Warto przeczytać

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 04 marzec 2015

Odsłony: 3435

Ocena użytkowników: 3 / 5

Abyś to zrozumiał, o co tu tak naprawdę chodzi – a to proste – O WPŁYWY (geopolityczne, gospodarcze oraz militarne rzecz jasne) trzeba zacząć w skrócie wszystko od początku. Zapraszam

KONFLIKT

Dlaczego powstały zamieszki w Kijowie? 

21 stycznia 2014 – Ukraiński rząd oficjalnie wstrzymał przygotowania do podpisania umowy stowarzyszeniowej z UE. Przypomnę że jedynym warunkiem przystąpienia Ukrainy miało być złagodzenie kary Juli Tymoszenko i umożliwienie jej leczenia za granicą (m.in w Niemczech). Rada Najwyższa Ukrainy mówi- spadajcie. (nie dziwię się, ponieważ przecież Julia została skazana za działania na szkodę państwa, a UE chce ją wspierać, więc postępowanie Ukrainy jest jak najbardziej logiczne).  Co to oznaczało? Opozycja nazwała to zdradą!

Na Majdanie w Kijowie wyszły rzesze ludzi protestując przeciw decyzji rządu. Ludzie Ci chcą do Europy, integracji z Zachodem, dosyć mając korupcji i tyranii. Ludzie Ci uważają, że dzięki integracji z Unią skończy się owa korupcja -szczególnie na szczeblu państwowym, bieda, poprawią się stosunki socjalne, przyjdzie wsparcie finansowe, które najogólniej mówiąc postawi państwo na równi z krajami członkowskimi. (de fakto ta sama mrzonka co w Polsce, ale to już inny temat). Reprezentantami tej gromady naiwnych, ale uważam mających dobre serce demonstrantów są  Kliczko-Jaceniuk-Tiahnybok. Opozycję to nazywam „miękką”. Dlaczego? Ponieważ gdy Ci próbują zapobiec konfliktowi i starają  się mediacją zażegnać wojnie domowej, a przynajmniej zaostrzenia konfliktu.

Tutaj można jeszcze zaliczyć partię polityczną Swoboda, choć osobiście  uważam, że jest to już koń trojański owej „Łagodnej Opozycji”

Czytaj więcej: Co powinieneś wiedzieć o kryzysie na Ukrainie

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 21 luty 2015

Odsłony: 3358

Ocena użytkowników: 3 / 5

Po dwudziestu latach III RP wiemy na pewno, że sama niepodległość nie wystarcza. Dojrzały naród potrzebuje „taktyki wielkich idei”, potrzebuje wielkiego celu. Polski na bezideowość nie stać

Za nami 25. rocznica wydarzenia, które z wolnością nie miało wiele wspólnego. W zeszłym roku mieliśmy za to 150. rocznicę powstania styczniowego, a więc wydarzenia, które miało tylko jeden sens: walkę o wolność. Jak wiadomo, polskie państwo nie uczciło tej daty należycie, jakby się jej wstydziło. Wzgardziliśmy powstaniem styczniowym, lecz nie pozostało ono bezpańskie. Litewski biznesmen ufundował na Białorusi pomnik upamiętniający ten zryw. Dzieje pozostawiamy odłogiem; zbierają je nasi sąsiedzi – na Białorusi mocnym elementem budowy tożsamości staje się Wielkie Księstwo Litewskie. Tego procesu nie da się już zatrzymać. Można nim jednak – w jakiejś mierze – pokierować i próbować przewodzić.

Potrzeba celu

Po dwudziestu latach III RP wiemy na pewno, że sama niepodległość nie wystarcza. Dojrzały naród potrzebuje „taktyki wielkich idei”, potrzebuje wielkiego celu. Polski na bezideowość nie stać. Geopolityka i nawracający walec dziejów każą Polsce myśleć. Ukraina przypomina, że Polsce się spieszy.

Ogólnie rzecz biorąc, narody możemy podzielić na jednorodne, składające się z jednego ludu i tzw. wielkie narody. Te ostatnie wyłaniają się ze stopu różnych ludów przenikających się warstw etnicznych i kultur formujących w końcu jeden kształt. „Wielki naród jest zawsze w trakcie przyswajania i rozszerzania się. Skoro te procesy zanikną, gdy ustabilizuje się jego ludność, wielki naród traci swą aktywność i obumiera” – pisze Adam Doboszyński.

Czytaj więcej: Krzysztof Tyszka: Wielki naród albo śmierć

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 24 luty 2015

Odsłony: 4361

Ocena użytkowników: 5 / 5

„OKRUCIEŃSTWO POLICJI ŻYDOWSKIEJ BYŁO BARDZO CZĘSTO WIĘKSZE NIŻ NIEMCÓW, UKRAIŃCÓW I ŁOTYSZÓW” !!!

*****

Jeśli mamy wątpliwości, czy teza głoszona przez historyka znajduje uzasadnienie w faktach i zdarzeniach z przeszłości, jedyną drogą ustalenia prawdy historycznej jest sięgnięcie do źródeł historycznych epoki, o której historyk mówi lub pisze. W wywiadzie udzielonym niemieckiej gazecie prof. Krzysztof Jasiewicz powiedział, że holocaust:

nie byłby możliwy bez aktywnego udziału Żydów w mordowaniu swojego narodu. Skala niemieckiej zbrodni była możliwa nie dzięki temu, „co się działo na obrzeżach zagłady”, lecz tylko dzięki aktywnemu udziałowi Żydów w procesie mordowania swojego narodu.

Czytaj więcej: Prawda o zagładzie Żydów podczas II wojny światowej. „Rękoma Żydów zadano śmierć Żydom –...

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 12 luty 2015

Odsłony: 3053

Ocena użytkowników: 1 / 5

Żaden naród nie poddał swojej przeszłości tak bezlitosnej krytyce, jak to uczynili Polacy przez swych historyków; żaden nie okazał tak dobitnie, jak my, że przy wejściu, na nową, racjonalną drogę rozwoju powinno się ściśle oszacować dorobek minionych wieków i wytropić w nich wszystko, co było winą lub błędem. Ten surowy sąd nad samymi sobą, wyższy nad wszelką próżność i słabość wobec własnych przodków, spotkał się z należytym uznaniem zagranicą, i mianowicie w krajach, patrzących na nas bez uprzedzenia (Szwecja). Bo też, co prawda, żaden naród nie przeżył takiego strasznego przebudzenia z wiekowej drzemki, jak my w dobie katastrofy Rzeczypospolitej. Upadek państwa wstrząsnął samopoczuciem narodowym i chwilowo wytrącił z równowagi samowiedzę: w chwilach męczeńskiej ekstazy widzieliśmy w sobie naród wybrany; w przystępie gryzącego żalu czuliśmy się narodem obranym ze wszelkich znamion rozumu, dzielności, wielkości.

Najczarniej spoglądał na dzieje polskie psalmista przyszłości, Krasiński. W pewnym nie drukowanym liście do ojca zakwestionował on wszystkie zalety i zasługi Polaków, nie wyłączając tej, zdawałoby się, niewątpliwej zasługi, jaką oglądały mury Chocimia i Wiednia: ťDobrze gadać obcym o Turkach - pisał -ale w rzeczy samej wojny tureckie nie były u nas owocem rozmysłu, przewidywania, tylko dziełem chwilowym nieodbitej konieczności. Czyśmy przejrzeli, jakby obalić potęgę turecką, czyliż wyprawa pod Wiedeń nie była prostym przypadkiem szczęśliwym?...Ť

Poeta uniósł się i zbłądził. Za wiele on od nas żądał, bo więcej, niż można wymagać od któregokolwiek narodu. W ogóle najłatwiej podważyć każde twierdzenie, zaostrzając je do niemożliwości, a następnie druzgocząc przesadę, dla wywołania wrażenia, że i w twierdzeniu pierwotnym, nie zaostrzonym, nie ma ani szczypty prawdy. Qui nimis probat, nihil probat: dlatego w imię sprawiedliwości wobec samych siebie, chcąc stwierdzić, co w naszej roli dziejowej na Wschodzie było obroną cywilizacji zachodniej, a co nią nie było, należy sprecyzować dokładnie istotę zagadnienia.

Czytaj więcej: Władysław Konopczyński - Obrona kultury zachodniej