera organizacyjnej bylejakości, co jest bezsprzeczną winą gospodarzy – czyli Ukraińców.
Szokiem stały się wystąpienia obu prezydentów, z których nieobeznany ze sprawą przeciętny słuchacz nie dowiedział się absolutnie, kto w Hucie Pieniackiej został bestialsko zamordowany i czyje ręce to uczyniły. Był to majstersztyk fałszowania historii pod płaszczykiem oklepanych frazesów o nierozerwalnym sojuszu Ukrainy i Polski. Juszczenko nie zająknął się marnym zdaniem na temat sprawców zbrodni – swych ziomków; ot stała się tragedia z winy dwóch totalitaryzmów, co powtórzył Kaczyński. W Hucie Pieniackiej działali według nich jacyś nieznani sprawcy, pewnie z inspiracji Hitlera i Stalina, co dotyczy także rzezi całego Wołynia, Małopolski Wschodniej i Zacurzonii, a wyjaśnienie okoliczności mordów potrwa długo i w atmosferze wzajemnej przyjaźni i zrozumienia.

Z ust Juszczenki nie padło oczywiście słowo „przepraszam”, zaś Kaczyński nie wydusił z siebie, że masakry ludności polskiej dokonywane przez formacje ukraińskie przy różnych okazjach w latach II wojny światowej i po niej, które przyniosły przynajmniej 120 tys. naszych ofiar, były ludobójstwem. Znakomity prezydent posunął się nawet do kłamstwa twierdząc, iż za panowania minionego systemu nic nie mówiono o tych wydarzeniach i dopiero w III/IV Rzeczypospolitej zaczęto je badać i wyjaśniać. Kaczyńskiemu nie obiło się najwyraźniej o uszy, że już w październiku 1947 r. rząd Józefa Cyrankiewicza zwrócił się do ONZ – władnej wtedy w ściganiu zbrodniarzy wojennych - ze skargą na SS „Galizien”, przekazując dane, iż jej oddziały brały udział w pacyfikacji Huty Pieniackiej i zamordowaniu 800 mieszkańców( ta liczba później wzrosła, bo przeprowadzono dokładniejsze obliczenia). Kierownictwo Instytutu Pamięci Narodowej, mało obchodziły i obchodzą wyczyny ukraińskich ludobójców, co nie dziwi, skoro głównym specjalistą od tych zagadnień, był tam do niedawna historyk ukraińskiego pochodzenia Grzegorz Motyka, zaniżający notorycznie skalę morderstw UPA i SS „Galizien” na Polakach i tłumaczący je skomplikowanymi uwarunkowaniami etniczno-politycznymi w tamtych czasach.

Szczegóły
Kategoria: Pamięć Walka i Męczeństwo
Odsłony: 14859

Ocena użytkowników: 3 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
 Ewa Polak-Pałkiewicz 

Katoliccy mężowie stanu wobec wrogów ojczyzny i Kościoła 

Władysław Łebkowski z żoną Stefanią z Woyna Orańskich herbu Kościesza w strojach polskich.

Władysław Łebkowski z żoną „Może się zdarzyć — pisał ks. prałat Robert Mäder — że nieposłuszeństwo jest koniecznością, a posłuszeństwo staje się grzechem A zachodzi to wtedy, gdy dusza, rzecz najważniejsza w człowieku, staje wobec niebezpieczeństwa. Dusza jest ponad wszystkim, przed wszystkim i mimo wszystko!”1.

Bojowy oddział Kościoła, polscy jezuici, stanowili największą w historii Kościoła siłę kontrreformacyjną. Odzyskali dla katolicyzmu w ciągu kilkudziesięciu zaledwie lat — w XVII i na początku XVIII wieku — wielki obszar naszych Kresów, zagrożonych protestantyzmem. Polska w czasie kontrreformacji wydała też jednego z największych świętych tej epoki, św. Andrzeja Bobolę, „Duszochwata”, męczennika za wiarę, który oddal życie na Kresach wschodnich, walcząc o wiarę ludności zagrożonej przez schizmę prawosławną. Także św. Jana Sarkandra, męczennika, który zginął z rąk protestantów na Śląsku. Ale nie są to wszystkie zwycięstwa duchowe i moralne naszego narodu, który — przypomnijmy rzecz, która całkiem dziś wypadła z pamięci — w XVIII i XIX wieku składał się w 10 procentach ze szlachty.

Rok 1773 — data kasaty zakonu jezuitów — jest rokiem pierwszego rozbioru Polski. Odnotowując zbieżność tych dat, wybitny katolicki pisarz i dyplomata francuski Paul Claudel dodaje: „Zaczyna się era Rewolucji”. Ten sam myśliciel przypomina cyniczny komentarz do traktatu rozbiorowego autorstwa króla pruskiego: „Zjednoczy to trzy religie, grecką (tj. prawosławną — EPP), katolicką i kalwińską, przyjmujemy bowiem komunię z jednego i tego samego ciała eucharystycznego, jakim jest Polska, a jeśli nie jest to dla dobra naszych dusz, będzie to z pewnością dla dobra naszych krajów”2.

Czy można być Polakiem i katolikiem, a zarazem lojalnym poddanym cara albo cesarza niemieckiego w rozdartej przez zaborców ojczyźnie? Oto dramatyczne pytanie, które musiano zadawać sobie przez z górą wiek w katolickim społeczeństwie. Władza zaborców została narzucona przemocą. Rozbiory były permanentną wojną toczoną przez sześć pokoleń przeciwko katolickiemu narodowi przez dwa państwa niekatolickie i jedno, niestety, katolickie. Były hańbą Europy, za którą wcześniej czy później trzeba będzie zapłacić, jak bezkompromisowo podsumował francuski pisarz Paul Claudel3. Przyzwolenie ze strony chrześcijańskich państw na zniesienie Polski z mapy kontynentu, „ohydny rozbiór narodu chrześcijańskiego”, jest grzechem śmiertelnym Europy, który musi zostać odpokutowany. Dlatego też naród polski miał moralne prawo bronić swoich świętych praw do wolnego życia w niepodległym państwie. I to nie tylko poprzez bierny opór wobec niesprawiedliwych rozkazów uzurpatorskiej władzy i nie tylko przez wytrwałe poszukiwanie rozwiązań politycznych, co czynili m.in. konserwatyści wileńscy i krakowscy.

Szczegóły
Kategoria: Wiadomości
Odsłony: 4760
Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna

Czujemy się zaszczyceni sposobem, w jaki jesteśmy podejmowani w Watykanie – powiedział Radiu Watykańskiemu rabin David Rosen. Dyrektor Departamentu Spraw Międzyreligijnych w Amerykańskim Komitecie Żydowskim przypomniał, że wczoraj podczas inauguracji delegacja żydowska, jako jedyna spośród religii niechrześcijańskich, została imiennie pozdrowiona przez Ojca Świętego. Jesteśmy pewni, że za pontyfikatu Papieża Franciszka relacje katolicko-żydowskie będą wyjątkowo dobre – mówi rabin Rosen.

„Nigdy dotąd nie było Papieża, który utrzymywałby tak żywe relacje ze wspólnotą żydowską. Oczywiście Jan Paweł II miał żydowskich przyjaciół z dzieciństwa, ale kiedy był księdzem czy biskupem, w Polsce nie było żywej wspólnoty żydowskiej, z którą mógłby utrzymywać rzeczywiste relacje. Tymczasem Franciszek utrzymywał żywe relacje ze wspólnotą żydowską w Buenos Aires. Uczestniczył w żydowskich świętach i rocznicach. Wraz z rabinem napisał nawet książkę. Te wyjątkowo dobre relacje dają nam pewność, że nie tylko pójdzie on w ślady Jana Pawła II i Benedykta XVI, ale jeszcze bardziej pogłębi nasze relacje. Dziś nie stoją już przed nami wyzwania natury teologicznej, bo dwaj poprzedni Papieże byli wierni deklaracji Nostra aetate.

Szczegóły
Kategoria: Myśl Narodowa
Odsłony: 13389

Ocena użytkowników: 4 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka nieaktywna

Fundamentem idei narodowej obecnych czasów, musi być tradycjonalizm-autorytaryzm-hierarchia-dyscyplina. Gdy rozsypuje się kraj, a naród pogrąża się w zgniliźnie, nie można snuć marzeń, że jakaś kupa partyjna uratuje to, czego anarchia demokratyczna nie zatrzyma, bo stworzona została jako kołyska dla osobników bez czci i honoru, których jedynym celem jest wyciągnięcie z polski profitów i wygodnego życia. Tzw. demokracja jest przekleństwem dla organizmu, którego wszystkie członki żyją w chaosie, niczym u paralityka, na własne widzi mi się, nikt tego nie potrafi uporządkować, wziąć za twarz i nadać kierunek marszu.
Tu jest potrzebny tradycjonalizm odwiecznych prawd, autorytarny przywódca, hierarchiczny porządek w wykonywaniu zadań i dyscyplina zamiast ciągłej anarchii. Anarchia jest córką demokracji, szczególnie w państwach naszego typu, które powstały na etosie destrukcji - nie pracy, lecz ciągłych buntów i awantur społecznych.  Skończyło się. Albo to wszystko szlag trafi, albo wyłoni się charyzmatyczny przywódca i uporządkuje z pretorianami narodowego ładu ten bałagan i ciągłe partyjniackie pieniactwo. Panuje jakaś idiotyczna nadzieja, że jedna hołota dorwie się do koryta i będzie lepsza od innej hołoty;  dodatkowo Pan Bóg spuści nam z nieba wódkę i kiełbasę, będziemy sobie żyć beztrosko w ramionach rozkoszy. To jest myślenie dzieci w piaskownicy, a nie dorosłego narodu. Takiej mentalności nie zmieni się głaskaniem po główce, ale walnięciem w nią czymś twardym, aby się wreszcie obudziła z romantycznego snu i wzięła do roboty, gdy narodowy statek nabiera wody. Nacjonalizm to - zniszczenie wszelkich partii, mentalności żebraka wyciągającego łapę do zagranicy lub Pana Boga, zmuszenie wspólnoty do twórczego wysiłku, a nie pętania się z transparentami i zawodzenia.

Szczegóły
Kategoria: Warto przeczytać
Odsłony: 5733

Ocena użytkowników: 3 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
Kulisy wypowiedzi x. Grzegorza Śniadocha do "Rzeczpospolitej" były takie: dzwoniono z redakcji do różnych znanych księży, także do tych "konserwatywnych", jednak wypowiedzi wszystkich były zachowawcze i na tyle ostrożne, że zupełnie bez wyrazu. Dopiero x. Grzegorz Śniadoch dał wypowiedź, którą uznano za wyrazistą, rzeczową i wskazującą na uniwersalne oczekiwania i zadania Kościoła. 

Nie możemy iść na kompromisy z liberalnym światem. Co innego dostosowywać środki 
do warunków: samochód papieża może być nowoczesny, Magisterium – nie
Przed nowym następcą św. Piotra stoją różne, mocno już nabrzmiałe, problemy. Pierwszym jest nieunikniona konfrontacja z wojującym ateizmem i de facto wspierającym go liberalnym chrześcijaństwem. Widać dziś wyraźnie, jak świat spycha nas i ustawia pod ścianą. Doszliśmy do momentu, gdy dalej już nie możemy się cofnąć bez zdrady katolickiego Magisterium.

Konfrontacja 
ze złem

I choć Kościół ze swej natury nie jest stroną atakującą (jest najwyżej ekspansywny poprzez ewangelizację), to gdy agresywny świat zaczyna z nami otwarcie walczyć, zmusza nas do konfrontacji. Nie mam pewności, jak będzie postępował nowy papież, ale mam nadzieję, że podniesie tę rzuconą rękawicę. Choć oczywiście trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że jeśli Kościół powróci do klarownego języka, przestanie owijać swoje przesłanie w bawełnę, to spotka się z furią liberalnego świata.

Jeśli jednak uda się zdyscyplinować kościelne szeregi, które się niestety mocno rozluźniły, to na czekający nas pontyfikat spojrzę z optymizmem. Pamiętajmy, że bez dyscypliny armią nie da się sprawnie dowodzić.

Kolejne wyzwania to zmierzenie się z doskonale zorganizowaną homoseksualną rewolucją, niszczącą resztki tradycyjnych społeczeństw, a także z agresywnym islamem i problemami demograficznymi. Benedykt XVI próbował się mierzyć z tymi kwestiami, ale nie był on typem wodza. A to takiego papieża dzisiejszy Kościół potrzebuje.

Nie przypadkiem używam takich pojęć jak konfrontacja, armia czy wódz. Sam Benedykt XVI przy okazji swoich 85. urodzin przypomniał pojęcie Ecclesia Militans, czyli Kościoła Wojującego, bo potrzeba walki z coraz lepiej zorganizowanym złem jest bardzo aktualna. Dlatego abdykację Benedykta XVI można rozumieć jako przekazanie władzy komuś, kto będzie miał siłę ująć ster łodzi Piotrowej zdecydowanie mocniej, kto lepiej skonsoliduje świat katolicki, porządniej go zorganizuje.

  1. Kukiz. Nie spocznę , póki tych skur...synów nie pogonimy
  2. Więcej demokracji bezpośredniej
  3. NIK alarmuje: obrona cywilna w Polsce istnieje tylko na papierze
  4. Bruksela rujnuje nasze szpitale

RadioMaryja.pl

15 styczeń 2025

Katolicki Głos w Twoim domu