Komentarz polityczny

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 29 maj 2014

Odsłony: 6488

 Tym razem wyszperane są nieco inne.  Poszczególne ich elementy łączy nie tyle czas co temat. Czas spełnia tu inną rolę. Wycinki ułożone są chronologicznie.

10 sierpnia 2013
Burmistrz Zdzieszowic (niem. Deschowitz) w województwie opolskim Dieter Josef Przewdzing ogłosił na łamach  „Polski – Dziennika Zachodniego” wydawanego przez Polskapresse, że chce autonomii Śląska, a ponadto „Wielkopolska i Małopolska też myślą o autonomii i że coś z tego wyniknie”.
[  ...  ]
W 1910 roku w Zdzieszowicach mieszkało 1567 mieszkańców z czego 1202 mówiło językiem polskim, 19 polskim i niemieckim, a 346 niemieckim. W wyborach komunalnych jakie odbyły się w listopadzie 1919 roku na ogólną liczbę 357 głosów oddano 276 na listę polską zdobywając 7 z 9 mandatów. To w tej miejscowości dochodziło do ostrych starć w czasie ostatniego powstania śląskiego. Historia nie interesuje herr Przewdzinga, który sprawuje swój urząd z pieniędzy polskich podatników.
http://wpolityce.pl/polityka/
12 sierpnia 2013
apel Zagozdy: "W związku z Pańskimi ostatnimi wypowiedziami mającymi charakter antypaństwowy i antypolski, zwracam się do Pana z żądaniem podania się do dymisji, zrzeczenia się polskiego obywatelstwa i wyjazdu z Polski. Cynicznie wykorzystuje Pan fakt nieudolności kolejnych polskich rządów i przekonuje, że to Warszawa jest winna śląskiej biedzie, Warszawa rozumiana jako synonim polskości. Mówiąc: „Warszawa decyduje i grabi” niedwuznacznie odbiera Pan Polsce prawo do całego Śląska, a jako przykład stawia – co nie zaskakuje – dobrodziejstwo rządów niemieckich. Przekonuje Pan, że „w Niemczech wszyscy żyją wspólnie i szczęśliwie”. Celowo zapomina Pan o tamtejszej, nieuznawanej i gnębionej przez Berlin, mniejszości polskiej. W przeciwieństwie do niej reprezentowana przez Pana mniejszość niemiecka opływa w Polsce w mleko i miód.

Czytaj więcej: Czy wszystkie te fakty układają się w jakąś całość?

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 12 maj 2014

Odsłony: 9954

 Kaczyński, który jest głównym promotorem walki z Rosją i popierania wszystkiego co Rosji szkodzi – moim zdaniem – po pierwsze nie reprezentował w tej sprawie polskich interesów, a po drugie wykazywał swoja niekompetencję i zaślepienie.

Ukraina na naszych oczach się rozpada jako jednolite państwo. Na wschodzie kraju rozpala się powstanie narodowe tamtejszej ludności, wśród której dominującą grupę stanowi ludność rosyjskojęzyczna.

Lokalne powstania objeły nie tylko miasta wschodniej Ukrainy, ale także Odessę, w której doszło do tragicznych wydarzeń w piątek 2 maja. Prokijowscy manifestanci otoczyli i podpalili budynek związków zawodowych, który był sztabem tzw. separatystów czyli antykijowskich powstańców. Budynek podpalono koktajlami Mołotowa, a wyskakujących ludzi bili bojówkarze – jak twierdzi rosyjska telewizja – z nacjonalistycznej organizacji „Prawy Sektor”, którzy po przewrocie utworzyli Gwardię Narodową i zostali przewiezieni na wschód, żeby tłumić prorosyjskie powstanie. Zginęło 46 osób, jest wielu rannych.

Trwają także walki między wojskiem ukraińskim, które dostało rozkaz z Kijowa odbicia zajętych przez „separatystów” miast – Kramatorska, Sławianska, Doniecka. Leje się krew, rozpala się domowa wojna, której nieuchronnym rezultatem musi być podział Ukrainy.

Obraz jednostronny - obraz nieprawdziwy

w schemacie czarno-białymW relacjach polskich mediów (o których jeszcze będziemy pisać) wydarzenia na Ukrainie od początku, tj. od ubiegłego roku są przedstawiane w schemacie czarno-białym. Buntownicy z Majdanu, którzy obalili legalny rząd – to byli „pokojowi demonstranci” walczący o prawa człowieka. To, ze zajmowali siłą rządowe budynki, że walili w policje butelkami z benzyną to było nic. To były „pokojowe koktajle Mołotowa”.

Wszelkie zło polscy dziennikarze przypisywali byłemu, ale ciągle legalnemu prezydentowi Janukowiczowi. Bez żadnych dowodów polskie media i politycy oskarżali Janukowicza o to, że jest stroną agresywną. Kiedy w Kijowie rozległy się strzały snajperów polscy dziennikarz i politycy orzekli, że to strzeli ludzie Janukowicza. Tymczasem w kilka dni potem minister spraw zagranicznych Estonii w rozmowie telefonicznej z Catherin Ashton stwierdził, że ma dowody na to że strzały padły z budynków zajętych przez demonstrantów. Przemawiały także za taką wersją inne fakty – ofiary z obu stron konfliktu, a także i to, ze Janukowicz nie miał żadnego interesu, żeby w ten sposób prowokować jeszcze gwałtowniejsze zamieszki.

Czytaj więcej: Ukraina w ogniu

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 13 maj 2014

Odsłony: 9045

---

Niewiele o tym w polskich mediach, właściwie nigdzie nie znalazłem takiego materiału, warto jednak przypomnieć, że akcja, którą obecnie wykonuje Włodzimierz Putin wobec Ukrainy jest bardzo podobna do tzw. buntu Żeligowskiego.

O co chodziło w tym buncie?
Otóż  Wilno i Wileńszczyzna przekazane zostały Litwie przez Armię Czerwona, mimo  przewagi ludności etnicznie polskiej. W odpowiedzi na to Piłsudski po cichu nakazał jednemu ze swoich wiernych generałów Lucjanowi Żeligowskiemu, pochodzącemu z Litwy, bunt. Żeligowski stał na czele dywizji Litewsko - Białoruskiej uznawanej przez Polskę za oddziały nieregularne. Jego siły zostały wzmocnione ochotnikami licząc w sumie 14 tys. ludzi.  Wojska Żeligowskiego zgodnie z rozkazem zbuntowały się i wyruszyły na Litwę, były tam drobne starcia z wojskami litewskimi, zwycięskie dla Polaków. Działania Żeligowskiego wsparła Polska partyzantka, ostatecznie militarnie wyprawa kończy się dużym sukcesem.

Czytaj więcej: Putin uczy się od Piłsudskiego

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 08 maj 2014

Odsłony: 9380

Słowo demokracja pochodzi od greckich słów δῆμος - demos – lud oraz κρατέω – krateo – rzadzę. Greckie słowo δημοκρατία – demokratia oznacza rzady ludu (w domyśle – całości, albo przynajmniej większości ludu, a nie tylko skromnego wycinka). Przeciwstawić tej formie rządów można oligarchię – greckie głowo  ὀλιγαρχία oznacza panowanie nielicznych  i pochodzi od wyrazów ὀλίγος oligos „nieliczny” oraz ἀρχή arche „władza”. Jak to się ma do sytuacji polskiej?

Wg oficjalnych wyników wyborów parlamentarnych z 2011 roku wygrała je, a następnie stała się większą partią koalicyjną, Platforma „Obywatelska”, która osiągnęła niemal 40% głosów. Mniejszy koalicjant – Polskie Stronnictwo „Ludowe” zdobył niespełna 8,5% głosów. Czyli że rząd w chwili wyboru miał poparcie 48,5% Polaków? Otóż nie! Albowiem do wyborów poszło zaledwie prawie 49% uprawnionych do głosowania. 51 procent dorosłych Polaków nie spełniło swojego obywatelskiego obowiązku – z różnych powodów, ale dla mnie każdy jest zbyt błachy, żeby uznać go za wystarczający.

Zostawię jednak teraz ten temat. Chciałbym sie bowiem w tym tekście skupić na rozważaniach o tym, czy rządzą nami ludzie wybrani przez demokratyczną większość, czy może reprezentujący mniejszość społeczeństwa. Nawet, gdyby pominąć fakt, że do wyborów nie poszła nawet połowa obywateli, trzeba byłoby uznać, że rząd w chwili wyboru cieszył się poparciem co najwyżej połowy Polaków. Jednak po przeliczeniu ilości głosów na procenty w odniesieniu do wszystkich wyborców, wychodzi jeszcze gorzej. Poparcie dla Platformy w 2011 roku wyniosło troszkę ponad 18%, natomiast dla PSL niemal 4%. Czy partie, które zostały wybrane przez zaledwie 22% społeczeństwa, mają prawo rządzić? Czy mają demokratyczny mandat do sprawowania władzy? Jak to jest demokracja to ja dziękuję za taką demokrację!

Czytaj więcej: W Polsce rządzi mniejszość na przekór większości