Komentarz polityczny

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 06 czerwiec 2015

Odsłony: 10032

Ocena użytkowników: 5 / 5

„Nad Wisłą nie jest źle

-...bo mogło być gorzej.”

Wybory prezydenta Polski, a właściwie ich pierwsza tura widziane z USA a później obserwowane w Polsce to zupełnie inne doświadczenie. Nigdy nie przypuszczałem, że mogę mieć tak różne odczucia i refleksje obserwując pierwszą część wyborów w New Jersey a następnie lądując w Warszawie wszystko wygląda znacznie inaczej. Codzienny dostęp do polskiej telewizji dla mnie, kogoś przybywającego z daleka był po prostu szokujący. Beznadziejność reklam wyborczych, czy banalność debaty prezydenckiej między Dudą i Komorowskim była absurdalna. Dla kogoś takiego jak ja, osoby, która od 28 lat, niemal systematycznie świadomie unika polskiej propagandy, zetknięcie się z realiami polskiego narodu jest swego rodzaju szokiem, wynikającym z niedowierzania, że my, jako naród ciągle nabieramy się na to samo. Te same metody, podobne hasła i ci sami ludzie budzą nasze zaufanie. Nie mogę zrozumieć, że przez tyle minionych lat, tyle rozczarowań i tyle przegranych spraw narodowych i społecznych nie nauczyło nas niczego. Chciałoby się napisać, że prawie nic się nie nauczyliśmy, jako naród. Prawie to byłoby pochlebstwo. Niczego nie nauczyliśmy się to brutalna prawda!.

Polacy przegrali wybory..

Przegrana Polskiego narodu odbyła się już w pierwszej turze wyborów. Przegraliśmy kolejny raz, bo nie potrafimy, jako naród wystawić ani wybrać swojego kandydata. Przegrywamy, bo znów stajemy przed wyborem „mniejszego zła”, które w naszym przypadku jest tylko przedłużeniem cierpienia narodu i agonii państwa Polskiego. Frekwencja wyborcza w pierwszej turze świadczy tylko o tym, że jako naród jesteśmy w głębokiej apatii. Nie ma już znaczenia, jaki był procent głosujących w drugiej turze. To czy ktoś zagłosował na któregoś z kandydatów czy pozostał w domu, w tym przypadku jest sprawą drugorzędną.

Czytaj więcej: Niebezpieczne jutro.

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 02 czerwiec 2015

Odsłony: 2770

Tylko dlaczego tak mało mówi się o tym w Polsce?

Wiosna tego roku, oprócz starych problemów zwiazanych z Bliskim wschodem i Ukrainą przyniosła jednak kilka bardzo pozytywnych wiadomości.

W kwietniu Moskwę odwiedziła pani Prezydent Argentyny Cristina Kirchner i zawarła mnóstwo porozumień handlowych.
Następnym ciekawym wydarzeniem byla wizyta chinskiego premiera w Brazylii, gdzie zawarto porozumienia na 53 mld$.
Razem daje to 250 mld$ zaplanowanych na następne dziesięć lat. Wiekszość tych pieniędzy zostanie zainwestowana w infrastrukturę. Takim sztandarowym projektem ma być budowa kolei łączącej Atlantyk z Pacyfikiem, skąd będzie można eksportować brazylijskie (i nie tylko brazylijskie) towary do Azji.
Sama budowa lini, łączącej brazylijski port Santos z peruwiańskim Ilo będzie już wielkim wydarzeniem gospodarczym.
Budowa kanału w Nikaragui, większego i głębszego niż Panamski to następny przykład gwałtownego rozwoju krajów BRICS, które skutecznie wkładają kij w szprychy dotychczasowemu hegemonowi czyli USA razem z jego, bliskim już upadkowi systemem finansowym opartym na drukowaniu zielonych papierków bez pokrycia a slużących w wiekszości do finansowania łupieżczych wojen USA.

Czytaj więcej: BRICS się rozwija a Imperium Chaosu zwija

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 02 czerwiec 2015

Odsłony: 3160

„Ktoś poważniejszy”…

Tak jak regułą w III RP było dobieranie ministrów spraw zagranicznych wg jasnego klucza etnicznego – tak ministrami finansów przeważnie zostają tu socjopaci z rozdętym ego i ewidentnym, mówiąc fachowo p…m na tle swego geniuszu i jedynej racji. Czasem dawało to efekty całkiem niezłe dla gospodarki (jak w przypadku Grzegorza Kołodki), czasem komiczne (jak przy Janie Jacku Antonym Vincent-Rostowskim), ale u samego zarania „nowej Polski” – śmiertelnie wręcz groźne, kiedy to pierwszym z grona szaleńców z liczydłami został ówczesny docent Leszek Balcerowicz. [Też zresztą „etniczny” – admin]

Powrót tego upiora (cieszący sieroty po Samoobronie, tak przywiązane do leitmotivu swego świętej pamięci lidera…) wynika z dwóch okoliczności: pojawienia się w polityce pokolenia, któremu można wmówić, że po prostu po 1989 r. „inaczej się nie dało”, po drugie zaś – z prostej konstatacji, że JKM i „Gazeta Wyborcza” przez 25 lat tak skutecznie nauczyli Polaków, że liczą się tylko egoizm i wolny rynek – że owoce tych lekcji może dziś zebrać „ktoś poważniejszy”.

Od zawsze na spotkaniach otwartych z ekonomistami pojawiali się bardzo podobni do siebie młodzieńcy, zadający „pytania podchwytliwe”, w rodzaju dociekania potrzeby całkowitego zniesienia podatku dochodowego, likwidacji przymusu ubezpieczeń itp. Gdy „Wielcy” zbywali takich natrętów – w końcu padała sakramentalne „a co Pan Profesor myśli o programie JKM?”, na co „Wielki” z mniejszym lub większym zniecierpliwieniem rzucał równie rutynowe „kabaretem się nie zajmuję!”. I wszystko biegło sobie swoim trybem – aż liczba pytających młodzieńców urosła do wielkości interesującej wyborczo.

Czytaj więcej: Konrad Rękas: Rok świstaka

Szczegóły

Kategoria: Komentarz polityczny

Opublikowano: 31 maj 2015

Odsłony: 2341

Polska rozwijała się szybciej poza UE. Zbiednieliśmy przez Unię - pisze w "Uważam Rze" Tomasz Cukiernik