Państwo

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 13 sierpień 2013

Odsłony: 4662

Ocena użytkowników: 5 / 5

Krzysztof Świątek 11-08-2013 rp

Mieszkańcy Warszawy rządy obecnej prezydent odczuli na własnej skórze. Boli ich, że ukochanym miastem rządzi taka osoba – pisze publicysta.

Mariusz Ziomecki w „Rzeczpospolitej” z 17 lipca, w artykule „Polityk w tarapatach”, w kontekście kolejnych podwyżek cen biletów komunikacji miejskiej i informacji, iż prezydent Warszawy dojeżdża do ratusza prywatnym autem, trafnie zauważył, że „nic tak nie uwiarygodnia polityki jak gotowość decydentów do osobistego poddawania się wprowadzanym restrykcjom”.

Pani prezydent ma powód, by unikać miejskich autobusów i tramwajów. To strach przed mieszkańcami

Hanna Gronkiewicz-Waltz nie wie nawet, ile aktualnie kosztuje bilet 20-minutowy, czym skompromitowała się przed słuchaczami radiowej „Jedynki”. Ma jednak powód, by unikać miejskich autobusów i tramwajów – to strach przed mieszkańcami, od których usłyszałaby codziennie sporo cierpkich słów.
Na wyliczenie pełnego katalogu grzechów Hanny Gronkiewicz-Waltz nie starczyłoby miejsca w jednym wydaniu „Rzeczpospolitej”, więc litościwie ograniczę się do siedmiu głównych.

I. Życie w stolicy stało się strasznie drogie

Od początku urzędowania Hanna Gronkiewicz-Waltz podnosi podatki i opłaty za co tylko się da – od opłat za wodę, czynsze komunalne, wywóz śmieci, abonament za parkowanie, po lokalne podatki i bilety komunikacji.

W sierpniu 2011 pani prezydent zaplanowała aż trzy tury podwyżek cen biletów ZTM i dwie już zrealizowała. W niespełna 2,5 roku bilet jednorazowy podrożeje o niemal 100 proc. – z 2,8 zł w sierpniu 2011 do 5,2 zł w styczniu 2014. Dobowy – z 9 zł do 18, a na II strefę – z 14 do 30 zł.

Tym samym 24-godzinny bilet w stolicy Polski przebije ceną dobowy bilet w stolicy Niemiec! W Berlinie przez cały dzień można podróżować w obu strefach za 6,5 euro. Tyle, że stolicę Niemiec oplata siatka kilkunastu linii S-bahnów i U-bahnów, czyli naziemnego i podziemnego metra, które w godzinach szczytu kursuje co minutę.

Czytaj więcej: Siedem grzechów pani Waltz (to HGW...)

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 08 sierpień 2013

Odsłony: 4229

 KWP w Radomiu/-

Inspektor Karol Szwalbe nakazał usunąć krzyże z Komendy Miejskiej Policji w Radomiu i podległych jej komisariatów. Namawiał też policjantów, by nie szli w pieszej pielgrzymce na Jasną Górę. 

Tak wynika z pisma, jakie radomscy policjanci skierowali do komendanta mazowieckiej policji inspektora Cezarego Popławskiego.

Szefowi radomskiej policji nie podobał się również wizerunek św. Michała Archanioła, patrona policjantów.

Zachowanie komendanta, który pełni swoją funkcję od dwóch miesięcy, zbulwersowało policjantów, którzy postanowili skierować w tej sprawie pismo do komendanta wojewódzkiego policji. Podpisali się anonimowo jako „Policjanci KMP Radom i jednostek podległych”.

Oprócz komendanta wojewódzkiej policji Cezarego Popławskiego z listem funkcjonariuszy zapoznał się również ks. bp Henryk Tomasik, ordynariusz diecezji radomskiej.

Rzecznik Komendy Miejskiej Policji w Radomiu Justyna Leszczyńska nie chciała wczoraj komentować sprawy, odsyłając nas do Mazowieckiej Komendy Policji z siedzibą w Radomiu, gdzie pismo zostało skierowane.

Nie chciała także komentować sprawy ściągania krzyży w radomskiej komendzie miejskiej i zniechęcania funkcjonariuszy do udziału w pielgrzymce na Jasną Górę. Komenda mazowiecka potwierdza, że takie pismo wpłynęło i zostanie rozpatrzone.

– Mam nadzieję, że jest to tylko incydent, a nie trend, który będzie postępował w całej policji – komentuje senator Wojciech Skurkiewicz (PiS), który zapowiedział złożenie pytania poselskiego skierowanego do szefa MSW i komendanta wojewódzkiego policji z siedzibą w Radomiu.

Czytaj więcej: Komendant wyrzuca krzyże

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 10 sierpień 2013

Odsłony: 4774

Ocena użytkowników: 5 / 5

Masowe zwolnienia, spadek wynagrodzeń i poziomu życia to efekty drakońskich obciążeń narzuconych przez Unię Europejską (FOT. REUTERS)

Grecja jest krajem o znacznie ograniczonej suwerenności. Hellada nie utraciła niezależności z dnia na dzień, nie stało się to na skutek gwałtownego kataklizmu politycznego, ale był to proces trwający od wielu lat. Warto mu się przyjrzeć, bo powinien być przestrogą także dla Polski. 

Jednym z największych problemów Greków jest to, że posiadają euro, utracili zaś tak podstawowy instrument ochrony gospodarki, jakim jest własna waluta. I można powiedzieć, że Ateny same zaczęły sobie kręcić sznur na szyję, gdy w latach 90. podjęły polityczną decyzję, że Grecja musi znaleźć się w strefie euro. A ponieważ gospodarka tego kraju i jego finanse były w złym stanie, rząd postawił na kreatywną księgowość. Zamiast reformować gospodarkę, na wielką skalę zaczęto fałszować statystyki, zwłaszcza te dotyczące deficytu budżetowego i długu publicznego.

Grecki rząd aktywnie wspierali bankowcy z największych banków inwestycyjnych świata, zwłaszcza z Goldman Sachs. Chodziło o poprawienie na papierze wskaźników finansowych i dlatego amerykański bank dokonywał dla Grecji operacji walutowych typu swap. Polegało to na tym, że zamieniał dług Aten wyrażony w dolarach i jenach na euro po sztucznym kursie.

Co ciekawe, w czasie gdy Goldman Sachs pomagał Grekom w prowadzeniu kreatywnej księgowości, jednym z jego wysokich urzędników był obecny szef Europejskiego Banku Centralnego Mario Draghi. Zaprzeczał on jednak, aby osobiście był zaangażowany w te machinacje. I choć dowodów przeciwko Draghiemu nie przedstawiono, niesmak pozostał, bo EBC jest teraz jednym z nadzorców Aten.

Dzięki księgowym sztuczkom deficyt greckiego sektora finansów publicznych teoretycznie mieścił się w wyznaczonym przez UE limicie 3 proc. PKB. Grecy w 2002 roku, gdy zaczęła działać strefa euro, byli teoretycznie w znakomitej sytuacji, bo deficyt wynosił oficjalnie tylko 1,2 proc. PKB. Ale potem okazało się, że faktycznie poziom niedoborów w kasie państwa sięgał aż 5,2 proc. PKB.

Teraz wielu greckich ekonomistów pomstuje na ówczesne władze, że weszły w układ z bankami inwestycyjnymi, że uruchomiono w ten sposób proces, który doprowadził do obecnej zapaści. Inni samokrytycznie przyznają, że ta polityka wszystkim odpowiadała. Politycy, których wspierały media, opowiadali się za przyjęciem euro, Grekom wmówiono, że wspólna waluta to dobrobyt, nikomu więc tak naprawdę nie zależało na tym, aby prostować fałszerstwa, mówić prawdę o sytuacji ekonomicznej kraju i ją naprawiać. Potem było już za późno.

Przychodzi krach

Grecy przez kilka lat żyli w błogiej nieświadomości. Krach przyszedł w 2009 roku –dłużej po prostu nie dało się zamiatać pod dywan problemów ekonomicznych kraju. W październiku przedterminowe wybory parlamentarne wygrywają socjaliści z PASOK, przejmując po sześciu latach władzę z rąk prawicy. Premier Jorgos Papandreu musiał powiedzieć prawdę o greckich finansach, a była ona szokująca. Grecja jako członek strefy euro powinna mieć deficyt budżetowy na poziomie nie większym niż 3 proc. PKB, a dług publiczny – maksymalnie 60 proc. PKB. Tymczasem dziura budżetowa na koniec 2009 roku wyniosła aż 12,7 proc. PKB. Z kolei dług publiczny doszedł do poziomu 120 proc. PKB. Agencje ratingowe natychmiast obniżyły wskaźniki wiarygodności finansowej Grecji, a kraj popadł w recesję, bo na to wszystko nałożyła się także np. wyższa niż w innych krajach inflacja.

Czytaj więcej: Krzysztof Losz - Jak się traci suwerenność

Szczegóły

Kategoria: Państwo

Opublikowano: 30 lipiec 2013

Odsłony: 4011

Ocena użytkowników: 5 / 5

Trudno mi jest wytłumaczyć dlaczego nieprawidłowa  jest  prywatyzacja Wyścigów czy stadniny w Janowie. Pozwolę sobie zatem posłużyć się przykładem powszechnie znanej instytucji kulturalnej jaką jest Filharmonia Warszawska. Tak wyglądał budynek Filharmonii przed wojną.

Teraz wygląda trochę gorzej, ale swoją misję pełni wyśmienicie. Ale przecież wszystko powinno mieć prywatnego właściciela . Filharmonia też. Zaprezentuję  trzy wzorcowe modele prywatyzacji tej instytucji.

I Model pierwszy. (à la łąki oborskie)

Ministerstwo Skarbu desygnuje grupę  10 osób do zakupu Filharmonii czyli budynku, instrumentów, nut, strojów muzealnych za 1 milion złotych. ( słownie jeden milion pln) Wśród tych 10 osób jest profesor prawa Chojnadach, oraz znana bizneswoman Franciszka Kichniarz. Jest to gwarancją właściwego zarządzania majątkiem Filharmonii, zgodnie zresztą ze świętym prawem własności.

Ministerstwo Kultury i Sztuki podejmuje decyzję o natychmiastowym wydzierżawieniu budynku  Filharmonii od jej właścicieli za 10 milionów rocznie. Przecież ta instytucja jest niezwykle społeczeństwu potrzebna. Widać od razu jak doskonale się sprawdza prywatny właściciel. Taka stopa rocznego zysku jest niełatwa do osiągnięcia.

Czytaj więcej: Wzorcowa prywatyzacja