Warto przeczytać

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 21 kwiecień 2015

Odsłony: 3413

^{[Umieszczę parę wyjątków z książki „Czarna Księga masonerii” Guido Grandt, wyd. Wektory, 2010. Związane jest to z faktem, iż np. loża P2 się pięknie odrodziła, tak we Włoszech, jak w Watykanie – no i  za granicami też..}

 ^{O czasach i kulisach śmierci jego wielebności Patriarchy Wszechrusi Nikodema w ramionach papieża Jana Pawła I dn. 6 września 1978 roku – z bliską śmiercią papieża dn. 28/29 września w tle – czytajmy doskonałą książkę „Gość Papieża”  Vladimira Volkoff’a , pisarza o dziwo francuskiego.  Tam główną rolę pełni Wielki Mistrz organizacji „Alveole” , „Lalkarz”.}

^{Dopiero teraz, z książki „Czarna Księga masonerii” Guido Grandt’a , dowiaduję się , że „Lalkarz” to pseudonim Wielkiego Mistrza Loży Propaganda due (P2) , Licio Gelli. Obecna sukcesy BrataΔ Silvio Berlusconi wskazują na nową moc Loży P2. Guido Grandt  nie kryje swych poglądów lewicowych, ale w sferze faktów jest poprawny. MD]}

^{[str. 146 i nn. md]}

---

Guido Grandt   

W tamtym okresie [lata 70-te.  md] istniała jeszcze jedna scena, która ogniskowała wyda­rzenia i była ściśle związana z lożą P2 - Watykan. Po śmierci papieża Pawła VI nastał nowy Pontifex Maximus: Jan Paweł I, patriarcha Wenecji, którego świeckie nazwisko brzmiało Albino Luciani. Był człowiekiem, z którego twarzy nie schodził uśmiech. Nie był to jednak uśmiech sztuczny, wyuczony, lecz wyraz jego prawdzi­wej ojcowskiej postawy i troski, dlatego przeszedł do historii jako "uśmiechnięty papież". "Mały uśmiech jest lepszy od wielkiego przemówienia” powiedział kiedyś, dzięki czemu szybko zdobył miłość wiernych, którzy przyjmowali go wprost eufo­rycznie. Konserwatywni duchowni watykańscy raczej za nim nie przepadali, skoro wyrażał choćby takie opinie: "W Watykanie ciężko dostać dwie rzeczy: szczerość i filiżankę dobrej kawy".

"Papa" Luciani szybko dał do zrozumienia, że woli być pasterzem niż papie­żem i nie pochwala pompy. Zrezygnował na przykład z uroczystości koronacyjnej, odprawił tylko mszę inaugurującą pontyfikat, ponieważ: "Nie chodzi o władzę, lecz o służbę". Luciani marzył o ubogim Kościele dla biedaków. "Jego celem było” napisał David A. Yallop, "przywrócenie Kościoła do pierwotnego stanu, do prostoty i szczerości, do ideałów i przykazań Jezusa Chrystusa".

Luciani był odważny i otwarty, kochał biednych, był człowiekiem ludu i z ludu, nie doceniał jednak sił działających w Watykanie, z którymi musiał się zmierzyć. Jednak, jak wyjaśniał, "bez ryzyka nie da się przeprowadzić żadnych reform". Nie do końca chyba uświadamiał sobie, jak wysokie będzie to ryzyko.

We wrześniu 1978 roku Mino Peccorelli, dziennikarz i mason, który popadł w niełaskę loży P2, opublikował na łamach macierzystego "Osservatore Politico" artykuł pod tytułem Wielka Loża Watykanu, zawierający listę stu dwudziestu jeden nazwisk wysokich rangą prałatów, kardynałów i biskupów, członków watykańskiej loży "Ecclesia". Na liście znajdowali się między innymi Paul Marcinkus i Donato de Bonis, szef IOR, a nawet Pasquale Macchi, sekretarz papieża Pawła VI, a także sekretarz stanu kardynał Jean Villot (w loży znany jako Jeanni pod numerem 041/03, przyjęty w Zurychu 6 sierpnia 1966 roku), osobisty sekretarz Jana Pawła I, "minister spraw zagranicznych" kardynał Agostino Casaroli, kardynał Ugo Poletti, wikariusz Rzymu, kardynał Sebastiano Baggio, przewodniczący Kongregacji Bi­skupów i zastępca redaktora naczelnego "Osservatore Romano”, "tuby Watykanu”. Całe osobiste otoczenie Lucianiego składało się z członków loży P2.

Czytaj więcej: Papież Jan Paweł I - rytualne zabójstwo polityczne ?

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 25 marzec 2015

Odsłony: 3139

Na stronie: http://andrzejduda.pl/os-czasu czytamy że kandydat na Prezydenta Polski też pracował w tym ministerstwie
2006 - MINISTERSTWO SPRAWIEDLIWOŚCI
    Zostałem wiceministrem sprawiedliwości. W resorcie odpowiadałem zalegislację, współpracę międzynarodową, przebieg informatyzacji sądów i prokuratur. Praca wministerstwie oznaczała dla mnie diametralną zmianę. Wcześniej swoją przyszłość wiązałem z życiem naukowym, akademickim.

---

---

  Przypominamy

Jan Bodakowski

Prace archeologiczne mające na celu odnalezienie archiwum Bund kolejny raz podważają zasadność zablokowania ekshumacji w Jedwabnym przez Lecha Kaczyńskiego

W 2001 roku Lech Kaczyński był ministrem sprawiedliwości, a pani Juńczyk-Ziomecka (w latach 2006 – 2010 podsekretarz i sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta Kaczyńskiego), była dyrektorem do spraw rozwoju Muzeum Historii Żydów Polskich. Po jej telefonie Lech Kaczyński przybył na wielogodzinne rozmowy do Muzeum, po których zdecydował o zablokowaniu ekshumacji w Jedwabnym. Decyzja Kaczyńskiego niewątpliwie ostatecznie przekreśliła możliwość obalenia promowanej przez Grossa kłamliwej antypolskiej wersji wydarzeń w Jedwabnym. Decyzje Kaczyńskiego uzasadniano tym, że judaizm nie pozwala na ekshumacje zwłok Żydów.

Dwanaście lat później, podczas prac archeologicznych, prowadzonych w warszawskim parku Krasińskich, mających na celu odnalezienie archiwum Bund (niezależnej od sowietów ale sojuszniczej wobec ZSRR najsilniejszej komunistycznej partii Żydów) nikt nie widzi nic złego w ekshumowaniu szczątków Żydów. Ot taka logika talmudyczna.

Czytaj więcej: Zablokowanie ekshumacji w Jedwabnym przez Lecha Kaczyńskiego

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 21 kwiecień 2015

Odsłony: 2501

Sam zobacz kto (Duda też) głosował za wypłacaniem przez Polskę odszkodowań Żydom za holokaust zrobiony przez Niemców.
http://orka.sejm.gov.pl/Glos7.…/…/59_79/$file/glos_59_79.pdf

---

 Paweł Janowski

W ostatnich dniach temat ludobójstwa niemieckiego z okresu II wojny światowej znowu powrócił na pierwsze strony gazet. Co ciekawe, ale chyba nie zaskakujące, temat wrócił za sprawą wydaje się ignorancji szefa FBI James’a Comey’a. Dlaczego piszę wydaje się? A może chodzi o rozpoznanie reakcji polskiej opinii publicznej? Może… 

Pozwólcie państwo, że przypomnę historię pewnej akcji propagandowo-finansowej, o której już pisałem 9 lat temu na łamach Encyklopedii „Białych Plam”. Przyznam, że jako historyk nie spodziewałem się szybkiego „powrotu” interesującego mnie tematu. W dwóch słowach – chodzi o tzw. Shoah biznes. Poniżej wyjaśnię co konkretnie kryje się pod tym tajemniczym terminem, tak w sferze semantycznej, jak i na poziomie faktów.

Termin SZOAH BIZNES jest spolszczoną wersją angielskiego określenia shoah-business (hebr. shoah - klęska, nieszczęście, katastrofa; ang. business - interes, handel). Odnosi się on do ideologii bazującej na manipulacji faktami historycznymi i nadmiernym eksponowaniu żydowskich ofiar z okresu hegemonii niemieckiej w Europie, w czasie II wojny światowej w latach 1939-1945. Jej zasadniczym elementem było i jest propagowanie tezy o niepowtarzalnym, tak w sensie jakościowym, jak i ilościowym, charakterze ludobójstwa dokonanego na narodzie żydowskim, a w związku z tym domaganie się od innych narodów (wszystkich rzeczywistych i domniemanych współuczestników mordu na Żydach) zadośćuczynienia materialnego.

Co jest bardzo istotne, aby móc wciąż na nowo podnosić potrzebę zadośćuczynienia, sukcesywnie „rozszerzano” definicję „ocalałych z holokaustu”, wychodząc od rzeczywiście ocalałych, a kończąc na trzecim pokoleniu ich spadkobierców.

Czytaj więcej: Odszkodowania, czy wyłudzenia? Pytania o Shoah biznes

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 25 marzec 2015

Odsłony: 4486

Centralny Bank Rosji

Oto następny krok (milowy) w kierunku wyzwolenia Ziemi. Może są to te bardzo ważne wiadomości obiecane wcześniej. Simon Parkes potwierdza tę informację (czytaj na końcu wpisu). 

Posunięcia w kierunku (re)nacjonalizacji najprawdopodobniej były powodem nieudanego zamachu stanu w Moskwie przez prozachodnich oligarchów. Dwa pożary, kilkudniowa nieobecność Putina, przemieszczenia wojsk, ciężarówki pod Kremlem – mogły mieć z tym coś wspólnego.

Putin ma zamiar znacjonalizować Bank Centralny Rosji kontrolowany przez rodzinę Rothschildów w celu ustabilizowania spadku rubla.

Doniesienia z Euro-med.dk: 

Zgodnie z konstytucją, Centralny Bank Rosji należy do obcego państwa – Miasta Londynu (City of London, miasto w mieście – skupisko wielu największych banków) i wykonuje zlecenia z Londynu i Waszyngtonu. Bank ten może drukować pieniądze tylko w powiązaniu z gotówką w walucie obcej, co nie jest wystarczające dla celów Putina. CBR nawet musi kupować obligacje (bezwartościowe) za dolary z zakupu rosyjskiej ropy naftowej, w wyniku czego dolary powracają do Federalnej Rezerwy!

Ponadto Putin jest pod naciskiem Zachodu, który chce go obalić i zastąpić oligarchami o zachodnich poglądach. Tak więc ambasador USA w Moskwie, Tefft, powiedzial bardzo wyraźnie: „Wyprzemy Putina z urzędu i zainstalujemy naszego człowieka jako lidera rządu (nawet wymienił osobę po imieniu) oraz mianujemy nowych ministrów”.

Czytaj więcej: Nacjonalizacja Centralnego Banku Rosji