Pięć lat kłamstw o Syrii

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 19 październik 2015

Odsłony: 2764

Bumerang Polska, internetowy magazyn polski z Australii zamieścił wczoraj tłumaczenie artykułu Evy Bartlett, aktywistki na rzecz praw człowieka, zwanej kanadyjską Rachel Corrie, która od 2008 roku mieszka w Gazie i prowadzi blog: ingaza.blogspot.com.
Wszystko, co słyszymy w zachodnich mediach głównego nurtu na temat konfliktu w Syrii, to kłamstwo. Poczynając od tej tak zwanej „rewolucji”, a kończąc na tym, kto prowadzi tę wojnę. W ciągu ostatnich pięciu lat propaganda wymierzona przeciwko prezydentowi al-Assadowi i Syryjskiej Armii Arabskiej (SAA) stawała się coraz bardziej rozpaczliwa. Wahała się od reżyserowanych „pokojowych demonstracji pod ostrzałem rządu” do sformułowań w stylu: „wojna domowa” i „umiarkowani rebelianci”.

Jako że kampanie podburzające świat do zewnętrznej interwencji nie ustają, a nowi terroryści i „obrońcy humanitaryzmu” dosłownie wyrastają jak grzyby po deszczu w NATO-wskiej strefie szwadronów śmierci, warto dokonać przeglądu niektórych ważnych narracji na temat wojny z Syrią.

Marsze milionów osób

W dniu 29 marca 2011 roku (mniej niż dwa tygodnie przed tą fikcyjną „rewolucją”) ponad 6 milionów ludzi w całej Syrii wyszło na ulice, by zamanifestować poparcie dla prezydenta al-Assada. W czerwcu, donoszono o marszu w Damaszku, w którym uczestniczyły setki tysięcy zwolenników prezydenta, niosących 2,3 kilometrowej długości syryjską flagę. W listopadzie 2011 (po 9 miesiącach chaosu), masy znów wyszły demonstrować poparcie dla prezydenta al-Assada, zwłaszcza w Homs (tzw „stolicy rewolucji”), w Dara’a (tak zwanym „miejsce narodzenia rewolucji”), w Deir ez-Zour, Raqqa, Latakii i Damaszku.

Czytaj więcej: Pięć lat kłamstw o Syrii

Szwindel stulecia - Krzysztof Baliński

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 16 październik 2015

Odsłony: 4873

W 1900 r. chrześcijanie stanowili 20 proc. ludności Bliskiego Wschodu. Dziś to 2 procent. W Palestynie od powstania Izraela ich liczba zmniejszyła się o połowę. Można więc śmiało założyć, że za lat kilkadziesiąt żadnego chrześcijanina, oprócz zakonników z Europy, tam nie będzie. Przykładem może być też Irak, w którym dzisiaj prawie nie ma wyznawców Chrystusa. A wszystko to dzięki trosce amerykańskich trockistów o stan demokracji w Babilonie.
Chrześcijanie zostali zdradzeni. Zachód wydał ich na łup islamskich oprawców i z masochistyczną satysfakcją przygląda się jak dżihadyści obcinają im głowy. Położenie chrześcijan w Iraku pogorszyło się wraz z obaleniem świeckiej dyktatury Saddama Husajna, która skutecznie trzymała pod butem islamistów. Gdy okazało się, że jego powiązania z Al-Kaidą są fikcją, dla uzasadnienia interwencji nowojorscy trockiści wynaleźli inny zmyślny pretekst: budowę pierwszego demokratycznego muzułmańskiego kraju na Bliskim Wschodzie. Włosy stają na głowie kiedy przypomnieć sobie, co działo się w należących do trockistów mediach. Żydowsko-amerykańska publicysta Ann Coulter, do dzisiaj jedna z gwiazd „New York Times” pisała: Nie potrzebujemy żadnych dokładnych dochodzeń.

Nasz kraj został zaatakowany przez fanatyczną, morderczą sektę. Musimy dokonać inwazji, zabić ich przywódców, a pozostałych nawrócić na chrześcijaństwo. Nawiasem mówiąc, gdyby za wyprawami militarnymi USA w świecie stał argument „łamania praw człowieka”, to piechota morska powinna natychmiast wylądować w Arabii Saudyjskiej, która jest ostatnim feudalnym państwem na świecie, a lotnictwo USA powinno natychmiast zrównać z ziemią Tel Awiw, który jest stolicą państwa otwarcie praktykującego apartheid.

Czytaj więcej: Szwindel stulecia - Krzysztof Baliński