Warto przeczytać

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 18 marzec 2010

Odsłony: 5140

Przedwczoraj obejrzałem program Bronisława Wildsteina, w którym ten dziennikarz i publicysta przedstawił nam zagadnienie zagrożenia ataku ze strony ościennego państwa. Jako potencjalnego agresora przedstawił nam sąsiadującą z nami Białoruś. Scenariusz ataku miałby być taki, jak podczas wojny gruzińsko- osetyjskiej, że wojska białoruskie (zamiast rosyjskich) wkraczają na wschodnie tereny Polski w celu obrony „uciskanej przez Polaków mniejszości białoruskiej”.

Po pierwsze podobno jesteśmy w NATO, więc skąd te obawy Wildsteina? Czyżby wątpił w naszych zachodnich sojuszników? Po drugie to nie Białoruś, ani Rosja wysuwa roszczenia terytorialne wobec Polski. Takowe roszczenia mają pewne, coraz bardziej wpływowe koła polityczne w Niemczech, a więc kraju który jest członkiem NATO więc te dywagacje Wildsteina nijak się mają do rzeczywistości. To nie mniejszość rosyjska, czy białoruska domaga się nazw miejscowości i urzędów w ich języku w Polsce, ale właśnie niemiecka. Zresztą na Opolszczyźnie normą są dwujęzyczne nazwy: niemieckie i polskie.

Czytaj więcej: Wildstein w służbie Niemiec

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 17 marzec 2010

Odsłony: 5573

Budowanie autentycznej i skutecznej prawicy na polskiej scenie politycznej jest sprawą wyjątkowo trudną. Komunizm bowiem przerwał ciągłość życia politycznego, nie tylko w jego różnorodności, ale nade wszystko w jego wydaniu prawicowym. To złudzenie, że nowa prawica powstać może jak feniks z popiołów. Owszem, powstać mogą fakty medialne, ale siła polityczna to coś więcej niż konferencja prasowa lub zarejestrowanie nowej partii składającej się z kilkudziesięciu członków. A jednak trzeba coś robić i nie zrażać się trudnościami. Jakie pułapki czyhają na kształtującą się prawicę w Polsce? Jest ich wiele, na niektóre warto zwrócić szczególną uwagę.

Prawicę od lewicy różnić muszą nie tylko cele, ale i środki. Co więcej, zdarzyć się może, iż cele będą takie same, ale właśnie środki – różne. Politycy prawicowi, chcąc być skutecznymi w dojściu do władzy lub w jej sprawowaniu, nie mogą postępować niemoralnie, nie mogą kłamać i kraść, nie mogą instrumentalnie podchodzić do kogokolwiek. W momencie gdy prawica stosuje środki niemoralne, to mimo narodowo-katolicko-patriotyczno-chrześcijańskich haseł, w których na okrągło powtarza się słowo suwerenność, niepodległość, wartości chrześcijańskie etc, ta prawica staje się już lewicą. Właśnie w środkach, a nie w celach najłatwiej dostrzec różnice między prawicą i lewicą. Cele bowiem są na tyle odległe, że w danym momencie przybierają postać tylko haseł wyborczych.

Czytaj więcej: Jaka prawica? – Piotr Jaroszyński

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 18 marzec 2010

Odsłony: 8372

The Controversy of Zion (tytuł orginału)
"For it is the day of the Lord's vengeance and the year of recompences for the controversy of Zion"  - Isaiah 34:8.
"An event has happened, upon which it is difficult to speak and impossible to be silent" Edmund Burke, 1789.   
Tłumaczenie Krzysztofa Edmunda Wojciechowicza
Oryginał po angielsku: knud.eriksen.adr.dk/Controversybook/
Published in 1978 by:   Dolphin Press (Pty)  Ltd,  P.O. Box 3145, Durban, Natal, South Africa

Niniejsza przedmowa służy jedynemu celowi, a mianowicie zwróceniu uwagi czytelnika na niezwykłe okoliczności, w jakich książka ta została napisana, i w jakich  ukryty przez ponad 20 lat manuskrypt ujrzał światło dzienne i został wreszcie opublikowany. Losy samej książki, zrelacjonowanej tutaj w skrócie, odzwierciadlają historię naszego stulecia i rzucają światło na walkę, praktycznie nie znaną szerszej opinii publicznej – zaciętą i nieustającą walkę o umysł ludzki.

Czytaj więcej: Douglas Reed: Kontrowersja Syjonu

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 17 marzec 2010

Odsłony: 5545

Obserwując scenę polityczną w Polsce, zauważyłem, że dziennikarze, którzy mnie zawsze zwalczali, stali się słynni i bogaci. Historia ostatnich 20 lat pokazuje, że można było zrobić dobrą karierę na tendencyjnym szkalowaniu mojej osoby.  Niektórzy robią to do dzisiaj.
 Jedna z “moich” paszkwilantek, Żydówka Anne Applebaum, już w 1990 roku publikowała o mnie obrzydliwe teksty w skrajnie konserwatywnej amerykańskiej prasie. To samo po angielsku i po polsku pisał jej mąż Radek Sikorski, były dziennikarz, który zrobił karierę w polityce. Radek robi teraz podchody na stanowisko prezydenta RP, a jego żona Applebaum obiecuje, że przestanie pisać tendencyjne teksty dla amerykańskiej prasy, kiedy zostanie Pierwszą Damą w Polsce. Wiadomo, że Pierwszej Damie nie wypada pisać paszkwili. Może to zlecić innym osobom.
 W 90 roku atakowali mnie tacy dziennikarze, jak Daniel Passent i Jarosław Gugała, którzy dostali stanowiska ambasadorów RP w Argentynie i w Urugwaju. Dziennikarz Krzysztof Kasprzyk za swój udział w książce “Śladami Stana Tymińskiego” był konsulem w Vancouverze, Los Angeles i Nowym Jorku.  Piotr Najsztub dostał miesięcznik “Przekrój” oraz programy publicystyczne w TVP, a jego szef Adam Michnik został niekwestionowanym królem żydowskiego “Salonu”. Monika Olejnik oraz Tomasz Lis do tej pory dostają najwyższe pensje w telewizji. Nawet Anita Gargas, którą znałem jako przymierającą głodem młodą emigrantkę w Toronto i pożyczałem jej pieniądze na przeżycie, paszkwilowała mnie w 90 roku, teraz jest szefem publicystyki w TVP. Śp. dziennikarz Roman Samsel, którego kiedyś zatrudniłem do edycji mojej książki “Święte psy”, napisał na mój temat kilka książkowych paszkwili i jeździł z nimi do szkół średnich w całej Polsce, aby osobiście niszczyć moją reputację. Zmarł w wielkich cierpieniach na raka dwunastnicy.

Czytaj więcej: Stanisław Tymiński: Obserwując scenę polityczną...