Cywilizacja śmierci – kontynuacja nazistowskich planów zagłady

Szczegóły

Kategoria: Naród

Opublikowano: 26 styczeń 2013

Odsłony: 4600

 Przypominamy

Przedstawiciele środowisk libertyńskich i lewackich orazwszelkiej maści ruchy feministyczne głoszą dziś, że aborcja jest tak naprawdękwestią wolnego wyboru kobiety, a możliwość legalnego jej dokonywania wielkimpostępem ludzkości. Oczywiście nikt przy zdrowych zmysłach nie uzna tych haseł za prawdziwe. Warto jednak zastanowić się nad tym, gdzie tkwią korzeniedzisiejszego postępu cywilizacyjnego trafnie nazywanego cywilizacją śmierci.

„Opieka lekarska z naszej strony ma się ograniczyć wyłącznie dozapobieżenia przeniesieniu chorób zakaźnych na teren Rzeszy. (…) Wszystkieśrodki, które służą ograniczeniu rozrodczości, powinny być tolerowane albopopierane. Spędzanie płodu musi być na pozostałym obszarze Polski niekaralne.Środki służące do spędzania płodu i środki zapobiegawcze mogą być w każdejformie publicznie oferowane, przy czym nie może to pociągać za sobąjakichkolwiek policyjnych konsekwencji. Homoseksualizm należy uznać zaniekaralny. Przeciwko instytucjom i osobom, które trudnią się zawodowospędzaniem płodu, nie powinny być wszczynane policyjne dochodzenia (…)”.

Powyższy cytat nie jest kolejnym dokumentem UE utrwalającymtzw. tolerancję, choć poza troszkę archaicznym językiem niewiele różni się odunijnych przepisów. Jest to dokument noszący nazwę : „Sprawa traktowanialudności byłych polskich obszarów z rasowo – politycznego punktu widzenia” zdnia 25 listopada 1939r. Dziś zapewne unijni biurokraci nazwaliby go niecobardziej wzniośle, aczkolwiek zasadnicza treść i wydźwięk pozostałybyniezmienne. Adolf Hitler postanowił dokonać biologicznego wyniszczenia narodupolskiego, a powyższe wskazania były próbą wprowadzenia w życie tegozbrodniczego planu. Jednak nie tylko Polacy stanowili przedmiot biologicznejeksterminacji.

Czytaj więcej: Cywilizacja śmierci – kontynuacja nazistowskich planów zagłady

Zgniłe bogactwo rezerw walutowych

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 25 styczeń 2013

Odsłony: 4463

Deklaracja wejścia Polski do strefy euro będzie oznaczać obowiązek utrzymania ścisłego kursu złotego do euro, co może skutkować tym, że z powodu konieczności obrony tego kursu możemy zostać pozbawieni rezerw walutowych. Te w ostatnich latach rosną.

Licząc w złotych, w latach 2004-2012 zwiększyły się trzykrotnie, ze 110 mld zł do 338 mld zł, a licząc w dolarach, z 37 mld do 109 mld, w euro z 27 mld do 82,6 mld – jest to wzrost imponujący, bo z 12 proc. produktu krajowego brutto do 22 procent.

W porównaniu z innymi krajami nie jest to dużo, ale jak zauważa sam NBP na swoim portalu edukacji ekonomicznej: „Tak jak okręt potrzebuje kotwicy, żeby bezpiecznie stać w porcie, tak każde państwo potrzebuje rezerw walutowych, żeby stać… na pewnym gruncie; budują one jego wiarygodność w oczach inwestorów, a dzięki temu – przyciągają nowy kapitał”.
 
Źródło rezerw

Ale to wyjaśnienie NBP jest bardzo powierzchowne. Problem z rezerwami polega bowiem na tym, że kluczowe jest ich źródło. W normalnych warunkach waluty zgromadzone przez bank centralny pochodzą m.in. od firm krajowych, które eksportują swoje towary, a uzyskane walory zagraniczne lokują w bankach lub sprzedają na rynku walutowym. Waluty te są kupowane przez innych przedsiębiorców, którzy sprowadzają różne produkty z zagranicy. W takiej sytuacji dopiero nadwyżka z tego, co uzyskano z eksportu, w stosunku do tego, co wykorzystano na import, powiększa rezerwy – staje się realnym dochodem gospodarki i źródłem rosnącej jej siły ekonomicznej.

Czytaj więcej: Zgniłe bogactwo rezerw walutowych

Masowa likwidacja linii kolejowych w Polsce

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 25 styczeń 2013

Odsłony: 4018

Według raportu firmy McKinsey, 3 tysiące ze wszystkich 19 tysięcy kilometrów torów w Polsce przewidziano do zamknięcia, a przez to do likwidacji. Po tzw. transformacji ustrojowej w 1989 roku kolej znajduje się w stanie permanentnej zapaści. 

Zlikwidowano fizycznie wiele tysięcy kilometrów linii kolejowych, następne tysiące są zamknięte. Istniejące połączenia są eksploatowane przy użyciu przestarzałego taboru, a jakakolwiek modernizacja została zastosowana tylko do kilku najważniejszych linii w Polsce. Prędkość pociągów jest często niższa niż w PRL-u, a nawet przed wojną. Taki stan rzeczy pozbawił rzeszę ludzi możliwości transportu kolejowego, relatywnie szybkiego i taniego, a zarazem ekologicznego.

Szczególnie odczuwalne jest to w rejonach kraju oddalonych od metropolii, gdzie kolej była głównym środkiem transportu. Chodzi tu m.in. o województwa zachodnie i północne, gdzie kiedyś obecna w każdym mieście kolej została niemal całkowicie wyrugowana. Oprócz pasażerów cierpią na tym użytkownicy dróg, w końcu większość transportu ładunków masowych mogłaby przemieszczać się koleją, nie niszcząc i nie tamując ruchu drogowego.

Najnowszy plan likwidacji linii kolejowych jest o tyle groźny, iż do zamknięcia wytypowano linie, które niedawno zostały zmodernizowane i po których jest prowadzony stosunkowo liczny ruch pociągów. Można tu wymienić choćby linie: Piła – Ulikowo, Lublin – Lubartów (modernizacja za 50 mln zł), czy Olsztyn – Szczytno (modernizacja za 188 mln zł), a także linie do baz PGNiGe w Barnówku i Rejowcu, kopalni węgla w Bełchatowie czy zakładów chemicznych w Policach.

Czytaj więcej: Masowa likwidacja linii kolejowych w Polsce

Gorączka złota a militarna akcja USA

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 25 styczeń 2013

Odsłony: 3673

Gorączka złota ogarnia świat. Jak pisał ksiądz Bronisław Bozowski – „nie ma przypadków, są tylko znaki”. Jednym z pierwszych była militarna akcja USA przeciwko Kaddafiemu.
„Niepoprawni ekonomicznie” analitycy sugerowali, że nie spowodowała jej nagła troska o przestrzeganie praw człowieka w Libii, tylko o przestrzeganie standardu dolara w rozliczeniach na rynku ropy naftowej, który pułkownik Kaddafi miał zamiar naruszyć na rzecz złotego arabskiego dinara bitego w oparciu o własne zasoby złota szacowane na prawie 150 ton.
Nie ma już Kaddafiego. I nie ma części złota. Kassim Azzuz – nowy prezes libijskiego banku centralnego – stwierdził, że reżim sprzedał około 20 proc. zasobów złota – 29 ton. Ale nie powiedział komu. Może sprzedał, a może nie – trudno teraz sprawdzić. Może zwycięzcy wzięli sobie nie tylko słynny złoty pistolet pana pułkownika Kaddafiego? Reszta już nie będzie służyć biciu dinara do rozliczeń za ropę – przynajmniej na razie.
Pewien dysonans na „rynkach finansowych”, które sentymentu do złota boją się jak diabli, zapanował w styczniu 2012, gdy Indie zgodziły się płacić złotem za irańską ropę. Trzy miesiące później gruchnęła wieść, że Chiny zrobią to samo.

Czytaj więcej: Gorączka złota a militarna akcja USA