Wiara

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 25 luty 2010

Odsłony: 3262

… ‘ Post - to przełamywanie samego siebie.
Post – to ułamywanie po kawałku swojego ja
na korzyść wielkiej i świętej sprawy:
zbawienia duszy ‘…
[nieznany autor]


Wielki Post! W Kościołach smutek! Fioletowe ornaty przy Mszy świętej, filetowe konopeum przysłaniające Tabernakulum. Gorzkie żale, Droga Krzyżowa, krzyż, a na nim rozpięty Zbawiciel błagalnym okiem patrzy na nas i żąda ‘ pokuty ‘.Przy konfesjonałach szereg ludzi wyznając swe winy czeka na przyjęcie Sakramentu Pokuty. Przepisy kościoła nie pozwalają na huczne zabawy, nakazują posty, umartwienia ; wszystko i wszędzie woła pokuty! Rozpoczyna się Wielki Post, okres pokuty i odnowy wewnętrznej.
Wielki Post to czas, w którym kościół zaprasza nas w imieniu Chrystusa do szczególnej współpracy z łaską Bożą, którą Bóg daje nam zupełnie darmowo z powodu zasług Chrystusa. Ale jest życzeniem Boga, abyśmy nie tylko nie stawiali Mu przeszkód, lecz byśmy współpracowali z Nim przyjmując darmowe łaski i pełniąc uczynki chrześcijańskie. Trzy najważniejsze z nich to: modlitwa, post i jałmużna. W Wielkim Poście będziemy z pewnością więcej się modlili, będziemy przeżywali Drogę Krzyżową co piątek i niedzielne Gorzkie Żale, będziemy brali udział w rekolekcjach parafialnych, a jeśli ktoś może to zamkniętych. I jeszcze codzienna modlitwa w rodzinie- może też o niej pomyślimy, może ona też nabierze wielkopostnego kolorytu, choćby przez dołączenie odpowiedniej pieśni, czy dodanie stosownego obrazka w naszym domowym ołtarzyku. Będziemy więcej pościli, aby przypomnieć naszej cielesnej naturze, że to nie ona rządzi, lecz Duch. Może więc rozszerzymy piątkową wstrzemięźliwość od mięsa także na środy i soboty? A może w ogóle zrezygnujemy w Wielkim Poście z czegoś równie smacznego, a niekoniecznego?

Czytaj więcej: Wielki Post – to przebudzenie naszego sumienia!

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 14 luty 2010

Odsłony: 3486

Drodzy wierni,

W dniu dzisiejszym, w niedzielę kończącą nasze przygotowanie do Wielkiego Postu i wprowadzającą nas w samą tajemnicę Krzyża, święty Paweł przypomina nam o przyczynie, dla której Chrystus Pan już wkrótce ofiaruje samego siebie za nas na Krzyżu: o tajemnicy miłości czy raczej o cnocie miłości, która jest nierozerwalnie związana z łaską uświęcającą.

Święty Paweł mówi nam najpierw o konieczności miłości i o tym, że bez miłości jesteśmy w oczach Boga niczym. Mówi wpierw o językach, ponieważ Koryntianie byli zafascynowani przede wszystkim tym, co nazywamy darami gratis datae, cudownymi przejawami działania Ducha Świętego w Apostołach w dniu Zielonych Świątek. Fascynacja zewnętrznymi znakami bez dociekania ich przyczyny czy celu jest często oznaką degeneracji społeczeństwa. Podobnie jak w przypadku materialistów, ludzie mylą wówczas materialne znaki z ich celem i ignorują aspekt duchowy. Tak też jest obecnie w przypadku sekt pentakostalnych i Neokatechumenatu, którzy redukują działanie Boga do dziwnych czy cudownych aktów, takich jak uzdrawianie chorych czy mówienie językami, zapominając równocześnie, że rzeczy te są jedynie pomocą w praktykowaniu miłości i nie powinno się ich mylić ze zwykłymi sposobami, za pomocą których Bóg dokonuje dzieła naszego uświęcenia.

Jak na ironię to właśnie materialistyczne społeczeństwo jest częstokroć kloaką gnostycyzmu, dziwacznej herezji która utrzymuje, że zbawienia dostępuje się dzięki posiadaniu specjalnej czy tajemnej wiedzy, niedostępnej dla niewtajemniczonych. Złożenie całej nadziei w rzeczach materialnych jest bardzo bliskie przesądowi, przypisującemu moc przedmiotom, które jej w istocie nie posiadają. Podobnie gnostyk będzie uważał, że wiedza sama w sobie i sama z siebie wyzwala pewną moc, energię czy zbawienie. Święty Paweł rozprawia się najpierw z tym właśnie fałszywym wyobrażeniem, mówiąc że nawet znajomość przyszłych wydarzeń, dar proroctwa, będzie bezużyteczny bez miłości. Ani dogłębne zrozumienie wszystkich tajemnic, ani nawet sama wiara nie wystarczy bez miłości, gdyż – jak mówi święty Jakub – wiara bez miłości jest martwa.

I rzeczywiście, bez miłości, bez łaski Bożej, nawet działanie cudów, nawet przenoszenie gór, nie przyniesie człowiekowi korzyści. Nawet uczynki miłosierdzia, takie jak rozdzielenie swego majątku ubogim, czy nawet wydanie ciała na spalenie, bez miłości nic nie znaczy, nie ma absolutnie żadnego znaczenia bez stanu łaski.

Czytaj więcej: Kazanie na Niedzielę Pięćdziesiątnicy – Ks. Jan Jenkins, FSSPX

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 17 luty 2010

Odsłony: 2999

Środa Popielcowa rozpoczyna trwający 40 dni liturgiczny okres Wielkiego Postu. Swą nazwę przyjęła z obrzędu posypywania głów popiołem. Symbolowi temu towarzyszą wypowiadane przez kapłana słowa: „Prochem jesteś i w proch się obrócisz” lub „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. Jest to gest uznania swojej niewystarczalności i zależności od Boga.
Tradycja posypywania popiołem na znak pokuty sięga VIII wieku. Od XI stulecia zwyczaj ten przyjął się w całym Kościele. Popiół pochodzi ze spalonych palm, poświęconych w poprzednim roku podczas Niedzieli Palmowej. W Środę Popielcową obowiązuje post ścisły, co oznacza trzy bezmięsne posiłki, w tym jeden do syta i dwa skromniejsze.
Okres Wielkiego Postu jest dla wiernych wezwaniem do odnowienia życia i wewnętrznego nawrócenia. Kościół, przypominając słowa Jezusa, proponuje trzy drogi przybliżania się do Boga: post, jałmużnę i modlitwę.
Modlitwa kieruje naszą uwagę na Boga, wyczula nasz wewnętrzny słuch na Jego głos, pozwala się z Nim spotkać i zjednoczyć. Dzięki niej człowiek wchodzi w głęboką relację z Bogiem, on sam i jego świat poszerzają się do wymiarów nieskończonych, wszystko zostaje w nim oczyszczone i nasycone światłem, pięknem i łaską.

Czytaj więcej: Aspekt Polski: Środa Popielcowa

Szczegóły

Kategoria: Wiara

Opublikowano: 04 luty 2010

Odsłony: 2933

Zobacz, co stoi idealnie nienaruszone pośród gruzów na Haiti:

 

Czytaj więcej: Zobacz, co stoi idealnie nienaruszone pośród gruzów na Haiti