Ocena użytkowników: 5 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywna
Wielu komunistycznych oprawców uciekło za granicę. Tylko do Izraela wyjechało po marcu 1968 r. ok. tysiąc zagorzałych stalinistów. Niektórzy żyją do dziś. Trzeba ich ścigać i pokazywać ich zbrodnie.
(Stefan Michnik pierwszy z lewej)
Do Szwecji
Funkcjonariusze komunistycznego systemu bezprawia uciekali w różnych kierunkach. Szczególnie upodobali sobie Szwecję. Do tamtejszego soc-liberalnego raju dla zbrodniarzy wyjechał w 1969 r.

ppłk Maksymilian Lityński (Lifsches), razem z żoną Pauliną i synem Adamem. Ten przedwojenny prawnik (w 1933 r. skończył prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie), w stalinowskiej Polsce był zastępcą Naczelnego Prokuratora Wojskowego do spraw szczególnych (1948-50), a następnie wiceszefem Zarządu Sądownictwa Wojskowego.
Raport Mazura, badający na fali “odwilży” przejawy łamania “socjalistycznej praworządności” zarzucił mu szereg przestępstw, m.in. sankcjonowanie wniosków o tymczasowy areszt i zatwierdzanie aktów oskarżenia przygotowanych przez MBP, mimo wiedzy o stosowaniu brutalnych metod śledczych. Ten oprawca w mundurze zmarł w Göteborgu w 1982 r. Pytana o jego losy, Emilia Lityńska (druga żona?) stwierdziła, że dokumentów po nieboszczyku należy szukać w tamtejszej gminie żydowskiej.

Ocena użytkowników: 4 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka nieaktywna

Wołyń 1943. sł. muz. Lech Makowiecki

 Wołyń 1943. sł. muz. Lech Makowiecki. Utwór z płyty "Patriotyzm"

Ocena użytkowników: 5 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywna
Po 123 latach niewoli serce Rzeczypospolitej mogło znowu bić dla niej. W walkach wzięli udział wszyscy mieszkańcy Poznania, bez względu na stan społeczny, materialny czy wykonywany zawód. Dla Powstańców jedyną równością były bagnety, na których przynieśli oni wolność Wielkopolsce. Pamiętając o wysiłku powstańców  i ich daninie krwi, składamy hołd wszystkim uczestnikom powstania. Jednocześnie przypominamy, że Powstanie Wielkopolskie było jednym z nielicznych zwycięskich powstań w naszej historii, dlatego też konieczne jest podkreślenie jego znaczenia dla historii Naszego Kraju.

 

Kim więc byli bohaterowie Powstania Wielkopolskiego? Przede wszystkim ludźmi młodymi, wychowanymi w polskiej kulturze i w umiłowaniu do tradycji narodowych. Cechował ich patriotyzm, poświęcenie, pomysłowość i skuteczność oraz silne pragnienie odzyskania niepodległości. Reprezentowali wszystkie ówczesne stany, środowiska społeczne i zawody. Byli wśród nich aptekarze, adwokaci, lekarze, kolejarze, rolnicy, nauczyciele akademiccy, księża katoliccy, kupcy, ziemianie, robotnicy i rzemieślnicy oraz przedstawiciele wielu innych profesji i grup społecznych.

Oddając należny powstańcom hołd pragniemy przypomnieć, że ogromną rolę w Powstaniu Wielkopolskim odegrała endecja. Narodowi demokraci podkreślali niebezpieczeństwo niemieckie dla bytu narodowego. Chociaż nie byli zwolennikami bezpośredniej akcji zbrojnej, gdyż nie chcieli narażać narodu na niepotrzebne straty, współtworzyli konspiracyjne struktury przyszłego państwa polskiego.

Ocena użytkowników: 4 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka nieaktywna
MUZYKA:
Horytnica - Głos Patriotów - Katyńskie Łzy

Zamordować 15 tys. niewinnych to potworne zadanie, nawet dla najbardziej zatwardziałych oprawców. Stalin zwrócił się do szefa Sowieckiej Tajnej Policji, Żyda Ławrientija Berii. Oni dyskutowali o masowym mordzie i zdecydowali, że to zadanie wykona dominująca grupa żydowskiego aparatu bezpieczeństwa. Dawna nienawiść do Polaków katolików była notorycznie wiadoma.

Ocena użytkowników: 4 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka nieaktywna
Mija kolejna rocznica rozpoczęcia zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego. Był to jeden z nielicznych zrywów zbrojnych w historii naszego kraju, który przyniósł zwycięstwo na wszystkich płaszczyznach: militarnej, politycznej i społecznej. Paradoks polega na tym, że tego zwycięskiego powstania nie świętuje się i nie obchodzi tak hucznie w skali kraju jak innych, przegranych insurekcji. Można nawet pokusić się o stwierdzenie, że to zwycięstwo jest wstydliwie przemilczane. 

Obserwatorowi naszej społeczno – politycznej rzeczywistości rzuca się w oczy fakt, że praktycznie oprócz lokalnych, wielkopolskich władz i mediów rocznica tego zwycięskiego przecież dla Polski powstania, zrywu zbrojnego praktycznie minęła bez echa w skali kraju. Ani prezydent, ani premier nic nie powiedzieli publicznie na temat tej wspaniałej victorii. Ta zdumiewająca prawidłowość trwa już kolejny rok.

Patrząc na to jak w skali kraju gloryfikuje się i celebruje przegrane Powstanie Warszawskie i jak przemilcza się zwycięskie Powstanie Wielkopolskie trudno oprzeć się wrażeniu, że albo Polacy uwielbiają się pławić w cierpiętniczym sosie klęsk, albo komuś zależy, aby  w społeczeństwie podsycać kult bezsensownych, przegranych zrywów. A może i jedno i drugie?