Państwo

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 28 październik 2009

Odsłony: 2226

Każda epoka ma swój ideał. Swój ideał ma też każde środowisko. Właśnie wspólnota ideałów jest spoiwem środowisk, nawet jeśli ideałem jest, dajmy na to, róbmy sobie na rękę, albo – powiedzmy – wypić i zakąsić i grunt, żeby zdrowie było. Ideały bowiem wcale nie muszą być wzniosłe, przeciwnie – im podlejszy ideał (podlejszy ideał – czy to nie piękne?), tym większe ma powodzenie. Czyż trzeba lepszego dowodu, niż utrzymująca się na niezmiennie wysokim poziomie popularność Platformy Obywatelskiej i rządu pana premiera Tuska? Inna rzecz, że nie jest pewne, czy przyczyną tej popularności nie jest z jednej strony sytuacja, że na bezrybiu i rak ryba, a w kraju ślepców jednooki jest królem, a z drugiej zdominowanie naszego społeczeństwa przez rzesze półinteligentów, którzy są na tyle inteligentni i spostrzegawczy, by zauważyć, iż są zaledwie półinteligentami i główną ich troską jest ukrycie tej wstydliwej okoliczności. Najbezpieczniejszym sposobem jest śpiewanie w chórze i dlatego lewica polityczna z reguły jest lepiej zorganizowana, niż prawica. Ale lewica nie jest jeszcze ideałem. Ideałem są tajniacy ze swoimi konfidentami. Skompletowane w ten sposób chóry mogłyby konkurować nawet z anielskimi – oczywiście tylko pod względem zdyscyplinowania i koordynacji, bo przecież nie repertuaru.

W ten sposób dochodzimy do personifikacji ideału, bo - jak zauważył jeden z bohaterów poematu „Towarzysz Szmaciak”, niejaki Rurka – „poezji nikt nie zji”, a ideał w postaci czystej, niechby nawet najbardziej plugawy, jest jednak rodzajem poezji. No dobrze, ale w kim zazwyczaj personifikują się ideały? Wydaje się, że ideały personifikują się w szlachcie. Na przykład z połączenia ideału barbarzyństwa, jakim – co tu ukrywać – w tzw. „wiekach ciemnych”, a i później też, charakteryzowali się mieszkańcy Europy z ideałem chrześcijańskim, wykształcił się etos rycerski, czyli owszem - kult siły – ale w służbie słabości. Obowiązkiem rycerza bowiem była obrona wdów i sierot, a więc osób w ówczesnym społeczeństwie najsłabszych, bo pozbawionych silnego oparcia w rodzinie. Jak tam bywało w konkretnych przypadkach, to inna sprawa, bo przecież wśród rycerstwa byli też rycerze-rabusie, ale nawet ich istnienie ideału jako takiego nie podważało, bo świadczyło tylko, że raubritter sprzeniewierzył się swemu rycerskiemu ślubowaniu, jakie składał podczas obrzędu pasowania, podobnie jak pan prezydent Lech Kaczyński – prezydenckiej przysiędze.

Czytaj więcej: Nasza szlachta

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 27 październik 2009

Odsłony: 2164

IF
Kamiński zarzuca Tuskowi mijanie się z prawdą - Tusk szefowi CBA zwykłe kłamstwo. Wzajemnie zarzucają sobie również kłamstwo Pitera i Boni. Jeżeli powstanie komisja śledcza będzie musiała posługiwać się jakąś definicją prawdy. Pozwolę sobie przytoczyć definicje, które miałam okazję usłyszeć z ust polityków w ciągu ostatnich dwóch dni.
            Karpiniuk: „Proponuje nam się różne ćwierć prawdy, a prawda leży tam gdzie leży”.
Karpiniuk stosuje klasyczną definicję idem per idem w wersji siermiężnej. Chłop to chłop, baba to baba, złodziej to złodziej, prawda to prawda. Jest to bardziej przejaw bezradności intelektualnej niż poczucia oczywistości.
 Prawda według antagonistów Karpiniuka jest (jak prawdopodobieństwo) liczbą z przedziału obustronnie domkniętego <0,1>. Jeżeli na przykład temu, co mówi pani Pitera przypiszemy liczbę 3/11 a temu, co mówi Boni 4/13 to rację ma Boni. A przecież w naszej kulturze cały system prawny oparty jest jak dotąd na ocenie „zero-jedynkowej” , a prawników też uczy się na studiach wyłącznie logiki dwuwartościowej.
            Żelichowski: „Będziemy głosować, która prawda jest bardziej prawdziwa”.
  W demokratycznym społeczeństwie prawdę ustala się drogą głosowania. Jeżeli parlament przegłosuje tezę, że aborcja w 8 miesiącu ciąży nie jest morderstwem, to znaczy, że nie jest, a przestępcą staje się ten, kto ośmiela się twierdzić inaczej. Jeżeli Akademia Nauk w demokratycznej procedurze ustali, że Ziemia jest płaskim krążkiem, który niosą na grzbietach trzy słonie, będziemy tego uczyć dzieci w szkołach. Prawda- jak zło- podlega również stopniowaniu. Nic dziwnego, jeżeli –jak wyżej- możemy przypisać jej pewien ułamek.

Czytaj więcej: Prawda przeciw prawdzie

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 27 październik 2009

Odsłony: 2390

Guru Tusk

Gdzie te czasy, gdy polityką w Polsce, u zarania transformacji, targały spory ideologiczne.  Z jednej strony rozgrzewane były chęcią zlustrowania i wyczyszczenia postkomunistycznej ojczyzny z czerwonej pajęczyny, z drugiej stopowane przygniataniem Polski grubą kreską przez dawnych KOR-owców i paniczna ochrona Polski, przed wydumanym zagrożeniem nacjonalizmu i wprowadzenia państwa wyznaniowego.

Po wielu latach ideologie zostały zastąpione przez marketing, zagrywki socjotechniczne i public relations, które z polityki wyeksmitowały wszelkie idee i ideologie, uznając za niemodne i nieatrakcyjne. Idea jest mistyczna, więc niewidzialna i nienamacalna, nie można jej kupić ani sprzedać. Nie można jej też pokazać, trudno ją naświetlić i nakreślić, ewentualnie można zrealizować, to jednak jest zbyt pracochłonne, zatem też niemodne, w czasach gdy wszystko musi być szybko, łatwo i lekko.
Zaczęto zatem tworzyć wielką grę pozorów, pełną markowanych ruchów i symulowanych poczynań, podczas których mieliśmy odnosić wrażenie, że w naszym kraju dzieje się naprawdę wiele, skoro nad zapracowanymi politykami unosi się ciągle tak wielki tabun kurzu. Ilekroć jednak kurz opadał, okazywało się, że jak ściernisko było tak jest nadal. I gdzie to obiecane San Francisco? Wciąż nigdzie.

Czytaj więcej: Ortodoksyjni wyznawcy sekty Tuska

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 26 październik 2009

Odsłony: 2056

Ostatnimi czasy obserwujemy znaczące ruchy tektoniczne na scenie politycznej. Odejście Farfała z TVP i przejęcie mediów publicznych przez PiS i SLD spowodowało, że obecnie każda afera i "afera" wiązana z PO będzie przez długi czas obecna przynajmniej w mediach publicznych.
Obecna opozycja - koalicyjna, parlamentarna i pozaparlamentarna - mają jeden cel. Uniemożliwić człowiekowi PO sięgnięcie po prezydenturę a samej Platformie po pełnię władzy.
Być może jest to jedynie political fiction, ale uważam, że w najpóźniej do roku w Polsce możemy mieć do czynienia z odsunięciem PO od władzy.
Gdy media doniosą o nowej aferze z udziałem polityków PO, może dojść do porozumienia PiSu, SLD i PSL (która to partia jak wiadomo na rok przed wyborami chętnie ucieka od odpowiedzialności za to co robi współkoalicjant).

Czytaj więcej: Upadek Rządu Tuska? Czas na rząd techniczny.