Komentarz polityczny

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 16 maj 2010

Odsłony: 2578

Mówi się, że trzynastka to pechowa liczba, a tymczasem jest wprost przeciwnie. Jakże tu uważać trzynastkę za liczbę pechową, kiedy właśnie 13 maja premier Donald Tusk nie tylko otrzymał w Akwizgranie prestiżową Nagrodę im. Karola Wielkiego, ale również – został udelektowany laudacją wygłoszoną przez samą Naszą Złotą Panią Anielę? Czy tubylczy śmiertelnik, nawet jeśli jest prezesem lokalnej administracji, może dostąpić większego zaszczytu? Nie może, to jasne jak słońce, bo chociaż nagroda ma charakter symboliczny i obejmuje pieczęć miejską, dyplom i czek na 5 tysięcy euro, to przecież nie w tym rzecz, tylko w tym, że stanowi wstęp do dalszej, oszałamiającej, prawdziwie europejskiej kariery.

Premier Donald Tusk otrzymał nagrodę im. Karola Wielkiego za szczególne zasługi dla jedności europejskiej. Polegały one na tym, że Donald Tusk, jeszcze nie będąc nawet premierem, doprowadził do transformacji ustrojowej w Europie, a potem nie ustawał w wysiłkach na rzecz porozumienia i współpracy Rzeczypospolitej Polskiej z jej europejskimi partnerami. Wprawdzie żyją jeszcze ludzie pamiętający, że do transformacji ustrojowej w Europie miał doprowadzić Lech Wałęsa, ale czasy się zmieniają, a zatem – muszą zmieniać się też i bohaterowie naszych czasów. Obecność przy premieru Tusku Andrzeja Wajdy i Normana Daviesa może zapowiadać przyszłe niezbędne korekty historii najnowszej, jeśli oczywiście Ministerstwo Prawdy uzna taką konieczność. Nie jest to wykluczone, bo wprawdzie niezawisły sąd napiętnował książkę Pawła Zyzaka o Lechu Wałęsie, ale już drugi niezawisły sąd oddalił pozew mecenasa Rydygiera, który na tym samym co i córka byłego prezydenta naszego państwa patencie, chciał wydębić sobie odszkodowanie i listek do wieńca sławy. Wtedy Andrzej Wajda nakręciłby długometrażowy film pod tytułem, dajmy na to, „Człowiek z plasteliny”, w którym wyeksponowałby niebywałą plastyczność premiera Donalda Tuska, która objawiła się nie tylko podczas „nocnej zmiany” w roku 1992, ale i później, zwłaszcza później.

Czytaj więcej: Stanisław Michalkiewicz - MCDonald w Służbie Bezpieczeństwa

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 14 maj 2010

Odsłony: 8710

Donald Tusk odebrał w Akwizgranie nagrodę Karola Wielkiego i z tej okazji wysłuchał sporo miłych słów. Wygłosiła je osobiście kanclerz Angela Merkel. Według niej, Tusk jest jednym z tych Europejczyków, bez których „integracja byłaby jeszcze dziś tylko ideą”.

Pierwsza myśl jaka przychodzi po tym wydarzeniu, to fakt, że jest swoistym paradoksem, iż w tolerancjonistycznej i zateizowanej Unii Europejskiej przyznawana jest nagroda nazwana imieniem chrześcijańskiego rycerza, który nie patyczkował się z muzułmanami.

Druga refleksja jest taka, że Tusk za darmo tej nagrody z rąk swojej przełożonej nie dostał. Wszak jego rząd po rozwałce stoczni i przemysłu zorientowanego na sektor okrętowy doprowadził do degrengolady polskiego kolejnictwa. Wszak zapowiada się upadek kilku spółek kolejowych, a będąca w ręku niemieckiego państwa Deutsche Bahn wchodzi jak w masło w nasz rynek kolejowy. A on jest niemały. Oprócz infrastruktury jest rynek liczący 281 milionów pasażerów rocznie. To łakomy kąsek dla niemieckiego przewoźnika. Prorocza więc wydaje się być reklama połączenia Warszawa- Berlin firmowana przez Deutsche Bahn, która widnieje na bilboardach na terenie całego kraju: „Berlin w bliższej perspektywie”.

9 maja we wpisie „Dzień Zwycięstwa, czyli SLD-BND” pisałem o niemieckiej strategii prowadzenia polityki zagranicznej poprzez regionalizację. Regionalizacja jest instrumentem, którym Berlin doprowadza do dezintegracji państw w Europie Środkowo- Wschodniej. Jej wielkim zwolennikiem i wykonawcą tej koncepcji w Polsce jest właśnie Tusk. Nie kto inny, tylko on w 1995 roku nawoływał do „buntu prowincji” przeciw politycznej stolicy- Warszawie.

Czytaj więcej: Na Krzyż Żelazny Donek się nie załapał