Warto przeczytać

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 21 grudzień 2009

Odsłony: 5575

Starożytni wiedzieli, że życie ludzkie jest święte od momentu poczęcia i stawali w jego obronie. Oto zbiór najmocniejszych cytatów z ich dzieł w obronie dzieci nienarodzonych.

Hipokrates (460 p.n.e. – 370 p.n.e.):

„Nigdy nikomu ani na żądanie, ani na prośby niczyje nie podam trucizny, ani też nigdy takiego sam nie powezmę zamiaru, jak również nie udzielę żadnej niewieście środka poronnego.”

Józef Flawiusz (ok. 37 – ok. 103):

„Prawo nakazuje wychowywać wszystkie dzieci i zabrania kobietom poronienia czy innego sposobu uśmiercania płodu. Kobieta, która okazałaby się tego winna, uważana jest za dzieciobójczynię.”

Filon Aleksandryjski (10 p.n.e. – 40 n.e.):

„Zatem Mojżesz ogłosił wyrok śmierci na tego, który spowodował poronienie u matki. Dlatego też dzieciobójstwo jest bez wątpienia morderstwem.”

List Barnaby (powstał około 180 n.e.):

„Miłuj bliźniego ponad duszę swoją. Nie zabijaj płodu. Nie odbieraj też życia dziecku nowonarodzonemu.”

Czytaj więcej: Starożytni o ochronie życia poczętego!

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 20 grudzień 2009

Odsłony: 5529

Smutno pisać o takich rzeczach na kilka dni przed świętami Bożego Narodzenia, ale antychrześcijańskie ekscesy zdarzają się w Izraelu coraz częściej. Antychrześcijańskie napisy w języku hebrajskim i niemieckim pojawiły się kilka dni temu- podała agencja AsiaNews. W pobliżu kościoła franciszkanów, na ścianie Wieczernika, który w maju odwiedził papież Benedykt XVI, nieznani sprawcy namalowali gwiazdę Dawida oraz napisy „Zabiliśmy Jezusa”, „chrześcijanie won” i „spier...ć”.

Ponadto sprawcy oddali mocz tuż przy wejściu do Wieczernika. Miejscowy kustosz skarży się, że załatwianie potrzeb fizjologicznych na progu Wieczernika stało się codziennym sposobem manifestacji antychrześcijańskich nastrojów. Kilka dni przed incydentem w Wieczerniku także na drzwiach bazyliki Zaśnięcia pojawiły się obraźliwe dla chrześcijan graffiti. Na murze wypisano wtedy „Śmierć chrześcijanom!”.

Czytaj więcej: Antychrześcijańskie ekscesy w Izraelu

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 21 grudzień 2009

Odsłony: 7054

Spis treści

1)      Przedmowa o. Zachariasza S. Jabłońskiego OSPEE – 11

2)      Słowo wstępne – 17

3)      Do wszystkich: Jak zachować wiarę katolicką - 21

            Jak zachować dobry obyczaj – 32

4)      Do duchowieństwa diecezjalnego – 41

5)      Do zakonników i zakonnic – 47

6)      Do mężów stanu, posłów sejmowych i urzędników – 51

7)      Do Rusinów – 57

8)      Do rodziców – 61

9)      Do mężów nauki, nauczycieli, nauczycielek i krzewicieli oświaty ludowej – 65

10)  Do dziennikarzy – 75

11)  Do ludzi możnych i bogatych, a szczególnie do wiejskich obywateli i obywatelek – 79

12)  Do osób wykształconych w miastach – 85

13)  Do rzemieślników - 89

 

            Biskup Józef Pelczar to postać-wzór. Dokładnie takie powinno być całe nasze duchowieństwo. Narodowa elita, biegła nie tylko w „pacierzach” ale we wszystkich dziedzinach życia, swoimi ambicjami sięgająca nie jak chce Gazeta Wyborcza – zakrystii czy katakumb, ale także kwestii społecznych, które od prawa Bożego abstrahować nie mogą.

            Właśnie taką klasę całym swoim życiem ów święty pokazał. Te cnoty duchowe i patriotyczne znajdujemy także na kartach jego orędzia z okresu I wojny światowej o tytule: „Wezwanie do pracy nad duchowym odrodzeniem narodu polskiego”.

Asumptem do jego napisania było przekonanie o rychłym odzyskaniu przez Polskę niepodległości i konieczności odbudowy struktur państwowych. Takiego wyzwania mógł podjąć się jedynie człowiek z żelaza, człowiek zdolny oprzeć się współczesnemu rozkładowi. O takiego człowieka biskup przemyski woła.

 

„...odrodzenie polityczne naszej Ojczyzny, którego się nie od ludzi, ale od Boga spodziewamy, ma iść w parze z odrodzeniem duchowym, a przyczyniać się do tego odrodzenia modlitwą i pracą jest obowiązkiem każdego, kto szczerze kocha Ojczyznę”

 

            Już w samej przedmowie, ojca Zachariasza Jabłońskiego OSPPE, znajdujemy miłe naszemu sercu gromy rzucone w stronę „internacjonalizmu, ostatnio zastąpionego przez globalizm”, które to doktryny są – wedle przedmówcy - negacją chrześcijaństwa, „co najwyraźniej ujawnia projekt Konstytucji dla Europy”. W tym świetle nie wydaje mi się celowe dalsze namawianie kogokolwiek do lektury.

Czytaj więcej: Książka - Wezwanie do pracy nad duchowym odrodzeniem narodu polskiego - św. J. S. Pelczar

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 20 grudzień 2009

Odsłony: 6142

Od wieków chrześcijanie na całym świecie w różnorodny sposób obchodzą święta Bożego Narodzenia. Choinka jest znana niemal wszędzie, choć w Burundi przystraja się bananowca, a w Indiach drzewko mango. Najsłynniejszą kolędę „Cicha noc" przetłumaczono na 175 języków, najpiękniejsze szopki są podobno we Włoszech, a we Francji jada się podczas Wigilii ostrygi.

Korzenie tradycji związanych z Bożym Narodzeniem sięgają odległych czasów. Nierzadko zwyczaje te wywodzą się jeszcze z rytuałów pogańskich, na których miejsce wprowadzano później święta chrześcijańskie, nadając im zupełnie nowe znaczenie. Znacząca jest tu data. W wielu kulturach w przeróżny sposób starano się podczas przesilenia zimowego „przywołać” słońce z powrotem na ziemię i sprawić, aby odrodziła się przyroda.
Istotny jest także rys eschatologiczny świąt Bożego Narodzenia. Miejsce zostawiane przy wigilijnym stole przeznaczano dla „przybysza”, czyli dla duchów przodków. W Polsce zwyczaj ten upowszechnił się w XIX wieku. Miał on wówczas wymowę patriotyczną – dodatkowe nakrycie symbolicznie zarezerwowane było dla członka rodziny przebywającego na zesłaniu na Syberii.

Boże Narodzenie było także czasem wróżb. Wyjątkowość tego dnia polegała na tym, że jego przebieg miał znaczący wpływ na cały nadchodzący rok. Jedną z polskich tradycji jest kładzenie siana pod wigilijny obrus. Ciągnięto z niego słomki – im dłuższa, tym więcej pomyślności czekało danego człowieka w następnym roku. Jeszcze dzisiaj dość powszechna jest wiara w to, że w Wigilię zwierzęta mówią ludzkim głosem. Podsłuchujący je ludzie dowiadywali się ponoć najczęściej o zbliżającej się śmierci własnej albo kogoś z rodziny.

Czytaj więcej: Tradycje Bożonarodzeniowe w Polsce i na świecie