Warto przeczytać

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 19 lipiec 2010

Odsłony: 6216

Łatwo zapominamy, że powrót do mechanizmów życia publicznego istniejących w  czasach PRL-u, oznacza przede wszystkim wykorzystanie słów, jako podstawowego narzędzia nadzoru nad społeczeństwem i najbardziej funkcjonalnego paralizatora.
Komuniści mieli swoje słowa – klucze, pozwalające na zafałszowanie rzeczywistości  i narzucenie Polakom semantycznego kłamstwa. „Działalność antysocjalistyczna”, „ekstremizm”, „wrogowie ludu”, „podważanie zasad ustrojowych”, „seanse nienawiści”, „trwałość sojuszy” – należały do określeń, za pomocą których zwalczano każdy objaw nieposłuszeństwa i przejawy wolnej myśli. Używano ich nie tylko w oficjalnej propagandzie, ale również jako norm prawa, definiując przy pomocy wielu tego typu określeń zagrożenia dla partyjnego monopolu. W komunistycznej strategii fałszowania rzeczywistości stosowane były powszechnie, jako kwantyfikatory postaw niewygodnych dla reżimu i etykiety definiujące „wrogów”.
Z tych samych metod korzystał przez lata układ III RP, oparty przecież na ciągłości personalnej i  „ideowej” z okresem komunizmu. Miano prekursora przysługuje Adamowi Michnikowi, którego określenia: „polski szowinizm”, „tępy, zoologiczny antykomunizm” „wrodzony antysemityzm”, „rusofobia” i wiele innych, na trwałe zdominowały myślenie tzw. elit, mocno podzieliły polskie społeczeństwo i posłużyły jako wyznacznik wykluczenia lub przynależności do establishmentu III RP. Prowadziły do trwałego naznaczenia przeciwników „historycznego kompromisu”, służąc również jako podstawowe argumenty w dyskusji publicznej. 

Czytaj więcej: Aleksander Ścios - PARALIZATORY

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 15 lipiec 2010

Odsłony: 11894

15 lipca  umiera Święty Bonawentura, biskup i doktor Kościoła (zm. 15 lipca 1274 w Lyonie)
15 lipca 1099 r I wyprawa krzyżowa: armia krzyżowców zdobyła Jerozolimę
15 lipca 1410 r Bitwa pod Grunwaldem (pierwsza bitwa pod Tannenbergiem) Całością wojsk unii dowodził król Polski Władysław Jagiełło
Wojska polskie prowadził marszałek  Zbigniew  z Brzezia (przodek hrabiny  Karoliny Lanckorońskiej świadka w mordzie profesorów w Lwowie) Pomnik milenijny przedstawiający Króla Jagiełłę z Jadwigą i Zbigniewa z Brzezia znajdujemy w Szarowie k / Niepołomic  

15 lipca 1515 r rozpoczął się zjazd wiedeński spotkanie trzech władców z rodziny Króla Władysława Jagiełły, po stracie Smoleńska  w bitwie pod Orsza września  1514 r zamiast ataku niemiecko-moskiewskiego w 1515 odbył się zjazd wiedeński. Zatrzymana też została ofensywa Moskwy.
W spotkaniu wzięli udział: Wnukowie   Władysława Jagiełły -Zygmunt I Stary  król Polski i wielki książę Litwy i Władysław II Jagiellończyk  król Czech i Węgier oraz prawnuk  siostry  Władysława  Jagiełły -Aleksandry  Olgierdówny -Maksymilian I Habsburg  cesarz Świętego Cesarstwa Niemieckiego (dziadek Cesarza Karola V i  Cesarza Ferdynanda I ). Głównymi tematami pertraktacji były: rozbicie sojuszu zaczepno-odpornego z lutego 1514, zawartego pomiędzy cesarzem Maksymilianem I Habsburgiem, a wielkim księciem moskiewskim Wasylem III ,walka o niezależność wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego prawnuka Władysława Jagiełły -Albrechta Hohenzollerna( prapradziadka Krystyny Królowej Szwecji ), który od 1511 odmawiał złożenia hołdu lennego królowi Polski Zygmuntowi I Staremu

Czytaj więcej: Nieco z historii dnia 15 lipca - Maria Teresa Tuszyńska

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 17 lipiec 2010

Odsłony: 8536

Karol Zbyszewski, „Niemcewicz od przodu i od tyłu”, str. 123, Gebethner i Ska Warszawa 1991

            Niemcewicz ukończył korpus kadetów jako gefreyter, obe­cnie był majorem Pieszej Gwardii Litewskiej; by móc posło­wać podał się do dymisji. Przez te 10 lat uciążliwej służby woj­skowej może i wdział mundur 10 razy - na maskarady czy dla zaimponowanie jakiejś kuchcie.

            W Puławach zastał Szczęsnego prezentującego się w świe­żo kupionym mundurze jenerała artylerii. Potockiego nic ar­tyleria nie obchodziła, nabył jeneralstwo jedynie, by nie dostało się księciu Józefowi Poniatowskiemu, który zdradzał wielkie zainteresowanie wojskiem.     Jeden Poniatowski na tronie, drugi na prymasostwie, jeszcze trzeci w armii - to byłoby stanow­czo nie do zniesienia. By zapobiec tej katastrofie Szczęsny nie zawahał się złożyć województwa ruskiego i wybulić kupy pieniędzy; wszyscy wynosili pod niebo jego patriotyzm.

            Przywódcy opozycji zjechali się do Puław dla obmyślenia taktyki na sejmie. Wobec wojny z Turcją Rosja i Austria pra­gnęły porządku w Polsce, by mieć ewentualnie od niej sukurs. Boska Katarzyna polecała tedy Branickiemu i Szczęsnemu nie szczekać na Stanisława Augusta, nie zwalczać go we wszyst­kim. Kaunitz podobny pater noster wypalił Czartoryskiemu. Wobec perspektywy zgody z królem magnaci nie umieli sobie wyobrazić co będą robić na sejmie. Podpili należycie i nic nie uradziwszy ruszyli do Warszawy.

            Pod koniec września stolica zaczęła gwałtownie pęcznieć. Ściągała elita z całej Polski Posłowie stawali w klasztorach, lubieżniejsi po prywatnych stancjach. Wielki sezon politycz­ny otworzył wielki bal publiczny tajnych wolnomularzy.

Czytaj więcej: BAL MASONÓW 1789

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 15 lipiec 2010

Odsłony: 14982

Dzisiaj obchodzimy 600. rocznicę jednego z najważniejszych i najpiękniejszych zwycięstw polskiego oręża nad Niemcami pod Grunwaldem. Zakon Krzyżacki chociaż posługiwał się werbalnie (dziś powiedzielibyśmy, że uprawiał PijaR) retoryką chrześcijańską, to z wyznawaniem chrześcijaństwa w sensie naszej Cywilizacji Łacińskiej za dużo wspólnego nie miał. Krzyżacy byli po prostu emanacją polityki niemieckiej.
Co mnie najbardziej dziwi w świętowaniu grunwaldzkiej victorii, to fakt, że prawie wszystkim umyka to, że Polska nie tylko militarnie pokonała Krzyżaków. Pokonała ich także kilka lat później na płaszczyźnie intelektualno - naukowej oraz w przestrzeni informacyjnej, bowiem Krzyżacy propagandowo przedstawiali się całej Europie jako siła prawdziwie chrześcijańska a Polskę w oczach europejskiej opinii publicznej przedstawili jako łżechrześcijański kraj kolaborujący z poganami i wschodnimi schizmatykami. Ogłosili, że kto wesprze Zakon Krzyżacki przeciwko Polsce ten wspiera chrześcijaństwo. Wszyscy pamiętamy scenę z „Krzyżaków” gdy przed bitwą pod Grunwaldem goniec przybywa do króla Jagiełły i melduje mu: „Królu! Z Krzyżakami Fryzowie i Angielczycy!”.
W łonie ówczesnego cywilizowanego świata, czyli chrześcijańskiego w Wiekach Średnich trwał spór polsko- niemiecki o stosunek do nawracania pogan i zajmowania ziem pogańskich. Stanowisko niemieckie można w wielkim skrócie określić jako przekonanie, że poganie są wrogami ludzkości i powinni być zgodnie z tym traktowani. Ta idea przeszła tragiczną (w konsekwencjach dla ludzkości) ewolucję wraz z Niemcami. Od Zakonu Krzyżackiego do Hitlera przeszła kolejne etapy historycznego rozwoju państwa pruskiego. Od uznawania pogan za tych, którzy muszą być podporządkowani rycerzom niemieckim, do uznania innych za podludzi, którzy muszą podlegać niemieckim nadludziom.

Czytaj więcej: Grunwald - zwycięstwo polskiego miecza, pióra i intelektu