Warto przeczytać

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 27 sierpień 2014

Odsłony: 10172

CHCECIE POZNAĆ TROCHĘ PRAWDY , TO POCZYTAJCIE.

  Nic się nie dzieje przypadkowo, a wszystko jest dokładnie sterowane. Wybory prezydentów Ukrainy: Leonida Krawczuka i Leonida Kuczmy przebiegały spokojnie i nikt nie żądał ich ustąpienia przed upływem kadencji. Dlaczego?. Bo OUN i UPA były rozbite i nie było komu mieszać. Ale w tych spokojnych latach, powróciło tysiące nacjonalistów OUN z zagranicy. Jak w 2004 r. wybory wygrał Wiktor Janukowycz, to właśnie Kwaśniewski, pierwszy nie uznał tych wyborów (otrzymał od zięcia Kuczmy milion dolarów), a za nim Unia nie uznała tych wyborów. By nie doszło do takiej rozróby jak dziś, Wiktor Janukowycz ustąpił, a w powtórzonych wyborach wygrał Wiktor Juszcenko. Jak to się odbyło. Ano, postawiono na tym samym Majdanie 200 namiotów, darmowe jedzenie, zablokowano prace urzędów i premiera, płacono za dobę każdemu z Majdanu po 200 hrywien za udział, a USA i diaspora dały na to 400 milionów dolarów.. Jeździli tam i Kaczyńscy, Geremek, Tusk, Wałęsa i Kwaśniewski, który swoim samolotem zawiózł na Ukrainę 30 tysięcy Gazety Wyborczej z artykułem Michnika o poparciu dla Juszczenki.

Z Polski pojechało 10 tysięcy rzekomych wolontariuszy, a faktycznie Ukraińcy mieszkający w Polsce, by agitować na rzecz Juszczenki. No i zrobiono tak, że Juszczenko wygrał. I to miała być DEMOKRATYCZNA - "pomarańczowa" Ukraina. I co się okazało. Juszczenko szybko odrodził na nowo OUN i UPA, Dał im przywileje, manifestowali kilka lat w Kijowie i we Lwowie z pochodniami płonącymi i umacniali powrót UPA na scenę. W takich województwach jak: Lwów, Tarnopol, Stanisławów (Iwano-Frank), Łuck i w Równo i Chmielnicki, wszystkie funkcje we władzach wojewódzkich, powiatowych i miejskich obsadził nacjonalistami z OUN,UPA, policji z okresu okupacji i bojownikami dywizji SS "Galizien".

Czytaj więcej: Internauci o kryzysie na Ukrainie

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 19 sierpień 2014

Odsłony: 5875

Na początku lat siedemdziesiątych byłem uczniem liceum.
Na lekcji poświęconej partiom politycznym w PRL-u, nauczyciel powiedział zdanie, które na zawsze utkwiło mi w pamięci i jeszcze nieraz będzie cytowane jako wzorzec logicznego myślenia.

Stwierdził więc, że chcąc zrozumieć: czym są partie polityczne w naszym kraju – trzeba się cofnąć do przełomu wieków, by wyjaśnić polityczne źródła partii politycznych epoki Gierka.
Pomyślałem wtedy, że mocno przesadził, bo nie ma potrzeby aż tak daleko sięgać. Ale proszę popatrzyć na dzisiejszą scenę polityczną i zauważą Państwo, że jeszcze dziś kontynuowane są tradycje polityczne sprzed ponad stu lat.

Mamy więc – wciąż aktywną endecję (ruch narodowy), pogrobowców prokomunistycznego SDKPiL (Krytyka Polityczna), oraz środowiska nawiązujące do PPS – różnych odłamów (Solidarność Walcząca i środowiska patriotyczne).
A w politycznym tle ukrytych, choć bardzo aktywnych syjonistów (część Krytyki Politycznej i Gazety Wyborczej).

W połowie lat dziewięćdziesiątych, po raz pierwszy stwierdziłem, że grabieżcza polityka światowego kapitału doprowadzi do Trzeciej wojny światowej.
Miliony ludzi pod komunistycznym jarzmem – żywiły nadzieję, że upadek tego zbrodniczego systemu przyniesie im wolność i dobrobyt.
Okazało się jednak, że coś zupełnie innego im przygotowano.
W miejsce komunistycznych tyranów przyjść mieli kapitalistyczni złodzieje.
Najbogatsze w zasoby naturalne państwo świata – Rosja, była w latach dziewięćdziesiątych krajem nędzy milionów osób, złodziejstwa na niespotykaną wcześniej skalę i bezprawia realizowanego pod szyldem Nowego Porządku Świata.

Czytaj więcej: Artur Łoboda: Przyczyny wybuchu Trzeciej wojny światowej

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 27 sierpień 2014

Odsłony: 8377

„W głupocie i tępocie
Żyje się w szczęściu i cnocie” - staropolskie

System edukacji publicznej od zawsze używany jest jako narzędzie indoktrynacji społeczeństwa do aktualnie obowiązującego systemu poprawności politycznej. Państwo chce produkować dzieci, które byłyby na tyle sprytne, aby wykonywać swoją pracę, ale nie tak mądre, by kwestionować władzę.

Starci i mądrzejsi osiągnęli to poprzez stworzenie centralnego systemu edukacji w Polsce od 1774 roku, a zwanego Komisją Edukacji Narodowej, prowadzonej przez agenta Pierre Samuela Du Pointa. Z polskich podręczników znikło to nazwisko, a zamiast niego pojawiły się nazwiska zdrajców i masonów, takich jak biskup Massalski, czy Hugo Kołłątaj, który rabował z braćmi majątek rozwiązanego zakonu O.O. Jezuitow. I co ciekawe, Kościół w Polsce także nie skazał ich na zapomnienie?

Czytaj więcej: Dr Jerzy Jaskowski: Tajne akta CIA, a edukacja. Z cyklu: „Polska istnieje formalnie.”

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 18 sierpień 2014

Odsłony: 5914

Czy musiało dojść do 1-szego września 1939 roku i klęski wrześniowej, wcześniej paktu Ribbentrop-Mołotow, a w następstwie kolejnego rozbioru i zniknięcia państwowości Polski? Oczywiście zakładając krótkowzroczną zdradę naszych sojuszników, która nastąpiła.

   Jeśli zakładać, że Polska jest Mesjaszem Europy i świata, którego posłannictwem było i jest przeciwstawianie się wszelkiemu złu (jakie wtedy reprezentował Hitler), to może tak.

Tylko, że to przeciwstawianie trwało dosyć krótko i porównanie z oporem Francji w 1940 r. wcale nie powinno nikogo pocieszać. Gdyby nie opór Anglii, wspomaganej przez najwytrwalszych z pokonanych narodów Europy, przede wszystkim Polaków oraz poparcie Nowego Świata, to polskie przeciwstawianie okazało by się daremne.

   Jeżeli zaś pogodzić się z myślą, że Polska nie jest krajem zobowiązanym do ogólnoeuropejskiej ofiary i cierpienia za inne narody, to odpowiedź nie jest aż tak oczywista.

    Hitler zdecydował się na realizację planu „białego” (atak na Polskę), dopiero wtedy gdy upewnił się, że Polska nie jest zainteresowana wspólnym „Drang nach Osten” na ZSRR, nawet pod pretekstem antybolszewickiej krucjaty (odmowa przystąpienia do Paktu Antykominternowskiego), a co niebezpieczniejsze dla Hitlera – w przypadku niemieckiego napaści na Francji nie zachowa neutralności i uderzy na walczące na zachodzie Niemcy. („Hitler proponował Polsce sojusz” )

Na takie zagrożenie Fuehrer nie mógł sobie pozwolić.

Czytaj więcej: 1 września 1939 - przeznaczenie czy kaprys historii?