Warto przeczytać

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 28 sierpień 2010

Odsłony: 11355

Ocena użytkowników: 3 / 5

Z Wiktorem Suworowem, byłym agentem sowieckiego wywiadu wojskowego GRU, który uciekł na Zachód, skazanym w Rosji na karę śmierci, autorem książek o historii Związku Sowieckiego, rozmawia Mariusz Bober

Cztery miesiące po katastrofie smoleńskiej władze rosyjskie nie chcą udostępnić polskim śledczym najważniejszych dokumentów w tej sprawie, np. protokołów sekcji zwłok ofiar. Dlaczego Moskwa tak się zachowuje?
– Możliwe są różne wersje wydarzeń, ale jeśli nawet obecny reżim rosyjski nie był zamieszany w tę katastrofę bezpośrednio, to jego późniejsze działania miały charakter działań przestępczych.

W dniu katastrofy rosyjscy przywódcy deklarowali wszelką możliwą pomoc w wyjaśnieniu katastrofy…
– O tak (śmiech), a czego innego można było oczekiwać? To tylko propaganda.

Czyli Międzypaństwowy Komitet Lotniczy nie będzie umiał, czy nawet chciał wyjaśnić tej katastrofy?
– Władze rosyjskie mają ogromny wpływ na funkcjonowanie tej komisji. Tymczasem do wyjaśnienia takiej katastrofy potrzeba naprawdę niezależnych ekspertów. Jest to bowiem sytuacja nadzwyczajna. To nie był zwykły wypadek. Dlatego moim zdaniem należałoby powołać specjalną międzynarodową komisję do wyjaśnienia katastrofy smoleńskiej złożoną z czołowych ekspertów z różnych krajów: Szwecji, Włoch, Wielkiej Brytanii itd.

Pana zdaniem, również szefowa MAK – Tatiana Anodina, nie jest takim niezależnym ekspertem?
– Ona jest właśnie przykładem wpływów rosyjskich na funkcjonowanie tej komisji. W Rosji na poważnych stanowiskach nie ma ekspertów niezależnych od władzy. Dlatego moim zdaniem w takiej międzynarodowej komisji ds. wyjaśnienia tej katastrofy nie powinno być w ogóle rosyjskich ekspertów.

Czytaj więcej: Wiktor Suworow: To jest drugi Katyń

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 27 sierpień 2010

Odsłony: 8101

Ocena użytkowników: 5 / 5

Prognoza Eurostatu zakłada, że do 2060 r. ubędzie aż 18 proc. ludności naszego kraju, i to mimo założenia, iż w tym samym czasie przybędzie dwumilionowa rzesza imigrantów, a dzietność w polskich rodzinach znacząco się powiększy

Od przyszłego roku będą obowiązywały trzy stawki podatku od towaru i usług. VAT na nieprzetworzoną żywność wzrośnie z 3 do 5 proc., na budownictwo i leki z
7 do 8 proc., a najwyższa stawka zostanie podniesiona z 22 do 23 procent. 100-miliardowy deficyt finansów publicznych jest faktem, z którym władze muszą się zmierzyć.

Podatek to inwestycja, która może być dobrze albo źle ulokowana. Może ona przynosić korzyść dla całego społeczeństwa lub przyczyniać się do wzrostu marnotrawstwa. Należy właśnie skoncentrować się na inwestowaniu dochodów podatkowych w te dziedziny, które mogą generować miejsca pracy i wzrost gospodarczy, tak jak to było planowane w programie gospodarczym Prawa i Sprawiedliwości z 2005 r., a później niestety zostało zmienione na obniżki podatkowe dla grup najbogatszych.
Tocząca się obecnie debata akcentuje konieczność zmniejszenia zadłużenia Polski. Zadłużenie państw strefy euro wzrosło o 20 punktów procentowych w okresie ostatnich czterech lat. W tym czasie zadłużenie w Stanach Zjednoczonych i Japonii zwiększyło się o 35-45 punktów procentowych. Carmen Reinhard i Kenneth Rogoff w swoich analizach zauważyli, że graniczny poziom zadłużania się krajów w relacji do PKB - zanim nastąpi negatywna kontrakcja w postaci spowolnienia wzrostu o 1 punkt procentowy dla krajów rozwijających się, do których zalicza się Polskę - wynosi 60 proc., a dla krajów wysoko rozwiniętych 90 procent. Następujący obecnie proces zmniejszenia zadłużenia gospodarek będzie w znacznym stopniu utrudniony, ponieważ w krajach wysoko rozwiniętych i w Polsce wystąpiło zjawisko starzenia się społeczeństw. W sytuacji kiedy zmniejsza się liczba osób zdolnych do pracy, gospodarka rozwija się wolniej i przez to zdolność państwa do spłaty długów jest niższa, a wzrost skali zobowiązań emerytalno-zdrowotnych staje się piramidą finansową, z której bardzo trudno się wydostać. Ponadto proces starzenia się będzie z jednej strony wymagał wzrostu nakładów i świadczeń, a z drugiej będzie nimi obciążona mniejsza liczba pracowników.

Czytaj więcej: Dr Cezary Mech: Kryzys demograficzny napędza dług

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 28 sierpień 2010

Odsłony: 8408

Ocena użytkowników: 5 / 5

Pytanie o suwerenność jest bowiem pytaniem fundamentalnym, tworzącym podstawowy punkt widzenia na procesy i wydarzenia zachodzące w ciągu wielu lat w Polsce oraz warunkującym rzetelne rozeznanie przyszłych problemów i możliwości.

Fatalne zaniedbanie
Pytanie o suwerenność zostało celowo zepchnięte w Polsce na margines wszelkich dyskusji publicznych, których zresztą jest niewiele. Spowodowało to zatrważające wyjałowienie myśli społecznej i politycznej, a także jej oderwanie od realnych zjawisk gospodarczych i demograficznych, od galopującego zacofania w sferze nauki i techniki, od upadku kultury itp. Wbrew pozorom, procesy te powinny być najważniejszym przedmiotem myśli społecznej, jeśli ma ona zachować realizm i społeczną użyteczność.

Pytanie o suwerenność i jego synonimy są pytaniami organizującymi całość zapatrywań na te procesy, z natury rzeczy skomplikowane, nieharmonijne i nierównomierne. Jeśli jednak zastanowić się, dlaczego są one przemilczane (w skrajnym przypadku bagatelizowane), zwłaszcza w kręgach władzy państwowej, konkluzja nasuwa się sama. Jest to przejaw zakłamania i zwodzenia społeczeństwa ukrywającego nieprzyjemną lub wręcz groźną dla tych kręgów odpowiedź.

Najważniejsze są podstawy egzystencjalne społeczeństwa. Suwerenność państwowa zakłada, iż warunki egzystencjalne dla społeczeństwa (duchowe i materialne) są powszechnie znane i bezdyskusyjne, a ocena ich znaczenia nie wymaga szczególnych predyspozycji (lecz uczciwości, kultury i kompetencji). Dlatego sieć ograniczająca podważanie warunków egzystencji może i powinna być szczelna i trudna do rozerwania. Innymi słowy, na podstawowym poziomie dobro publiczne nie podlega dyskusji i nie ma żadnych ograniczeń, które władze mają prawo wprowadzać. To jest właśnie istota suwerenności.

Czytaj więcej: prof. Artur Śliwiński - WIELKA DEBATA

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 26 sierpień 2010

Odsłony: 5974

Ocena użytkowników: 5 / 5

Polskie łupki dają nadzieję

Globalna Inicjatywa Gazu Łupkowego (GSGI) zaliczyła Polskę - oprócz Chin i Indii - do tzw. Klasy 1 jako kraj o najwyższym potencjale wydobycia gazu z łupków

Pierwszą międzynarodową konferencję w ramach Globalnej Inicjatywy Gazu Łupkowego (GSGI) zorganizował amerykański Departament Stanu. Oprócz Stanów Zjednoczonych udział w niej wzięły także Polska i 16 innych państw. Nasz kraj wymieniono jako jeden z budzących największe na świecie nadzieje, jeśli chodzi o wydobycie gazu ze złóż łupkowych.

- Polska wyłania się jako lider we wspieraniu poszukiwania złóż gazu łupkowego. Delegacja z Warszawy przyjechała do Waszyngtonu z bogatą wiedzą i najlepszymi doświadczeniami praktycznymi, z których inne kraje mogą się wiele nauczyć - powiedział, rozpoczynając konferencję, ambasador USA Lee Feinstein. - Naszym wspólnym celem jest rozwijać amerykańską technologię oraz inwestycje, aby pozyskiwać czystsze i bezpieczniejsze źródła energii. Konferencja GSGI jest częścią podjętych wspólnie wysiłków zmierzających ku temu celowi - dodał. Oprócz tematu pozyskiwania gazu ziemnego z łupków specjaliści zgromadzeni w Waszyngtonie omawiali perspektywy ograniczenia emisji CO2 w kontekście pozyskania surowca z tego właśnie źródła. Prelegenci przypomnieli słowa sekretarz stanu Hillary Clinton, która stwierdziła, że Polska może stać się jednym z liderów, jeśli chodzi o kwestie energetyczne, w tym w dziedzinie wydobycia gazu łupkowego. - Na poziomie politycznym i krajowym to bardzo dobry znak dla polskiego przywództwa w sektorze energetycznym, ponieważ bezpieczeństwo energetyczne i niezależność należą do najważniejszych aspektów bezpieczeństwa narodowego w dzisiejszym świecie - mówiła wówczas w Krakowie Clinton.

Czytaj więcej: A ja się pytam... kto na tym zarobi?