Warto przeczytać

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 03 czerwiec 2010

Odsłony: 6014

Główną zasadą naturalistów jest ta, że natura ludzka i rozum ludzki we wszystkich sprawach mają być naszym wodzem i nauczycielem.

Podstawową zasadą, z powodu której Papież Leon XIII potępia wolnomularstwo, jest naturalizm. Można by sądzić na pierwszy rzut oka, iż w końcu naturalizm wierzy w naturę ludzką i kieruje się według niej. Byłoby to jednak błędem, ponieważ nie należy zapominać, że natura ludzka doznała szoku, została zraniona, przez grzech pierworodny. Wiara uczy nas, że grzech pierworodny, wchodząc wraz z winą Adama i Ewy w historię ludzkości, nie tylko pozbawił dusze łaski, lecz ponadto zranił naturę i wprowadził w nią nieporządek. Trzeba zawsze o tym pamiętać.

Jest to najzupełniej nieodzowne, by móc właściwie zrozumieć te zagadnienia, które św. Tomasz przedstawił bardzo przejrzyście: przez grzech pierworodny natura została zraniona w czworaki sposób. Zaś owe rany, mówi święty Tomasz, trwają nawet po otrzymaniu przez nas łaski; pozostają one w człowieku. Nawet gdy, przez łaskę chrztu, grzech pierworodny jest nam odjęty jako grzech, to pozostawia on jednak ślady, następstwa w ludzkiej naturze.
Owe cztery rany to: po pierwsze - rana ignorancji. Cnota roztropności została zraniona przez niewiedzę i przestała zatem być tym, czym powinna. Ktoś, kto jest nieświadomy, kto ma pewną skłonność do błędu, jest nieostrożny. Będąc źle pouczony, nieuchronnie myli się.

Cztery cnoty kardynalne zostały zranione. Cnota roztropności jest znieważona przez błąd.

Czytaj więcej: Abp Marcel Lefebvre - Naturalizm i wolnomularstwo

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 02 czerwiec 2010

Odsłony: 6229

W katolickim nauczaniu społecznym wielokrotnie pojawiał się postulat aktywnego uczestniczenia katolików w wyborach. Negując bowiem wybory, obywatel nie korzysta z okazji do pomnożenia dobra społecznego.
Na spotkaniach organizowanych przez stowarzyszenia i grupy katolickie przed pierwszymi wyborami w Polsce Niepodległej, to jest w 1919 r., pouczano, że uczestnictwo w wyborach jest udziałem w kształtowaniu państwa. „Od was zależeć będzie, w jaki sposób podbijecie i urządzicie polską ziemię, którą nam Bóg oddaje” - uświadamiano wyborców.

Katolik ma, w związku z wyborami, dwa obowiązki do spełnienia: „nie uchylać się od głosowania” oraz „głosować dobrze i rozumnie”. Jako cechy dobrego posła wymieniano następujące przymioty: „praw­dziwy katolik”, „sumienny człowiek”, „zobowiąże się do obrony waszych spraw i pracy nad podniesieniem waszego dobrobytu”. Przestrzegano natomiast przed tymi: „co zbyt dużo przyrzekają”, „co przyrzekają prawie zupełną wolność od ciężarów na rzecz państwa”, „co wmawiają, że teraz tylko chłopi znaczyć będą, i podjudzają przeciw innym stanom pod pozorem, że teraz wszystko ludowi tylko się należy”, „co zapewniają, że po ich wybraniu państwo każdemu da wszystko”.

Podobne treści wyborcze pojawiały się w listach biskupów na temat wyborów. Powstrzymywano się przed wskazywaniem konkret­nych partii politycznych, nie utożsamiając poglądów Kościoła z żadną z nich. Formułowano jedynie ogólne zasady i kryteria oceny różnych grup i partii. Przestrzegano przed oddaniem głosu na wrogów Kościoła i na „wichrzycieli siejących niezgodę między klasami”. Zakazano wykorzystania ambony do agitacji politycznej, a ducho­wieństwu na wskazywanie jednej tylko partii.

Czytaj więcej: Ks. Andrzej Zwolennik - Katolik i polityka