Kościół katolicki w Polsce. Początek kryzysu?

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 23 wrzesień 2010

Odsłony: 4992

Już przy awanturze wokół krzyża na Krakowskim Przedmieściu widać było, że hierarchia kościelna w Polsce jest podzielona i nie mówi jednym głosem. Gołym okiem widać, że w hierarchii kościelnej nie ma jednego lidera na miarę takiego księcia Kościoła jakim był Stefan kardynał Wyszyński. Na awanturze „krzyżowej” najbardziej stracił Kościół instytucjonalny i co do tego nie ma najmniejszej wątpliwości. Teraz wybuchł kolejny skandal związany z hierarchią i Kościołem jako instytucją. Sąd Rejonowy w Gliwicach aresztował pełnomocnika instytucji kościelnych w komisji majątkowej. Jest on podejrzewany o próbę skorumpowania urzędnika państwowego i wielomilionowe oszustwa. Mężczyzna został zatrzymany w niedzielę przez CBA. Pikanterii całej sprawie dodaje fakt, że ów człowiek był w PRL funkcjonariuszem Służby Bezpieczeństwa.

Oczywiście można podejść do sprawy w ten sposób, że Kościół i jego przedstawiciele oraz współpracownicy są tylko ludźmi i jak to u ludzi bywa zdarzają się ludzie słabi, nieodporni na pokusy życia doczesnego. W przypadku tego człowieka okazało się, że ludzie Kościoła źle obliczyli parametry psychocybernetyczne tego człowieka i okazało się, że ma dominujące motywacje ekonomiczne a nie ideowe czy etyczne. Więc sprawa się rypła i znowu Kościół katolicki zbiera medialne cięgi. Za błędy się płaci.  

Wielu katolików jest w ciężkim szoku, że do reprezentowania instytucji kościelnych w komisji majątkowej zatrudniono ex-eSBianina. Jednakże należy pamiętać, że Kościół jako instytucja obok nomenklatury PZPRowskiej i liberalno- lewicowej części „Solidarności” jest siłą, która najbardziej skorzystała na Okrągłym Stole i ustaleniach przy nim zawartych. To przecież obok nomenklatury PZPRowskiej Kościół katolicki był jedyną instytucją, która uwłaszczyła się odzyskując m.in. mienie zabrane przez państwo po II wojnie światowej.

Czytaj więcej: Kościół katolicki w Polsce. Początek kryzysu?

Palikot wsypał kumpli?

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 23 wrzesień 2010

Odsłony: 3383

Z opublikowanych przez „Gazetę Polską” materiałów SB na temat Janusza Palikota wynika jasno, że pomógł on esbecji w dotarciu do znajomych i nauczycieli, z którymi drukował i roznosił ulotki w Biłgoraju. Poseł z Lublina załamał się, został zastraszony, czy stchórzył - tego nie wiemy. Wiemy natomiast, że stchórzył po latach, gdy pisząc swoją autobiografię o współpracę z SB oskarżył swojego kolegę, siebie wybielając. Tymczasem to on zakapował swoich kolegów z liceum i technikum i dał namiary na nauczycielki wpierające w Biłgoraju działalność opozycyjną. Koledzy uniknęli represji ze strony SB tylko dzięki niepełnoletności. Co stało się z nauczycielkami? Na pewno nie zostały potraktowane w sposób równie łagodny.

Równie ciekawy jest inny wątek działalności Palikota, opisany przez „GP”. Otóż pod koniec lat 80. założył on firmę, która zajmowała się m.in. niszczeniem akt! To między innymi dzięki takiej działalności – dziś uznanej za przestępstwo – wielu PRLowskim aparatczykom, współpracownikom służb wojskowych i cywilnych z czasów komuny zapewniono ochronę i nietykalność w III RP. Czy udział w takim procederze brał także Palikot?

Czytaj więcej: Palikot wsypał kumpli?

Psy szczekają, karawana jedzie dalej: Lech Wałęsa na Prezydenta.

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 23 wrzesień 2010

Odsłony: 7230

O pokusie oceniania z Frankfurtu nad Menem mówi Stefan Kosiewski
"Być może kiedyś dzieci będą o tym w encyklopedii czytały" - odpowiedziała sobie Danuta Wałęsowa na retorycznie postawione pytanie, czy Nagroda Nobla przyznana dla małżonka to zaszczyt dla rodziny?

Tłumaczę te słowa na język polski z niemieckiego wydania książki "Ein Weg der Hoffnung" (s. 409) podarowanego mi wspaniałomyślnie przed laty przez jej Wydawcę, przeglądam książkę kolejny raz. Asumpt do wyróżnienia tym razem tych, a nie innych słów dało oczywiście ukazanie się po 30 latach od sierpnia 1980 roku pierwszego tomu "Encyklopedii Solidarności", którym to tomem katowicki wydawca dołączył do grona tanich skandalistów i samozwańczych demitologów olewających z góry kwaśnym moczem światowej sławy brązowy pomnik legendarnego elektryka.
Mocz można oddać i można poddać analizie, żeby wykryć w nim krótko mówiąc np. ślady ubeckiej krwi odziedziczonej po dziadku paszkwilanta. Można oszczercom zagrozić sądem, ale czy może mieć zaufanie do sprawiedliwości okazywanej ludziom w sądach w Polsce, która jest wolna i niepodległa w takim kształcie wolności, jaki Lech Wałęsa wywalczył dla niej po wódce przepitej w Magdalence nieopatrznie z Michnikiem, Kiszczakiem, Mazowieckim, Jaruzelskim, Kaczyńskim, Gieremkiem tak samo jak po śmierci Papieża z Polski w Rzymie przeszło się dla porządku na ty z fałszywym magistrem Kwaśniewskim; abstynenta otrzepuje na samą tylko myśl o tej moczopędnej truciźnie.

Czytaj więcej: Psy szczekają, karawana jedzie dalej: Lech Wałęsa na Prezydenta.

Grzegorz Braun skazany. "Wstydź się, Wysoki Sądzie!"

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 23 wrzesień 2010

Odsłony: 4083

Wtorek, 21. Wrzesień 2010 10:10

Grzegorz Braun został skazany na grzywnę wysokości 3200 złotych. Sąd uznał go winnym stosowania przemocy wobec policjana na służbie, celem wymuszenia zaprzestania czynności służbowej, wskutek czego wykręcony kciuk lewej dłoni bolał funkcjonariusza przez ponad tydzień (co stanowi "średnie uszkodzenie ciała") oraz znieważenia tegoż policjanta słowem "bandyta" (wg reżysera bynajmniej nie nazwał policjanta "bandytą", ale stwierdził, że ten zachował się względem niego "jak bandyta" – trudno orzec, czy Wysoki Sąd uznał, że tak nie było, czy też – że na jedno wychodzi...). Jedyny zarzut prokuratora, który został odrzucony to znieważenie policjanta słowami: "osiłek w kurtce w kratkę", którego to sformułowania Sąd nie uznał za obraźliwe. Co ciekawe, w sali, w której sąd zastanawiał się nad wyrokiem przed jego ogłoszeniem, przebywała policja i prokurator. Pytanie oskarżonego, czy jest to przyjętą praktyką, nie doczekało się odpowiedzi.

Proces trwał blisko dwa i pół roku (i aż do dzisiaj odbywał się przy zamkniętych drzwiach); sprawa dotyczyła wydarzeń z dnia 12 kwietnia 2008 roku, kiedy to trwająca manifestacja środowisk narodowych została nagle rozwiązana przez urzędnika magistratu, a następnie rozpędzona przez policję. Będący świadkiem tych wydarzeń Grzegorz Braun został wezwany przez policjantów do odsunięcia się na bok i pójścia sobie. Reżyser zażądał od funkcjonariusza w cywilu regulaminowego wylegitymowania się – czego według relacji reżysera tamten nie zrobił (stąd późniejsze pytanie, "kim jest ten osiłek w kurtce w kratkę?", które tak uraziło wrażliwego funkcjonariusza). Koniec końców doszło do powalenia Brauna na ziemię i skucia kajdankami – przy czym policjanci twierdzą, że stało się tak, bo zostali zaatakowani przez reżysera; jeden z nich miał w toku szamotaniny ponieść uszczerbek na zdrowiu, a konkretnie na kciuku lewej ręki.

Czytaj więcej: Grzegorz Braun skazany. "Wstydź się, Wysoki Sądzie!"