Przedstawiam fragment Książki Księdza Kazimierza Naskręckiego pt. CREDO 
Objawienia prywatne różnią się od wielkiego, powszechnego Objawienia, przekazanego Kościołowi tym, że jest ono ściśle autentyczne i ma powagę bezwzględną dla wiary wszystkich ludzi – objawienia te są wyjątkowe i nigdy nie mogą być regułą wiary. W porządku łaski, podobnie jak i w porządku natury, Bóg wszystko czyni poprzez prawa powszechne i stałe. W Bożej ekonomii świata, tak naturalnego, jak i nadnaturalnego, nie ma kaprysów, zmienności ani dowolności: we wszystkim panuje mądrość, jedność i harmonia. Tak samo jest w przypadku prawdy objawionej, która jest przechowywana w Kościele katolickim. Jezus Chrystus sam i przez Ducha Świętego złożył ją w ręce Apostołów, aby ci przekazali ją w całości pasterzom, którzy po nich mieli nastąpić. Z upływem czasu prawdę tę ludzkość będzie sobie coraz pełniej przyswajać i coraz dokładniej poznawać. Jednak depozyt Boski nie ulegnie nigdy żadnej zmianie ani też nie powiększy się już.
Dogmaty pozostaną w swojej istocie jedne i te same w swej Boskiej niezmienności: “Prawda Pańska trwa na wieki” (Ps 116, 2). Podobnie niezmienne pozostaną na zawsze normalne sposoby, ustanowione przez Jezusa Chrystusa, poprzez które jest przekazywana i szerzona Jego nauka: ludzie będą ją zawsze otrzymywać od ustanowionego przez Niego autorytetu i powagi, jakiej pełnię otrzymuje każdy następca św. Piotra. Przez niego zaś jest ona udzielana wszystkim stopniom hierarchii Kościoła.
Czytaj więcej: Objawienia prywatne — jak je badać i rozumieć - ks. Michał Nowodworski
Kiedy wielotysięczne tłumy zebrały się koło Jezusa, tak że jedni cisnęli się na drugich, zaczął mówić najpierw do swoich uczniów: „Strzeżcie się kwasu, to znaczy obłudy faryzeuszów. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie wyszło na jaw, ani nic tajemnego, co by się nie stało wiadome. Dlatego wszystko, co powiedzieliście w mroku, w świetle będzie słyszane, a coście w izbie szeptali do ucha, głosić będą na dachach.
