Warto przeczytać

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 30 październik 2009

Odsłony: 10855

Ocena użytkowników: 5 / 5

Mec. Leon Mirecki 

Mówiło się i mówi dużo o wielkich przeżyciach i cierpieniach, jakie przebyli zwolennicy Solidarności wskutek metod, jakie były wobec nich stosowane przez władze bezpieczeństwa za działalność opozycyjną. Usiłuje się tym przeżyciom nadać charakter zasług politycznych. Pamiętam, jak obszernie był omawiany wyrok na kogoś z Solidarności w wysokości jednego miesiąca aresztu, który druga instancja zmniejszyła do trzech tygodni (były też oczywiście internowania i grubsze wyroki ale te wyroki były stosunkowo nieliczne). Nie wiem, dlaczego tych więźniów tygodniowych czy miesięcznych nazywało się „więźniami sumienia”.

Przypomniało mi to zupełnie inne czasy, dzisiaj enigmatycznie zwane okresem „błędów i wypaczeń”, kiedy to najłagodniejszy wyrok w sprawach politycznych wynosił w zasadzie pięć lat a jednocześnie dużo było kar dożywocia i śmierci. Wśród więźniów uważano, że pięć lat to wyrok za niewinność. Dla przykładu można przytoczyć przypadek, że ktoś kupił „Tygodnik Powszechny” osobie przybyłej zza granicy. Zdarzyło się, że ta osoba została prawem kaduka uznana za szpiega i odpowiednio ukarana, a nabywca „Tygodnika” otrzymał pięć lat za kupno gazety jako za pomoc szpiegowi. Albo inny przykład. Młoda, urodziwa dziewczyna za frywolnie krytyczną piosenkę o ówczesnych prominentach skazana została na pięć lat za fałszywą propagandę. Widywaliśmy ją zza krat okna celi jak z uroczym wdziękiem odbywała spacer więzienny. Czasy te są jakoś odsuwane teraz z naszej pamięci. Mówi się o nich niewiele albo wcale, osłania je zmowa milczenia, a przecież są to bolesne białe karty naszej niedawnej przeszłości. Przed około dziesięciu laty była niewielka próba uchylenia jednej z tych kart przez wmurowanie tablicy na dawnym budynku Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, poświęconej ofiarom tamtych czasów. Wkrótce jednak tablica ta została usunięta i około dwustu intelektualistów, w tym wielu mieniących się katolikami, wystosowało ostry protest z podkreśleniem, że jest to groźny i godny napiętnowania przejaw antysemityzmu. Odtąd sprawa ta została „zakneblowana”, zepchnięta do dziś dnia w milczenie i nie ma odważnych, którzy by ją podjęli. Chyba łatwiej będzie ujawnić tajemnice zbrodni katyńskiej, aniżeli prawdę o politycznych więźniach w Polsce w okresie zwanym „błędów i wypaczeń” zamiast okresem wyraźnie zbrodni okrutnych a nawet zwyrodniałych. Nasze koleżanki z konspiracji mówiły, że Różański wyżywał się kopaniem w brzuch kobiet leżących już z pobicia na podłodze. Trudności w ujawnieniu tych spraw pochodzą widocznie stąd, że są jacyś znaczni ich protektorzy. Można wspomnieć, że Wiktor Kłosiewicz, przewodniczący CRZZ, piastujący także inne wysokie stanowiska w tamtych czasach, w wywiadzie zamieszczonym w „Polityce” nr 34/1981 powiedział: „nieszczęściem było, że wszyscy dyrektorzy departamentów w Urzędzie Bezpieczeństwa byli Żydami”. Tyle Kłosiewicz. Warto dodać, że nie tylko w urzędzie Bezpieczeństwo było ich dużo, ale także w sądownictwie wojskowym, Prokuraturze, Wojewódzkich Urzędach Bezpieczeństwa itd. Wielu z nich wyróżniało się szczególnie nieludzkim postępowaniem, m.in. Berman, Światło, Różański, Feigin, Humer, Bristigerowa, Stefan Michnik (w jednym tylko procesie skazał 15 oficerów WP na karę śmierci), Zambrowski (sprawował nadzór nad UB), Lityński (w jednym z moich procesów jako prokurator wywalczył kary śmierci dla trzech młodych narodowców).

Czytaj więcej: BIAŁE PLAMY OBOZU NARODOWEGO

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 29 październik 2009

Odsłony: 6179

Słowo kryzys stało się nowym słowem mantrą prawie tak samo jak "terrorysta" lub teraz "rasista" i nad tą mantrą będę nieco rozprawiał gdyż media zaczęły wypuszczać niebezpieczne mity, które sprawią iż masy Polaków wylądują w kolejkach do Caritasu. Trzeba, więc uświadomić sobie jak się obecnie walczy z kryzysem i tam też znajdziemy tytułowego Ramzesa.

W XX wieku modne stało się uczenie historii w stylu "coś jest bo się stało" i dech zapiera gdy widzę tego rodzaju opinie w sprawie kryzysu jak np. że gospodarka co jakiś czas musi zmaleć bo by była za duża (...) 

Zacznijmy od tego iż w kryzysie jesteśmy nie od kilku, a od kilkunastu lat. W 1913 w USA z użyciem oszustwa zainstalowano rezerwę federalną i raz USA nawet zostały ogłoszone bankrutem, w każdym razie od tego zaczęła się ta saga o bankach centralnych nazwana później przez polityków nowym porządkiem świata. Kluczowym zdarzeniem było porzucenie standardu złota i rozpoczęcie procederu drukowania dolara z czystego powietrza, co dało centralnym bankierom nieograniczoną władzę nad walutą oraz siłą nabywczą ludzi. 

Jak z pewnością każdy wie kryzys przyszedł ze Stanów, nie jest to do końca prawda ale warto tam poszukać przyczyn. Otóż po pierwsze gospodarka rozwijała się w większości siłą rozpędu, a teraz jesteśmy na skraju pęknięcia bańki. Gdybym się teraz zapytał: co jest największym produktem eksportowym USA? Większość powiedziała by hamburgery, coca cola itd. podczas gdy w rzeczywistości jest to dolar. Tradycyjnie mówi się, że dolar jest poparty pracą amerykańskiego robotnika, problem w tym że USA drukuje pieniądze z powietrza, poparte absolutnie niczym, produkując prawie że nic. Nie ma wątpliwości iż rosnące bezrobocie tylko pogłębi ten proces, żeby nie powiedzieć że dolar a przy tym i nasza waluta utonie.

Czytaj więcej: Upadek obecnego systemu czyli pieniądz fiducjarny w rozsypce.