Państwo

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 30 lipiec 2009

Odsłony: 2610

Izabela Brodacka-Falzmann
Nic tak nie wkurzało komuny jak ludzie, którzy potrafili sobie poradzić sami- bez donoszenia, pisania wierszy o Stalinie i sławienia przodującego ustroju. Negatywnym bohaterem mediów byli wówczas nie tylko ziemianin czy fabrykant, lecz również badylarz i straganiarka. Nie biorę do ręki Przekroju nie tylko dlatego, że nie odpowiada mi profil tego pisma. Uświadomiłam sobie źródło szczególnej odrazy do tego tytułu. Nie mogę Przekrojowi zapomnieć umizgów do ćwierć-inteligenckiego lewactwa oraz Augusta Bęcwalskiego ośmieszanego jako porte-parole drobnomieszczaństwa. Czyli poniżania ludzi, którzy od początku odrzucili komunistyczne brednie i próbowali przeżyć nie wysługując się władzy.
Jak się okazuje nasi liberałowie spod znaku PO też bardzo nie lubią kupców, handlarzy i drobnych przedsiębiorców. Wypowiedzieli im wojnę we wszystkich miastach Polski.
Obserwowałam niedawno akcję brutalnego pacyfikowania przez 8 funkcjonariuszy policji i straży miejskiej dwóch wątłych chłopaczków, którzy usiłowali sprzedawać jarzyny na rogu Hożej. Nie zdziwiłabym się gdyby na przyszłość zajęli się kradzieżą. Złodzieje mają w naszej dzielnicy stanowczo więcej szans.

Czytaj więcej: DEJA VU

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 30 lipiec 2009

Odsłony: 2670

Ach, jak przyjemnie publicyście, kiedy jego twierdzenia na temat prawdziwego kształtu naszej młodej demokracji nieoczekiwanie potwierdzi sam niezawisły sąd! Bo właśnie niezawisły sąd ponownie uniewinnił p. Andrzeja Milczanowskiego z zarzutu, iż 21 grudnia 1995 roku ujawnił tajemnicę państwową, informując z trybuny sejmowej, iż Józef Oleksy był agentem rosyjskiego wywiadu. Warto podkreślić, że niezawisły sąd nie zajmował się rozstrzyganiem, czy informacja przedstawiona przez ówczesnego ministra spraw wewnętrznych, p. Milczanowskiego jest prawdziwa, czy nie, a tylko – ujawnieniem tajemnicy. Tak czy owak, orzeczenie niezawisłego sądu jest kolejną poszlaką, świadczącą, iż prawdziwą konstytucją III Rzeczypospolitej nie jest konstytucja z 1997 roku, tylko kilka uzgodnionych na gębę przy okrągłym stole prostych zasad, wśród których najważniejsza wydaje się zasada: „my nie ruszamy waszych, wy nie ruszacie naszych”.

Czytaj więcej: My nie ruszamy waszych, wy nie ruszacie naszych

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 30 lipiec 2009

Odsłony: 6182

Wzywamy, jako obywatele RP, do niezwłocznego podjęcia obowiązków ochrony suwerenności i interesów państwa polskiego w UE oraz przestrzegania Konstytucji.

Czy niemiecki Fedaralny Trybunał Konstytucyjny pogrzebał Traktat Lizboński? Raczej nie. Z pewnością swoim wyrokiem z 30 czerwca przypomniał jednak wielu europejskim politykom o czymś, o czym w zapale pogłębiania intergracji europejskiej wydawali się zapominać: że to nie międzynarodowe instytucje, ale suwerenne państwa mają wyłączne prawo decydować o tym, w jakim tempie i na jakich zasadach może przebiegać integracja. Wynika to jasno z konstytucji Niemiec – państwa najżywotniej zainteresowanego zacieśnianiem unijnych więzi. Stąd wyrok z Karslruhe, nakazujący uchwalenie specjalnej ustawy wzmacniającej rolę niemieckiego parlamentu w podejmowaniu decyzji na szczeblu unijnym. Bez nowego prawa, gwarantującego suwerenność Niemiec, Traktat Lizboński nie będzie mógł być ratyfikowany.

Zdaniem wielu prawników, wyrok z Karlsruhe otwiera nowe możliwości także przed Polską. Bo nie ma powodu sądzić, że tylko Niemcom przysługuje w Unii prawo do ochrony swojej suwerenności.

Czytaj więcej: List do polityków w sprawie zabezpieczenia suwerenności Polski

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 29 lipiec 2009

Odsłony: 2302

Oświadczenie w sprawie narastającej brutalności i arogancji władzy.
     W ostatnim czasie doszło do szeregu gorszących scen na ulicach Warszawy, w których z jednej strony brali udział zdesperowani robotnicy stoczniowi i drobni kupcy warszawscy, a z drugiej strony reprezentanci bezdusznej i nieczułej na potrzeby społeczne władzy. W konfrontacji między obiema stronami łatwo można było zauważyć ogromną dysproporcję sił. Manifestanci broniący miejsc pracy zapewniających utrzymanie wielu tysiącom ludzi, dysponowali jedynie przekonaniem o słuszności swoich racji i ufnością w to, że rząd wreszcie dostrzeże ich problemy. Natomiast aparat władzy reprezentowany był przez komorników i uzbrojone po zęby, liczne zastępy policyjne wspomagane przez najemników z prywatnych agencji ochrony.

Czytaj więcej: Polityka bieżąca - oświadczenie .