Warto przeczytać

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 09 luty 2010

Odsłony: 5427

(Slowo wstepne od tlumacza)  
Wydaje sie, ze immanentna cecha politykow i publicystow pochodzenia zydowskiego jest permanentne lekcewazenie rolnictwa i warstwy chlopskiej, co mozna chyba czesciowo wytlumaczyc brakiem tej klasy w przeciagu kilku tysiecy lat historii Zydow. Niestety, to nie tylko lekcewazenie, ale wrecz wyssana z mlekiem matek nienawisc, co przejawilo sie np. w zbrodniczy sposob w czasie tzw holodomoru na Ukrainie, gdzie komunisci (glownie zydowskiego pochodzenia) zaglodzili na smierc kilka milionow ukrainskich chlopow.

W najnowszej historii Polski nie mielismy tak drastycznych dzialan, ale polski rolnik, a z nim rowniez cale polskie spoleczenstwo odczulo bolesnie na swojej skorze ta niechec, ktora trwa do dzisiaj. Takim spektakularnym wydarzeniem bylo np. nazywanie dzialacza chlopskiego Andrzeja Leppera “faszysta” przez polskojezyczne media. Ignorowano ostrzezenia tego polityka przed antyrosyjska polityka polskiego rzadu, prowadzaca do odciecia dostepu polskiej zywnosci do olbrzymiego wschodniego rynku, co przynioslo polskim rolnikom wielkie straty. Podobnie bylo z zapewnienie bezpieczensttwa energetycnego Polsce w oparciu o rosyjskie dostawy ropy i gazu. Zamiast tego, prezydent Kaczynski angazowal sie w poparcie “kolorowych rewolucji” oraz reprezentowanie interesow USA i Izraela w tej czesci swiata. Innym przykladem tej chorej, antypolskiej polityki moze byc lekcewazacy stosunek oficjalnych czynnikow rzadowych oraz mediow do zainicjowanej przez Ojca Rydzyka akcji wykorzystania krajowych podziemnych cieplych zrodel do ogrzewania mieszkan i wytwarzania energii elektrycnej.

Politycy PO oraz liberalne media nawet nie ukrywaly swojej pogardy do tej czesci polskiego spoleczenstwa, ktora popierala akcje Ojca Rydzyka.

Zaslepieni politycy wspomnianego pochodzednia igraja z losem polskiego narodu, lekcewazac polskiego rolnika oraz potrzeby polskiego przecietnego obywatela. Tlumaczenie ponizszego artykulu dedykuje tym wlasnie anty-narodowym politykom i publicystom ku przestrodze.

Czytaj więcej: KIEDY NARODY ZACZYNAJA GROMADZIC ZAPASY

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 08 luty 2010

Odsłony: 8245

Miejsce fundamentalnej normy moralności i norm moralnych
jako reguł w dziedzinie gospodarczej

Prof. zw. dr. hab. Franciszek Janusz Mazurek
Wydział Nauk Społecznych KUL
Kierownik Katedry Katolickiej Nauki Społecznej
i Etyki Społeczno-Gospodarczej
Wstęp
Ekonomia jest szeroko rozwiniętą nauką autonomiczną. Zawiera różne podziały,
a raczej działy, których nazewnictwo nie jest jednoznaczne. Posługuje
się metodą interdyscyplinarną, wykorzystuje inne nauki, nawet filozofię i etykę.
A. Smith zajmował się przede wszystkim filozofią moralności i w jej ramach
działalnością gospodarczą człowieka tak dalece, że zaliczany jest do klasyków
ekonomii, a nie do klasyków etyki. Na pytanie, kim jest człowiek, odpowiada:
człowiek jest istotą gospodarującą – homo oeconomicus. Przyjął zasadę utylitaryzmu
– własnych korzyści – i wolnej konkurencji, rządzącej życiem gospodarczym.
Dostrzegał jednak w niej słabe strony i uznawał, że interwencja państwa
jest potrzebna, by uzyskać harmonię indywidualnych interesów (zysku). Śladem
tego poglądu jest nazwa: ekonomia polityczna 1. M. Friedman uważa, że „rynek
sam wytwarza takie mechanizmy – bezosobowo i bez władzy centralnej” 2.
W mechanizmie tym nie ma miejsca nie tylko na rolę państwa, ale i na normy
moralne. Czy teza ta może być bez zastrzeżeń zaakceptowana, mimo że przez
wielu ekonomistów jest uznawana za „dogmat”? Jeśli przyjmie się mechaniczne,
bezosobowe działanie rynku, to można pytać, czy mechanizm ten nie przekreśla
wolności wewnętrznej człowieka. Ponadto nie ma jednolitej teorii wolnej
konkurencji 3. J. E. Stiglitz zaznacza, że nieskrępowany, „zliberalizowany” rynek,
określany czasem jako „neoliberalny”, oparty na „fundamentalizmie rynkowym”,
zawiera wiele błędów 4. Nie ma też jednolitej koncepcji filozoficznej
liberalizmu ani też koncepcji ekonomii liberalnej. L. Kołakowski pisze, że nie
jest całkiem jasne, czy wolność w filozofii liberalnej jest ujmowana jako wartość

Czytaj więcej: Moralności w ramach działalności gospodarczej człowieka

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 08 luty 2010

Odsłony: 6557

Papieska encyklika „Caritas in veritate” trafia w sedno problemów dzisiejszego świata. Ojciec Święty wykazuje, że ludzkość zachłyśnięta możliwościami niemal nieograniczonego rozwoju, zagubiła pewne fundamentalne wartości. Taki rozwój nie zkliwidował istniejących nierówności, a co gorsza doprowadził do głobalnego kryzysu finansowego.

„Grzech” współczesnej ekonomii polega na tym, że przestano ją pojmować jako jedną z nauk społecznych, mających na celu tworzenie dobra wspólnego. Zaczęto uważać za „autonomiczną wobec wartości” maszynkę do pomnażania zysku. Zapomniano o uniwersalnych cnotach, jak uczciwość, oszczędność czy odpowiedzialność, na których został zbudowany nowoczesny kapitalizm. Papież zwraca uwagę, że za działania współczesnego międzynarodowego kapitału tak naprawdę nikt już nie ponosi odpowiedzialności: ani państwo, ani akcjonariusze, gdyż ich udziały są rozproszone, ani kadra menedżerska, bo jest zainteresowana tylko wzrastającymi wskaźnikami. W efekcie podejmowane są działania nakierowane na szybki zysk, a zgubne w dłuższej perspektywie.

Benedykt XVI przypomina, że najważniejszym kryterium postępu gospodarczego jest dobro człowieka i jego integralny rozwój. Zapomnienie o tym rodzi „błąd antropologiczny”, który fatalnie odbija się na wszystkich.

Encyklika udowadnia, że niekontrolowany liberalizm gospodarczy sprowadzi ludzkość na manowce. Postuluje więc zwiększenie roli państwa oraz organizacji międzynarodowych. Papieska wizja rozwoju wydaje się bliska koncepcji Społecznej Gospodarki Rynkowej, stworzonej przez kręgi niemieckiej chadecji. To właśnie jej powojenna Europa zawdzięcza szybki rozwój, a zarazem zbudowanie skutecznych systemów ochrony społecznej.

Encyklika „Caritas in veritate”

Czytaj więcej: Marcin Przeciszewski -„Grzech” ekonomii

Szczegóły

Kategoria: Warto przeczytać

Opublikowano: 08 luty 2010

Odsłony: 5776

A jednak ja nie wątpię – bo się pora zbliża, Że się to wielkie światło na niebie zapali, I Polski Ty, o Boże, nie odepniesz z krzyża, Aż będziesz wiedział, że się jako trup nie zwali. (Juliusz Słowacki)

Czytałem kilka lat temu w jednym z katolickich tygodników o prześladowaniach chrześcijan na świecie. Pomyślałem sobie, jak to dobrze, że nam to nie grozi, żyjemy przecież w Europie. Wzmiankowany tekst mówił bowiem o różnych formach represji wobec katolików, w szczególności istniejących gdzieś tam w Afryce, Azji czy w Ameryce Południowej. Nie przyszło mi do głowy, że na Starym Kontynencie, szczycącym się swoją demokracją, może też, w imię bardzo przewrotnie rozumianej tolerancji, rozpocząć się walka z religią.
Dlaczego z nas szydzą?

W Polsce zawsze szczyciliśmy się swoim przywiązaniem do tradycji, historii i wiary. W okresie pontyfikatu Jana Pawła II rzadko zdarzało się u nas, by ktoś otwarcie atakował Kościół i jego symbole. Ale już w czasie trwania żałoby po Ojcu Świętym, ktoś zaczął rozpowszechniać koszulki z haniebnym napisem „nie płakałem po papieżu”. Z laickiej Europy zaczęły zaś dochodzić coraz to nowe instrukcje o tym, gdzie jest miejsce katolików – najlepiej usunąć ich z przestrzeni publicznej, w której co rusz można urazić jakąś mniejszość. Do czasu można to wszystko było traktować w kategoriach wybryku czy chęci zaistnienia publicznego, jak w przypadku tej młodej „artystki” umieszczającej krzyż na męskim przyrodzeniu czy ostatnio innej – tej obnażającej „wdzięki” na krzyżu.

Czytaj więcej: Janusz Wolniak - Głos w sprawie Krzyża