Warto przeczytać

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 02 marzec 2013

Odsłony: 7199

Najwięcej złota należy do Stanów Zjednoczonych. Amerykańskie rezerwy sięgają 8 133 ton. Zdestabilizowanie czegoś tak pewnego ekonomicznie jak podstawowy depozyt złota świata wydawałoby się pomysłem nierealnym. Tymczasem udało się tego dokonać już co najmniej 10 lat temu.

W USA sfałszowano miliony sztabek złota, których wartość ocenia się na sumę 600 miliardów dolarów. Sprawa wyszła na jaw w październiku 2009 roku kiedy to Chiny, zakupiwszy około 5700 sztabek złota, każda o wadze 400 uncji, zbadały sztabki, które według oficjalnych dokumentów zostały wysłane bezpośrednio z amerykańskiego skarbca złota w Fort Knox . Okazało się, że ich rdzeń to sztabka wolframowa – wolfram jest metalem o wadze niemal równej złotu – jedynie pokryta zewnętrzną warstwą prawdziwego złota.

Dochodzenie w tej sprawie ujawniło, że przed około 15 laty, w czasie administracji prezydenta Clintona w jednej z fabryk na terenie USA z 16 tysięcy ton wolframu wyprodukowano od 1,3- 1,5 miliona sztabek wolframu. Sztabki wolframowe pokryto następnie warstwą złota, po czym około 640 tysięcy takich wolframowo-złotych falsyfikatów przesłanych zostało do skarbca w Fort Knox. Jak twierdzą źródła chińskie, pozostałe z tak wyprodukowanych sztabek, czyli nawet do 860 tysięcy, zostało upłynnionych na globalnych rynkach złota i światowych giełdach.

Nb. o znalezieniu w zasobach bankowych Niemiec sfałszowanej sztabki wolframowo-złotej doniosła swego czasu niemiecka stacja telewizyjna ProSieben.

Wolfram jest metalem bardzo tanim ($30 za funt, podczas gdy funt złota to $12 000 ) Wolfram posiada również niemal identyczną jak złoto gęstość (ok. 19.3 g/cm3), co sprawia, że sztabka złota i wolframu waży niemal tyle samo. W przypadku zastosowania na przykład zwykłej stali, sztabka o tych samych wymiarach ważyłaby prawie 3 razy mniej niż prawdziwa sztabka złota. Przekonał się o tym niedawno centralny bank Etiopii, gdy w 2008 roku próbował sprzedać złoto rządowi Południowej Afryki – dostawa została zwrócona gdy okazało się, że zawiera sztabki złota wykonane ze stali, jedynie pokryte warstwą złota.

Sztabki złota przekazane z amerykańskiego skarbca bankowi Chin, były właśnie sztabkami wolframu pomniejszonymi o około 1,5 mm z każdej strony i z nałożoną 1,5mm warstwą złota.

Czytaj więcej: Nie wszystko złoto, co się świeci.

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 25 luty 2013

Odsłony: 6119

Do każdego rzekomo „zbawczego” programu trzeba przyłożyć triadę: BÓG – WŁASNOŚĆ – OJCZYZNA , taki wzorzec z Sevres.

BÓG – WŁASNOŚĆ – OJCZYZNA  - a wszystko co ponad to – to głodne kawałki. 

Im bliżej jest czegoś, o czym nie wiemy, a co jednak przewidujemy, pojawiają się liczne zbawcze programy, nawołujące do. Z para królem włącznie. Nie będę wyliczać – wszyscy tutaj jesteśmy raczej zorientowani a także czytamy Nowy Ekran. Po którym owe programy hasają obficie. Po 23 latach od Okrągłego Stołu większość z nas, szczerze przecież zatroskanych o Ojczyznę, doszła do słusznego wniosku, że scena polityczna jest właśnie tylko sceną, aktorzy grają ustalone role, czasami każą nam klaskać i nazywa się to wyborami,  lecz to i tak nie ma najmniejszego znaczenia dla przebiegu akcji. Gdy coś w życiu oficjalnym  idzie nie tak – inspicjent wyciąga rozporządzenia rządowe i koniec dyskusji.

Są jednak momenty, gdy akcję trzeba nieco podkręcić, by publiczność nie opuściła teatru. Bo przecież aktorzy żyją wyłącznie ze sprzedanych biletów; bez publiczności byliby nikim.

Nie mamy naturalnie najmniejszego wpływu na inspicjenta i aktorów, a także na akcję. Ale… nie musimy kupować każdego programu tego teatru. Możemy nie przyjść na przedstawienie, gdy program będzie do kitu – po prostu. A do kitu są wszystkie programy, również i te obficie hasające po portalach, w tym i Nowym Ekranie.

Czytaj więcej: BÓG – WŁASNOŚĆ – OJCZYZNA i głodne kawałki, czyli moje oczekiwania co do narodowców i warunek...

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 25 luty 2013

Odsłony: 10184

Yurko

W śledztwie blogerskim ("ścieżki" - FYM, Yurko, Clouds, MMariola, Krzysztof P... i kliku innych) ustalono, że inscenizacja przy Siewiernym nazywana też maskirowką lub imitacją katastrofy - była FAKTEM. Udowodniono to na wiele sposobów dociekliwością i mrówczą pracą. U podstaw tych analiz są opracowania inż K. Cierpisza (zamach.eu, http://zamach.eu/130213/Untitled_1.html ), i dokumenty opracowane przez prof. M. Dakowskiego ( http://dakowski.pl//index.php?option=com_content&task=view&id=7347&Itemid=138438434240 , - Informacje, jakie można uzyskać metodami logiki i fizyki o Zdarzeniu Smoleńskim ).

Udowodniono, że samolot w układzie w jakim leżał musiałby wykonać salto i podziemną beczkę co fizycznie nie jest możliwe, tym bardziej po wybuchach. Ustalono, że od godzin rannych i w dniach poprzedzających rzekome zdarzenie dnia 10 kwietnia rozłożono kilka elementów (np. ogon, statecznik z szachownicą..), a potem zaczęto dodawać nowe elementy złomu lotniczego i zmieniano lokalizację już wcześniej ułożonych fragmentów o wiele metrów.

Złomu lotniczego zamiast ubywać, przybywało (świadkowie mówili, że zaraz zabierano i grupowano fragmenty). Widoczne to jest na wielu zdjęciach wykonanych w kolejnych dniach po tzw. katastrofie. I że miało się to nijak do zawartości tego co zalega na Siewiernym. Wręcz rozciągnięto plac po "katastrofie" o drugą długość, inną niż wskazują to mapy satelitarne (na podstawie analizy porównawczej zdjęć z mapami satelitarnymi). Przede wszystkim nie wyjaśniono dotąd w jaki sposób znalazły się tam ciała Ofiar, skoro na początku, tuż "po" rzekomym upadku samolotu ciał tych nikt nie widział (jeśli myślimy o rządowym tupolewie). Wszelkie relacje o leżących ciałach dotyczą godzin późniejszych niż podawany czas "katastrofy".

Raport Anodiny i w części RKM (Raport komisji Millera) są zapisami mistyfikacji, a ZP bada tę mistyfikację w taki sposób, żeby skonstruować z niej prawdziwe zdarzenie.

Tą samą ścieżką (ruską) za ZP podążają dziennikarze śledczy z kręgów GP i reżyserka A. Gargas.

Czytaj więcej: Perełki Raportu Millera

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 23 luty 2013

Odsłony: 14416

 Przypominamy

Prezentujemy tekst, którego autorem jest poseł na Parlament Europejski i przewodniczący Brytyjskiej Partii Narodowej (BNP) Nick Griffin. Materiał zamieszczamy ze względu na jego bardzo cenną zawartość analityczną, dotyczącą kwestii prawdziwej władzy nad tworem zwanym Unią Europejską. Bez zbędnego rozwodzenia się na wstępie – zapraszamy do lektury.

*   *   *

Co stoi za nieustanną napaścią Unii Europejskiej na wolności i tożsamości Brytanii oraz doprawdy wszystkich narodów Europy? Jest to jedno z najważniejszych, realnych zapytań politycznych naszych czasów.

Dla Daily Express i plastikowych patriotów z UKIP (Partia Niepodległości Zjednoczonego Królestwa – przyp. tłum.), odpowiedź jest zsumowana w jednym słowie: Bruksela.

Teraz, oczywiście, Komisja Europejska i Parlament są ważnymi elementami maszynerii Projektu federalistycznego. Jednak są one zasadniczo częściami wykonawczymi – instytucjami, które wykonują oślą robotę, a nie ludźmi, którzy tę robotę planują.

By dowiedzieć się, kto rzeczywiście zapewnia ogólną motywację oraz kierunek Projektu Eurofila, musimy spojrzeć nie na jego rozpoznawalnych urzędników, lecz na ich zwolenników i na zwolenników tych zwolenników.

Nie jest to łatwe pole dociekań, lecz jest ono jednym z tych, na temat którego członkowie mojego (ironicznie) finansowanego przez UE zespołu badawczego rozwijają coraz obszerniejszą wiedzę. Jako że to robią, rozumiemy coraz bardziej i bardziej, dlaczego UKIP oraz podobni konserwatywni eurosceptycy przez małe „e” unikają tego obszaru.

Federalistyczna grabież władzy

Czytaj więcej: Kto tak naprawdę stoi za unijną grabieżą władzy?