Warto przeczytać

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 24 kwiecień 2015

Odsłony: 3861

Ks. Stanisław Małkowski

Niedziela 23 III 2014 r.

Artykuł Grzegorza Musiała Ukraina: Między Czerwonym Smokiem a Czarną Panterą  ukazuje sens i cel ukraińskiej rewolty w odniesieniu do światowych globalistycznych projektów kreowania nowego człowieka i nowego totalitaryzmu.

Z polskiego punktu widzenia żadne polityczne rozwiązanie korzystne nie jest: ani Ukraina poddana Rosji, ani poddana Unii Europejskiej czyli Niemcom, ani podzielona między interesy wschodnie i zachodnie, ani poddana transformacji podobnej do tej, którą zastosowano w Polsce na przełomie lat 80-tych i 90-tych ubiegłego stulecia.

Szlachetne i szczere pragnienie wolności i wspólnego dobra, niepodległości i suwerenności może przerastać prowokatorów i manipulatorów, ale może też być oszukane i zniszczone, jak to stało się w Polsce w wyniku przemiany PRL w III-cią RP czyli PRL-bis. Sam społeczny protest o słusznych motywach jest połączony zwykle różnymi jawnymi i ukrytymi dążeniami, poddanymi niegodziwym interesom i projektom w myśl współczesnych pogańskich ideologii oraz politycznej i ekonomicznej zachłanności.

Nadzieję budzi modlitwa różańcowa, pokuta i nawrócenie w połączeniu z ofiarowaniem Ukrainy dzisiaj (23 III 2014), a w niedalekiej perspektywie oby i Rosji, Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny. Polskę natomiast ocali[-łaby] intronizacja Jezusa Chrystusa na Króla Polski oraz rozwój Krucjaty Różańcowej za Ojczyznę.

Czas nagli wobec możliwości wybuchu III wojny światowej.

 http://dakowski.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=12162&Itemid=138438434287

---

 Tekst zdjęty z portalu Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy http://gloria.tv/media/Q3APSshn66M

Grzegorz Musiał

Światem rządzą inne osobistości, niż wyobrażają sobie ci, którzy nie mogą zajrzeć za jego kulisy” 

(Beniamin Disraeli)

        Chyba już nikt spośród rozumnych Polaków, kto swej wiedzy nie czerpie wyłącznie z politpoprawnych me(n)diów tzw. „głównego ścieku”, nie ma wątpliwości, że Majdańska rewolta na Ukrainie jest dziełem tego samego międzynarodowego lobby ideologicznego, które podobny „gniew ludu” przeciwko „tyranowi” wzniecało kolejno w Iraku, w Libii, Egipcie a obecnie – w imię podobnego „wsparcia”, oferowanego przez „wolny świat” – inspiruje w Syrii rozwałkę do niedawna wolnego i dobrze prosperującego państwa przez tak zwanych „rebeliantów”. Sama amerykańska sekretarz stanu, pani Victoria Nuland, dnia 13 grudnia 2013 r. nie kryła wobec dziennikarzy zgromadzonych w National Press Clubie w Waszyngtonie, że USA "zainwestowało 5 miliardów dolarów w agitację na Ukrainie."  Ta sama dama została też przypadkiem sfilmowana, gdy rozmawiając z ambasadorem USA na Ukrainie Geoffrey’em Pyattem o „zarządzaniu” tzw. „partiami opozycyjnymi” Ukrainy, wyraziła się: „Fuck European Union!” ("Pierdo*** UE) -  wyrażając w ten kulturalny sposób swe niezadowolenie z niedostatecznego, w porównaniu z USA, zaangażowania Brukseli w obalenie dotychczasowych władz na Ukrainie. W przeciwieństwie bowiem do Amerykanów, których celem jest udostępnienie Ukrainy dla grabieży jej gospodarki i zasobów przez amerykańskie banki i korporacje  oraz wprowadzenie jej do NATO - dla uzyskania baz wojskowych tuż przy rosyjskiej granicy -  Europejczycy zdali sobie sprawę, że zbyt jawne „przejmowanie Ukrainy” może mieć dla nich zgubne skutki, gdyby Rosja zmniejszyła dostawy ropy i gazu ziemnego do Europy. W związku z tym, Unia na jakiś czas podkuliła ogon i przyhamowała w zapędach „demokratyzacyjnych”, a nawet miała ochotę całkiem odstąpić od wywoływania protestów na Ukrainie. 

Nowy Porządek Świata

Czytaj więcej: Ukraina – między Czerwonym Smokiem a Czarną Panterą

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 21 kwiecień 2015

Odsłony: 2554

Sam zobacz kto (Duda też) głosował za wypłacaniem przez Polskę odszkodowań Żydom za holokaust zrobiony przez Niemców.
http://orka.sejm.gov.pl/Glos7.…/…/59_79/$file/glos_59_79.pdf

---

 Paweł Janowski

W ostatnich dniach temat ludobójstwa niemieckiego z okresu II wojny światowej znowu powrócił na pierwsze strony gazet. Co ciekawe, ale chyba nie zaskakujące, temat wrócił za sprawą wydaje się ignorancji szefa FBI James’a Comey’a. Dlaczego piszę wydaje się? A może chodzi o rozpoznanie reakcji polskiej opinii publicznej? Może… 

Pozwólcie państwo, że przypomnę historię pewnej akcji propagandowo-finansowej, o której już pisałem 9 lat temu na łamach Encyklopedii „Białych Plam”. Przyznam, że jako historyk nie spodziewałem się szybkiego „powrotu” interesującego mnie tematu. W dwóch słowach – chodzi o tzw. Shoah biznes. Poniżej wyjaśnię co konkretnie kryje się pod tym tajemniczym terminem, tak w sferze semantycznej, jak i na poziomie faktów.

Termin SZOAH BIZNES jest spolszczoną wersją angielskiego określenia shoah-business (hebr. shoah - klęska, nieszczęście, katastrofa; ang. business - interes, handel). Odnosi się on do ideologii bazującej na manipulacji faktami historycznymi i nadmiernym eksponowaniu żydowskich ofiar z okresu hegemonii niemieckiej w Europie, w czasie II wojny światowej w latach 1939-1945. Jej zasadniczym elementem było i jest propagowanie tezy o niepowtarzalnym, tak w sensie jakościowym, jak i ilościowym, charakterze ludobójstwa dokonanego na narodzie żydowskim, a w związku z tym domaganie się od innych narodów (wszystkich rzeczywistych i domniemanych współuczestników mordu na Żydach) zadośćuczynienia materialnego.

Co jest bardzo istotne, aby móc wciąż na nowo podnosić potrzebę zadośćuczynienia, sukcesywnie „rozszerzano” definicję „ocalałych z holokaustu”, wychodząc od rzeczywiście ocalałych, a kończąc na trzecim pokoleniu ich spadkobierców.

Czytaj więcej: Odszkodowania, czy wyłudzenia? Pytania o Shoah biznes

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 21 kwiecień 2015

Odsłony: 3483

^{[Umieszczę parę wyjątków z książki „Czarna Księga masonerii” Guido Grandt, wyd. Wektory, 2010. Związane jest to z faktem, iż np. loża P2 się pięknie odrodziła, tak we Włoszech, jak w Watykanie – no i  za granicami też..}

 ^{O czasach i kulisach śmierci jego wielebności Patriarchy Wszechrusi Nikodema w ramionach papieża Jana Pawła I dn. 6 września 1978 roku – z bliską śmiercią papieża dn. 28/29 września w tle – czytajmy doskonałą książkę „Gość Papieża”  Vladimira Volkoff’a , pisarza o dziwo francuskiego.  Tam główną rolę pełni Wielki Mistrz organizacji „Alveole” , „Lalkarz”.}

^{Dopiero teraz, z książki „Czarna Księga masonerii” Guido Grandt’a , dowiaduję się , że „Lalkarz” to pseudonim Wielkiego Mistrza Loży Propaganda due (P2) , Licio Gelli. Obecna sukcesy BrataΔ Silvio Berlusconi wskazują na nową moc Loży P2. Guido Grandt  nie kryje swych poglądów lewicowych, ale w sferze faktów jest poprawny. MD]}

^{[str. 146 i nn. md]}

---

Guido Grandt   

W tamtym okresie [lata 70-te.  md] istniała jeszcze jedna scena, która ogniskowała wyda­rzenia i była ściśle związana z lożą P2 - Watykan. Po śmierci papieża Pawła VI nastał nowy Pontifex Maximus: Jan Paweł I, patriarcha Wenecji, którego świeckie nazwisko brzmiało Albino Luciani. Był człowiekiem, z którego twarzy nie schodził uśmiech. Nie był to jednak uśmiech sztuczny, wyuczony, lecz wyraz jego prawdzi­wej ojcowskiej postawy i troski, dlatego przeszedł do historii jako "uśmiechnięty papież". "Mały uśmiech jest lepszy od wielkiego przemówienia” powiedział kiedyś, dzięki czemu szybko zdobył miłość wiernych, którzy przyjmowali go wprost eufo­rycznie. Konserwatywni duchowni watykańscy raczej za nim nie przepadali, skoro wyrażał choćby takie opinie: "W Watykanie ciężko dostać dwie rzeczy: szczerość i filiżankę dobrej kawy".

"Papa" Luciani szybko dał do zrozumienia, że woli być pasterzem niż papie­żem i nie pochwala pompy. Zrezygnował na przykład z uroczystości koronacyjnej, odprawił tylko mszę inaugurującą pontyfikat, ponieważ: "Nie chodzi o władzę, lecz o służbę". Luciani marzył o ubogim Kościele dla biedaków. "Jego celem było” napisał David A. Yallop, "przywrócenie Kościoła do pierwotnego stanu, do prostoty i szczerości, do ideałów i przykazań Jezusa Chrystusa".

Luciani był odważny i otwarty, kochał biednych, był człowiekiem ludu i z ludu, nie doceniał jednak sił działających w Watykanie, z którymi musiał się zmierzyć. Jednak, jak wyjaśniał, "bez ryzyka nie da się przeprowadzić żadnych reform". Nie do końca chyba uświadamiał sobie, jak wysokie będzie to ryzyko.

We wrześniu 1978 roku Mino Peccorelli, dziennikarz i mason, który popadł w niełaskę loży P2, opublikował na łamach macierzystego "Osservatore Politico" artykuł pod tytułem Wielka Loża Watykanu, zawierający listę stu dwudziestu jeden nazwisk wysokich rangą prałatów, kardynałów i biskupów, członków watykańskiej loży "Ecclesia". Na liście znajdowali się między innymi Paul Marcinkus i Donato de Bonis, szef IOR, a nawet Pasquale Macchi, sekretarz papieża Pawła VI, a także sekretarz stanu kardynał Jean Villot (w loży znany jako Jeanni pod numerem 041/03, przyjęty w Zurychu 6 sierpnia 1966 roku), osobisty sekretarz Jana Pawła I, "minister spraw zagranicznych" kardynał Agostino Casaroli, kardynał Ugo Poletti, wikariusz Rzymu, kardynał Sebastiano Baggio, przewodniczący Kongregacji Bi­skupów i zastępca redaktora naczelnego "Osservatore Romano”, "tuby Watykanu”. Całe osobiste otoczenie Lucianiego składało się z członków loży P2.

Czytaj więcej: Papież Jan Paweł I - rytualne zabójstwo polityczne ?

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 25 marzec 2015

Odsłony: 3207

Na stronie: http://andrzejduda.pl/os-czasu czytamy że kandydat na Prezydenta Polski też pracował w tym ministerstwie
2006 - MINISTERSTWO SPRAWIEDLIWOŚCI
    Zostałem wiceministrem sprawiedliwości. W resorcie odpowiadałem zalegislację, współpracę międzynarodową, przebieg informatyzacji sądów i prokuratur. Praca wministerstwie oznaczała dla mnie diametralną zmianę. Wcześniej swoją przyszłość wiązałem z życiem naukowym, akademickim.

---

---

  Przypominamy

Jan Bodakowski

Prace archeologiczne mające na celu odnalezienie archiwum Bund kolejny raz podważają zasadność zablokowania ekshumacji w Jedwabnym przez Lecha Kaczyńskiego

W 2001 roku Lech Kaczyński był ministrem sprawiedliwości, a pani Juńczyk-Ziomecka (w latach 2006 – 2010 podsekretarz i sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta Kaczyńskiego), była dyrektorem do spraw rozwoju Muzeum Historii Żydów Polskich. Po jej telefonie Lech Kaczyński przybył na wielogodzinne rozmowy do Muzeum, po których zdecydował o zablokowaniu ekshumacji w Jedwabnym. Decyzja Kaczyńskiego niewątpliwie ostatecznie przekreśliła możliwość obalenia promowanej przez Grossa kłamliwej antypolskiej wersji wydarzeń w Jedwabnym. Decyzje Kaczyńskiego uzasadniano tym, że judaizm nie pozwala na ekshumacje zwłok Żydów.

Dwanaście lat później, podczas prac archeologicznych, prowadzonych w warszawskim parku Krasińskich, mających na celu odnalezienie archiwum Bund (niezależnej od sowietów ale sojuszniczej wobec ZSRR najsilniejszej komunistycznej partii Żydów) nikt nie widzi nic złego w ekshumowaniu szczątków Żydów. Ot taka logika talmudyczna.

Czytaj więcej: Zablokowanie ekshumacji w Jedwabnym przez Lecha Kaczyńskiego