Państwo

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 06 październik 2009

Odsłony: 2081

Prokurator Bogusław Olewiński, który zamierza postawić zarzuty Mariuszowi Kamińskiemu, był w latach 1985-1990 zarejestrowany jako współpracownik Służby Bezpieczeństwa - dowiedział się portal Fronda.pl.

Rzeszowski prokurator został zarejestrowany przez SB, gdy był studentem Uniwersytetu w Rzeszowie. Najpierw przez wydział III, potem przez wydział B Służby Bezpieczeństwa. - Pierwszy z tych wydziałów zajmował się walką z tzw. przeciwnikiem wewnętrznym, prócz Kościoła, którym zajmował się wydz. IV. Wydział B prowadził obserwacje, to były najczęściej osoby, które chodziły za figurantami, zajmowały się regularnym szpiegowaniem, często to byli szatniarze, portierzy, ale nie tylko – mówi w rozmowie z portalem Fronda.pl historyk IPN Antoni Dudek. Próbowaliśmy się skontaktować z prokuratorem Olewińskim, ale nie odbierał telefonu.

Jak dokładnie wyglądały kontakty Olewińskiego z SB? To będzie raczej trudne do ustalenia, bo jego teczka została zniszczona w 1990 roku. Zachowała się natomiast karta rejestracyjna. - Jeśli zachowała się teczka, a nie zachowały się inne materiały, wówczas dla sądów nie jest to dowodem dla współpracy. Jeśli jednak w ewidencji znajduje się pseudonim, a szczególnie numer rejestracji, wówczas można odnaleźć daną osobę w innych dokumentach – mówi Antoni Dudek.

Czytaj więcej: Przez pięć lat był zarejestrowany przez SB, teraz rozstrzygnie o losie CBA

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 04 październik 2009

Odsłony: 3148

Janusz Korwin-Mikke o Edelmanie

Marek Edelman - szczery d***krata
Zmarł śp.Marek Edelman. Uwielbiany przez Lewicę (był członkiem KOR – ROAD – UD – UW – PD) – choć, jak wieści niosły, nie zawsze się z nią zgadzał. Faceta w życiu nie słyszałem, nie widziałem na oczy, nawet na zdjęciu, nie przeczytałem ani słóweczka Jego tekstów - nie miałem zatem pojęcia, w co wierzył i co mówił. Więc zajrzałem do „Wikicytatów” (gdzie ujrzałem Jego konterfekt). Na drugim miejscu figuruje tam cytat:

„My, bundowcy, byliśmy jedyną organizacją polityczną mającą pieniądze. Nowojorska organizacja robotnicza, do której należał szef amerykańskich związków zawodowych Dubiński, od samego początku przysyłała pieniądze. Natomiast syjoniści nie mieli ani grosza. Ich towarzysze z Palestyny porzucili ich.

Żeby wystarać się o broń, urządzaliśmy „eksy”, czyli ekspropriacje. Chodziło się do bogatych Żydów, do przemytników czy do żydowskich policjantów, terroryzowało się ich i zabierało forsę. Kasę Judenratu ograbiliśmy na setki tysięcy złotych, obrabowaliśmy też przedsiębiorstwo aprowizacyjne. Posunęliśmy się nawet do porwania. Lichtenbaum, przewodniczący Judenratu po Czerniakowie, odmówił pieniędzy. Uwięziliśmy więc jego syna. Trzymaliśmy go przez 12 godzin. Do Lichtenbauma napisaliśmy, że trzymamy chłopca z nogami zanurzonymi w cebrzyku z lodowatą wodą, tak że na pewno nabawi się choroby. Przyszli z pieniędzmi. Innym razem żydowski policjant, zresztą skurwysyn, nie chciał dać nam pieniędzy. Przyszliśmy do niego około czwartej, gdy termin ultimatum upływał. – Nie chcesz dać? – spytaliśmy i zastrzeliliśmy go.

Czytaj więcej: Marek Edelman nie żyje

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 05 październik 2009

Odsłony: 2367

Nasilające się ubóstwo polskich rodzin, nieprzestrzeganie higieny i bezpieczeństwa dzieci w szkołach, ciągły wzrost liczby rozwodów oraz niedostateczna opieka zdrowotna i nierówny dostęp do nauki dzieci przewlekle chorych i niepełnosprawnych, to podstawowe trudności, z jakimi, w ocenie rzeczników praw obywatelskich i praw dziecka, borykają się polskie rodziny. Według naukowców z Rządowej Rady Ludnościowej, zagrożeniem dla polskich rodzin jest też zmniejszająca się liczba dzieci. Demografowie obliczyli, że tylko w ciągu ostatnich dwudziestu lat liczba dzieci i młodzieży zmniejszyła się o ponad 3,5 miliona.

Według informacji udzielonych przez RPO Janusza Kochanowskiego, dzieci szczególnie w dobie kryzysu narażone są na różnorodne trudności, zwłaszcza w kwestii zapewnienia im bezpieczeństwa zdrowotnego oraz fizycznego. W ciągu ostatniego roku odnotowano w szkołach 21 wypadków na tysiąc uczniów. Tylko w latach 2003-2004 zginęło w nich aż 88 uczniów.

Czytaj więcej: Mniej dzieci, większy kryzys

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 03 październik 2009

Odsłony: 2546

Wielki, coraz bardziej realny sukces Platformy zagraża polskiej demokracji.
Narzeka się często na brak konkretnych osiągnięć rządów PO. Niedawno Rafał Ziemkiewicz napisał w „Rz”, że jest to najgorszy rząd dwudziestolecia. Ale pod rządami Donalda Tuska dokonuje się jednak zasadnicza przemiana polskiej polityki. Gdyby się okazała trwała, Polska już nie będzie taka sama.

Rewolucja ta wyraża się w liczbach. Według wielu badań z ostatniego roku Polacy dobrze zdają sobie sprawę z tego, że rząd Tuska nie może pochwalić się realnymi sukcesami. Według jednego z sondaży 79 proc. badanych nie było w stanie podać żadnego problemu, który rozwiązał rząd. A mimo to Polacy wydają się w swojej większości nadal niezmiernie zadowoleni z dokonanego w 2007 r. wyboru. W tym samym sondażu aż 54 proc. badanych deklarowało, że popiera PO. Wygląda więc na to, że pierwszy raz większość Polaków nie oczekuje od rządzących tego, czego obywatele wymagają zazwyczaj od rządów w krajach demokratycznych – rozwiązywania problemów. Co więcej, wydaje się, że ten rząd nie oczekuje też tego od siebie – co najwyżej byłby skłonny zająć się nimi w przyszłości lub scedować je na społeczeństwo. Determinację rząd Tuska wykazywał tylko w dwóch sprawach – mediów publicznych oraz prywatyzacji szpitali, ale obu na szczęście nie doprowadził na razie do końca.

Wystarczy dobra prezencja

Oczywiście zdolność do rozwiązywania problemów nigdy nie była silną stroną polskiej polityki, a w kampaniach obiecywano co popadnie. Leszek Miller zapowiadał nawet, że na wierzbach wyrosną gruszki. Potem niemal wszyscy rządzili mniej więcej tak samo. Ale dzisiaj polityczna indolencja, nazwana szumnie, lecz niedorzecznie postpolitycznością, została podniesiona do rangi doktryny państwowej i zaakceptowana społecznie.

Czytaj więcej: Rewolucja Tuska – Zdzisław Krasnodębski