Warto przeczytać

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 08 kwiecień 2010

Odsłony: 10878

1.Wstęp. Długo i z niechęcią zabierałem się do pisania tego tekstu, ale kiedyś trzeba było zacząć, bo temat jest ważny i naglący. Chodzi mi o kłamstwa i oszustwa szerzone przez pewien odłamu Żydów i ich nie - żydowskich pomocników z Europy i USA. Odłam ten to Żydzi wyznające idee syjonizmu i globalizmu. Ogólnie rzecz biorąc, ludzie ci stosują pewną taktykę w rozmiękczaniu społeczeństw świata. Dużą rolę odgrywają tu syjonistyczne media, które w podbitych narodach sieją demoralizację, propagują idee tzw 'tolerancji wyzwalającej', która z realną tolerancją niema nic wspólnego, jak i propagują szerokie przemiany obyczajowe. Z drugiej strony mamy prężne, syjonistyczne organizacje takie jak B'nai' Brith, ADL (Anti Defamation League), które są albo tubami propagandowymi syjonizmu, albo działają na rzecz oczerniania innych.

Sprytną taktyką okazało się praktyczne wykorzystanie tragicznych kart historii, czyli Holocaustu. Z Holocaustem jest związanych wiele syjonistycznych mitów i kłamstw. Zbrodnia ta była zbrodnią przeciwko ludzkości i zbrodnią ludobójstwa, dokonaną głównie na tych Żydach, którzy nie mieli wystarczającej ilości pieniędzy,aby wykupić się nazistom. Faktem historycznym zaś jest, że żydowskie banki i towarzystwa finansowe w bardzo obfity sposób kredytowały... nazistów. Gdyby nie wsparcie syjonistów i masonerii, to zarówno rewolucja bolszewicka z 1917 roku, jak i sukces Hitlera w Niemczech nie byłyby możliwe. A nasz świat obecnie wyglądał by zupełnie inaczej. Zarówno rewolucja roku 1917jak i naziści krok po kroku spełnili podstawowe założenia polityki syjonizmu. Rewolucja bolszewicka odniosła sukces zarówno dzięki kredytom udzielonym przez wpływowych masonów, jak i przez to, iż przedstawiciele masonerii zasiadali na stanowiskach kierowniczych carskiej armii. Gdy rewolucja już wybuchła, odmówili wykonania rozkazu zdławienia tejże. Te kilka pułków / oddziałów armii carskiej mogły w tamtych niespokojnych czasach z powodzeniem zdławić rewolucję...

Czytaj więcej: ŻYDOWSCY SPONSORZY HOLOCAUSTU

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 07 kwiecień 2010

Odsłony: 6868

Zła sytuacja Polaków na przedwojennych polskich Kresach wschodnich, leżących dziś w granicach Litwy, Białorusi i Ukrainy nie jest żadną tajemnicą, lecz faktem powszechnie wiadomym. Niestety, organem, który może w tym zakresie najwięcej, a jednocześnie najczęściej milczy i robi niewiele, jest polski rząd oraz polscy politycy w ogóle.
Tajemnicą poliszynela jest również fakt, iż mniejszości polskie w państwach wyżej wymienionych, mają się nie tylko źle, lecz także coraz gorzej. Każdego tygodnia słyszymy o nowych ekscesach i formach dyskryminacji.

W ostatnim czasie nasiliła się walka z polskością na Litwie. Jest to sformułowanie mocne, acz niestety prawdziwe. Co jednak dziwi najbardziej, walka ta ma miejsce w państwie podobno demokratycznym, zrzeszonym w UE, w kraju, który ma ponoć bardzo bliskie i ciepłe relacje z Polską.
Za doskonały przykład tej walki, służyć może głośna sprawa usuwania tablic z polskimi nazwami ulic w rejonie Wileńskim i Solecznickim. W zeszłym roku litewskie sądy nakazały Polakom usuwanie polskojęzycznych tablic. Warto w tym miejscu przypomnieć, że podobnych problemów w Polsce nie ma mniejszość litewska. Tablice litewskojęzyczne można spotkać w chociażby leżącym na Podlasiu, Puńsku.

Czytaj więcej: Adam Andruszkiewicz - Kresy: Niechciane dziedzictwo

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 07 kwiecień 2010

Odsłony: 6694

Minęły święta wielkanocne. Gościnne polskie domy pełne krewnych i przyjaciół już opustoszały. Wracamy do zwykłych zajęć: dzieci i młodzież do szkoły, rodzice do pracy. Święta Zmartwychwstania Pańskiego konsolidują rodzinę, dodają otuchy i nadziei. Gdy spotykamy się razem w gronie najbliższych, gdy patrzymy, jak rośnie młoda latorośl, czujemy się mocniejsi. Poza tym święta wielkanocne tak bardzo wpisane są w budzącą się wiosnę, że mimo wielu trudnych stron naszego życia – czy to osobistego, czy rodzinnego, czy narodowego – rodzi się w nas nadzieja i wzrasta siła; chcemy żyć.

Polska Wielkanoc jest niepowtarzalna. Już na tydzień przed świętami, a nawet wcześniej, w wielu krajach Polacy pakowali bagaże i wybierali się w podróż do Ojczyzny. Samochodowe kolejki na przejściach granicznych sięgały kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu kilometrów. Byl to widok niesamowity. Ktoś nie znający polskiej Wielkanocy mógłby zapytać: „A po cóż oni tak jadą? Przecież jeszcze nie ma wakacji, nie ma lata, nie można wygodnie położyć się na plaży, kąpać się w blaskach słońca lub siedzieć przy kawiarnianych stolikach na otwartym powietrzu”.

Czytaj więcej: Na święta do Polski! – Piotr Jaroszyński

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 07 kwiecień 2010

Odsłony: 7448

Z GARYM KRUPPEM, żydowskim filantropem z USA, rozmawia Piotr Zychowicz.

/Rzeczpospolita- 27-28 marca 2010/

V: Gdy w 1958 roku umarł papież Pius XII, szefowa izraelskiej dyplo­macji Golda Meir przystała do Watykanu ciepły list kondolencyjny. Dziś może się to wydawać dość zaskakujące.

Po wojnie Piusa XII pod niebiosa wynosiła nie tylko Meir, ale setki innych żydowskich przywódców religijnych i politycznych. Izraelscy pisarze, dyplomaci, duchowni Wszyscy dziękowali papieżowi, uważali go za dobroczyńcę swojego narodu. Wiem, że to, co mówię, rzeczywiście brzmi dziś jak herezja, ale Pius XII był ulubionym papieżem Żydów.

Dziś Jest dokładnie odwrotnie. Co się zmieniło?

Zwrot o 180 stopni, jaki nastąpił w postrzeganiu tego papieża przez opinię światową - bo czarną legendę Piusa XII kultywują przecież nie tylko Żydzi - był efektem operacji dezinformacyjnej KGB o kryptonimie „Seat-12". Wszystko zaczęło się i w 1963 roku, gdy niemiecki komunista Rolf Hochhuth z inspiracji sowieckich służb specjalnych napisał głośną sztukę „Namiestnik". Papież został w niej przedstawiony jako zimny cynik, który z obojętnością, jeżeli nie z satysfakcją, patrzy na Zagładę.

Skąd wiadomo, ze sztuka powstała z inspiracji sowieckiej?

Ujawnił to niedawno były generał Securitate Ion Pacepa. To rumuńskie służby, działając z rozkazu Sowietów - plan zatwierdził Nikita Chruszczow - dostarczyły Hochhuthowi spreparowane, obciążające Piusa materiały. „Namiestnik" został najpierw pokazany w Londynie, potem wystawiano go na całym świecie. To było jak zapałka rzucona do lasu podczas suszy, czarna legenda Piusa XII zaczęła się rozprzestrzeniać z szybkością pożaru. Wśród zachodniej lewicy wytworzyła się moda na mieszanie Piusa z błotem. Potem dołączyły do tego szukające sensacji media i pseudo-historycy, którzy chcieli odciąć od całej afery kupony. Najgłośniejszą z tego typu książek był „Papież Hitle­ra" Johna Cornwella.

Czytaj więcej: „Pius XII, ukochany papież Żydów”