Komentarz polityczny

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 08 maj 2014

Odsłony: 9626

Słowo demokracja pochodzi od greckich słów δῆμος - demos – lud oraz κρατέω – krateo – rzadzę. Greckie słowo δημοκρατία – demokratia oznacza rzady ludu (w domyśle – całości, albo przynajmniej większości ludu, a nie tylko skromnego wycinka). Przeciwstawić tej formie rządów można oligarchię – greckie głowo  ὀλιγαρχία oznacza panowanie nielicznych  i pochodzi od wyrazów ὀλίγος oligos „nieliczny” oraz ἀρχή arche „władza”. Jak to się ma do sytuacji polskiej?

Wg oficjalnych wyników wyborów parlamentarnych z 2011 roku wygrała je, a następnie stała się większą partią koalicyjną, Platforma „Obywatelska”, która osiągnęła niemal 40% głosów. Mniejszy koalicjant – Polskie Stronnictwo „Ludowe” zdobył niespełna 8,5% głosów. Czyli że rząd w chwili wyboru miał poparcie 48,5% Polaków? Otóż nie! Albowiem do wyborów poszło zaledwie prawie 49% uprawnionych do głosowania. 51 procent dorosłych Polaków nie spełniło swojego obywatelskiego obowiązku – z różnych powodów, ale dla mnie każdy jest zbyt błachy, żeby uznać go za wystarczający.

Zostawię jednak teraz ten temat. Chciałbym sie bowiem w tym tekście skupić na rozważaniach o tym, czy rządzą nami ludzie wybrani przez demokratyczną większość, czy może reprezentujący mniejszość społeczeństwa. Nawet, gdyby pominąć fakt, że do wyborów nie poszła nawet połowa obywateli, trzeba byłoby uznać, że rząd w chwili wyboru cieszył się poparciem co najwyżej połowy Polaków. Jednak po przeliczeniu ilości głosów na procenty w odniesieniu do wszystkich wyborców, wychodzi jeszcze gorzej. Poparcie dla Platformy w 2011 roku wyniosło troszkę ponad 18%, natomiast dla PSL niemal 4%. Czy partie, które zostały wybrane przez zaledwie 22% społeczeństwa, mają prawo rządzić? Czy mają demokratyczny mandat do sprawowania władzy? Jak to jest demokracja to ja dziękuję za taką demokrację!

Czytaj więcej: W Polsce rządzi mniejszość na przekór większości

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 04 maj 2014

Odsłony: 13491

Dali się Ukraińcy sprowokować przez USA i UE do wszczęcia puczu i usunięcia własnego rządu.
Fakt, był sam Janukowicz prezydentem, który dbał głównie o siebie i swoje prywatne sprawy.  Szybko się dorobił „na posadzie”.
Sęk w tym, że niczym go to nie odróżniało od poprzednich rządów.  Poprzednicy byli równie dobrzy (bądź równie źli).

Kijów jednak pozwolił się prowadzić cudzoziemcom i to oni zdecydowali, że czas na zmianę rządu.  W efekcie, powtórzyła się historia i dotychczasowych oszustów znowu zastąpiła mieszanka oszustów starych i nowych.
Dodatkowo, nasiliły się waśnie narodowościowe.  Ukraińcy nie mają ani odrobinę większego zaufania do nowego rządu powołanego wskutek zamachu stanu niż mieli do poprzedniego.
Duża część wschodniej Ukrainy nie czuje się związana ze swoim krajem.  Mówi na co dzień po rosyjsku, widzi, że wielu za granicą żyje się lepiej, emeryci zarabiają więcej a i pracy po drugiej stronie granicy zdaje się być więcej.

W dodatku Rosja jawi się jako kraj o stabilnej władzy i osiągający sukcesy polityczne i gospodarcze.
Wszechobecna ukraińska korupcja także nie pomaga przekonać do kraju i jego władz.  Dochodzi do tego nasilenie się rosyjskiej propagandy, która wykorzystuje okazję by upiec własną pieczeń.
Stąd też oddolne (i odgórne) starania by oderwać część obecnej wchodniej Ukrainy od reszty kraju.

Zachód wprowadził papierowe sankcje, ponieważ na nic więcej go nie stać. Firmy z UE i USA zainwestowały olbrzymie pieniądze w Rosji i domagały się takich właśnie nic nie znaczących sankcji od swoich rządów.
Pewne grupy w USA postulują sprzedaż broni Ukrainie, Międzynarodowy Fundusz Walutowy (IMF) obiecał już 17 mld dolarów w zamian za zaprowadzenie spokoju i uspokojenie separatystów.

Czytaj więcej: Zachód sprowokował konflikt na Ukrainie, teraz Ukraińcy za to od...

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 04 maj 2014

Odsłony: 14219

Gdyby na Ukrainie pojawił się szef rosyjskiego wywiadu, światowe media biłyby pianę do dziś. Ale o tym że w Kijowie pojawił się John Brennan z CIA mało kto wie. I zapewne nie była to wizyta w celu poznania nocnego życia w stolicy Ukrainy.

Tylko naiwniak, kretyn lub idiota może uwierzyć w to że "pierestrojka" na Ukrainie jest wyłącznie po to aby ulżyć niedoli Ukraińskiej biedoty. Wystarczy tylko przypomnieć sobie Sierpień 80 i losy jego bohaterów: Anny Walentynowicz, małżeństwa Gwiazdów czy Krzysztofa Wyszkowskiego aby pokazać tylko najbardziej znane postaci. W jakiej nędzy żyje reszta bezimiennych bohaterów? Ilu z nich już nie żyje?

Wizyta Dyrektora CIA to pod każdym względem, niezwykle interesujący fakt. Wizyta osoby, która niezwykle rzadko, jeśli w ogóle, pojawiła się na Ukrainie w momencie wielkiego napięcia. Media milczą jak zaklęte, ale jest to wymowne milczenie.

O czym jeszcze nie wiemy? Około trzy czwarte obecnych przedsięwzięć Rosji na Ukrainie jest kosztem tzw. "Zachodu". To co obie wysoce szacowne strony konfliktu robią jest niczym nowym. Podobnie przecież było nie tak dawno w dawnej Jugosławii.

Oderwało się Kosowo od Serbii. Oderwano Krym od Ukrainy. Potwierdziło się też, że demokracja  której przejawem jest referendum, jest tylko wówczas prawdziwa demokracja jeśli potwierdza to, co my chcieliśmy zrobić. Nie oni. Jak do tej pory nikt nie ma odwagi, aby skopiować sprawdzoną przez Unię Europejską praktykę ponownego referendum tam gdzie nie poszło ono po myśli EU. Nie tylko dlatego, że jedyne serwery liczące glosy (jak wielu twierdzi w Polsce) są w Moskwie.

Dopuszczono uzbrojony tłum w Kijowie, do obalenia prawowitej władzy. Zrobili dokładnie to samo w Doniecku.

Czytaj więcej: Agenci i kłamcy czyli kto ukradł władzę w Kijowie

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 29 kwiecień 2014

Odsłony: 10312

Jesteśmy w paskudnej sytuacji i tak naprawdę w zasadzie nie wiadomo co powinniśmy zrobić. Wbrew pozorom, wbrew temu, co mogłoby się wydawać „oczywiste” nic nie jest oczywiste, gdy dobrze się zastanowić nad naszą, polską sytuacją w kontekście tego, co się dzieje na świecie.

Podsumujmy najpierw historię i stan obecny.

Koniec II Wojny Światowej to moment, w którym Stany Zjednoczone Ameryki zaczęły wprowadzać w życie politykę imperialną, która miała na celu dostosowanie świata do potrzeb USA. Sprzeciwiał się temu Związek Radziecki, który miał własny plan stworzenia światowego imperium dostosowanego do własnych potrzeb. Okazało się szybko, że konfliktu interesów nie da się rozwiązać na drodze wojny, gdyż wówczas w zasadzie wszystko przestało by mieć jakikolwiek sens. USA wynalazły więc bezkrwawą, wielozadaniową broń o ogólnej nazwie „wolność”, którą w latach 50 XX wieku rozmieściły na całym świecie wszędzie tam, gdzie mogły i uznały, że może ona zadziałać w konflikcie ze Związkiem Radzieckim. Ta broń, „wolność”, miała różne odmiany: „wolność słowa”, „wolność przedsiębrania”, „wolność przemieszczania się” itp., itd.
Każda z odmian „wolności” uderzała bezpośrednio i celnie w przeciwnika, który nie potrafił znaleźć dobrej parady, szczególnie, że sam posiadał wyjątkowo niewydajny system gospodarczy, przez co musiał się wciąż borykać z poważnymi problemami wewnętrznymi. Związek Radziecki próbował różnych sposobów przeciwdziałania amerykańskiej broni – mobilizując „intelektualistów”, próbując podburzać robotników, organizując i finansując działania terrorystów, podburzając studentów, a na końcu organizując wszędzie, gdzie się dało ruchy „obrońców natury”. Ci wszyscy „zieloni” to była chyba ostatnia próba ZSRR rozłożenia systemu zachodniego. Nieudana próba.

Czytaj więcej: Leczenie dżumy cholerą, czyli imperia dobra i zła.